BETTER TO HAVE PLAYED AND LOST….

Then not played at all.

In de maandagavond ronde waren er velen die wellicht liever hadden thuis gebleven. Maar om een andere grote sportheld te citeren: als je niet mee doet kun je ook niet winnen. Dus schaarden de schakers zich weer achter borden, hopend op dat ene momentje van geluk, dat al die keren daarvoor dat het mis ging moet doen vergeten. Het zoet der overwinning schijnt toch altijd weer de pijn van de nederlagen te kunnen verzachten. En dat nederlagen heel veel pijn kunnen doen, weten bijna alle schakers. Zo ook John Dessens. De zelfverklaarde non-reporter van de derde ronde heeft op zijn eigen weblog (johndessens.nl) een aantal alleraardigste impressies van zijn ervaringen tijdens de PK gemaakt. John is uit het juiste verliezershout gesneden, zo blijkt uit zijn verslag uit de eerste ronde. Of hij nu gewonnen of verloren heeft, de immer goedlachse Gerrit Boer heeft altijd heel veel bewondering en respect voor de tegenstander. Op zich een goede eigenschap, maar zoals John terecht opmerkt is sympathie over je goede spel als je net verloren hebt wel het laatste wat je wilt horen. De frustratie druipt tussen de regels ervan af. Uitspraken van “waarom zit ik hier” zijn o zo herkenbaar voor degenen voor wie het niet zomaar een spelletje is. Hartverscheurende taferelen. Maar in ronde 3 mocht John tegen onze Adri Jumelet, en inderdaad de zon begon weer te schijnen, want als er iemand vreselijk mooi kan verliezen dan is het Adri wel.

Adri heeft het verliezen tot kunst verheven, en niets is mooier dan het beeld van hem als hij weer eens hoofdschuddend de zaal verlaat nadat hij zijn partij op onnavolgbare wijze heeft weggegeven. Toch blijkt Adri mijn sympathie behouden, al was het maar vanwege dat briljante mat dat hij drie jaar geleden in de interne tegen Piet Verheij op het bord toverde. Want Adri kan best heel goed schaken, alleen Caïssa neemt heel vaak een loopje met hem. Gelukkig heeft hij in de vierde ronde eindelijk zijn ritme gevonden, en gaat zeker nog de laatste drie ronden punten pakken. Overigens pakte Gerrit ook een punt, en staat daarmee op 50% netjes in de middenmoot, hoewel hij misschien zelf op meer had gerekend.

Ook mister Cool Cor de Wit schijnt zo af en toe last te hebben van een melancholische bui. Normaliter lijkt hij toch onbewogen onder de uitslag van een partij, maar als je met Willy DeVille op de proppen komt moet er onder die schijnbare pose toch een melancholische ziel zitten. “Don’t know why I wake up. Don’t know why I try. Was that me the cool one. Or some other guy”. Echte mannen drinken daarbij een goed glas whisky (single malt graag, zonder ijs) en verdrinken zich in het noodlot dat hen zo heeft getroffen. Soms denk ik wel eens dat Cor zich na een nederlaag stiekem heel alleen ’s-avonds in slaap huilt. Maar deze maandag had hij een rekening te vereffenen met de familie Evengroen. De nederlaag tegen de zoon uit de vorige ronde werd netjes weggepoetst tegen de vader.

Daarmee hebben we de (hoogte)punten van Charlois Europoort in groep A wel gehad. Op de borden 4 tot en met 7 werden onze mannen vakkundig van tafel geveegd. John Leer probeerde zich uiterst slim nog in de underdog positie te manoeuvreren door zijn tegenstander Leo Kranenburg “als toekomstig kampioen” te betitelen, maar daar trapte Leo wijselijk niet in, en won gewoon netjes zijn partij, waarmee hij eigenlijk toch weer de uitspraak van John bevestigde. Op bord 5 probeerde Peter Ypma het in een Tweepaardenspel in de nahand rustig aan te doen, maar Carel Vredenborg dwong hem met een wel heel erg provocatieve zet toch de tactische kant op te gaan. Na wat verwikkelingen stond Peter gewoon een gezonde pion voor, die allengs uitgroeide tot plus van twee pionnen. Exit Vredenborg dus, die eens moet afleren om al tijdens de partij over zijn volgende stukje te gaan zitten nadenken.

André Coenen verloor het toreneindspel van Rogier van Arkel. Rogier mag het nu opnemen tegen Leo Kranenburg. Lennard den Boer zal ook geen fijne avond hebben gehad met een nederlaag tegen Leo de Jager. Sophia Thoma verloor van Arno van Houten. Alleen ere-lid Jaap Staal wist tegen Albert Segers een halfje uit het vuur te slepen. Die tellen we dan maar mee in de score van CE.

De nieuwe koplopers zijn Bernhard van der Knijff en FM Bonno Pel. Bernhard won verrassend van Rick Ensering, hoewel ze in het Goudse dat geen verrassing zullen noemen, en FM Bonno Pel pakte Henk-Jan Evengroen. Omdat de andere FM Oscar van Veen weer niet verder kwam dan remise tegen Marc Schroeder, blijft Oscar op een halfje in de achtervolging.

Kijken we naar de paringen zien we dat woensdag een belangrijke dag voor de dames gaat worden. In groep A gaan Naomi Snikkers en Sophia Thoma de onderlinge strijd aan, en in groep B moeten Tabitha Snikkers en Elise Juijn gaan uitmaken wie in het spoor van de uitstekend presterende Danielle Talmon blijft. De enige vraag die overblijft is of één van deze dames nog de handschoen opneemt, en zelf een verslagje voor de RSB site publiceert. Inspiratie genoeg zou ik zeggen om eens een vernietigende polemiek te schrijven. Of zouden ze werkelijk vinden dat er voor die kerels geen goed woord over is?

Carel Vredenborg

http://www.r-s-b.nl/pk2009/