Ook voor de het vierde zit de RSB competitie er op. In de laatste ronde van een hopeloos seizoen werd afgelopen donderdag het eerste team van Waddinxveense Schaakvereniging nipt verslagen. Strompelend en zwalkend als een marathonloper op de laatste honderd meters, en net zo inspiratieloos als het huidige gelijknummerige kabinet, werd de eindstreep gehaald. Gebrek aan visie en leiding brak het team al vanaf de eerste wedstrijd op. Naarmate de competitie vorderde begon het rumour van de backbenchers aan de lagere borden steeds luider te worden, en het is duidelijk dat bij de komende ledenvergadering er een andere lijsttrekker van Lijst Vier gekozen zal gaan worden.
In deze laatste ontmoeting stond er voor het vierde niets meer op het spel, anders dan temidden van het geweld van kampioenschappen en andere behaalde of net gemiste promoties van de andere teams nog een beetje de indruk te wekken dat het slechtst presterende team van Charlois Europoort nog wel tot de betere teams van de eerste klasse behoorde. Voor WSV waren de belangen iets groter; zij moesten nog minimaal 2,5 bordpunt behalen om, zelfs bij een onwaarschijnlijke 8-0 uitslag tussen de beide andere degradatiekandidaten, de handhaving zeker te stellen.
De sympathieke mannen uit Waddinxveen begonnen daardoor gemotiveerd aan de wedstrijd en binnen no-time stonden we met 2-0 achter. Ondergetekende werd door kopman Arjan Hennink volledig van het bord gespeeld, en ware het niet dat Piet Verheij zo mogelijk nog sneller van het bord werd gezet, had het failliet van het teamleiderschap wel heel erg pijnlijk duidelijk geworden. Met de remise van Ab Kamman had WSV dus al snel waar het voor speelde, en misschien dat daardoor even de aandacht wat verslapte zodat we terug in de wedstrijd konden komen.
De taktische wissel tussen de borden 2 en 3 leverde namelijk verrassend genoeg wel het gewenste resultaat op. Dat hadden dus eerder moeten doen, want zowel Erik van den Berg als André Coenen wonnen fraai hun partij. Erik behaalde daarmee een eervolle vermelding als topscorer met 4,5 uit 7, hoewel Ab met 3,5 uit 5 procentueel een iets beter prestatie heeft.
Viktor van de Wetering stond de gehele wedstrijd vrijwel met de rug tegen de muur, maar in de tijdnoodfase werd nogal abrupt tot remise besloten. Hans van Calmthout had met secuur spel een pion gewonnen maar hield daarbij een eindspel met ongelijke lopers over. Toch bleef hij het proberen, en net toen hij eindelijk voor zichzelf een mogelijkheid had geschapen om een structureel miniem voordeeltje te bereiken dat hem reden zou geven om door te spelen in de hoop op nog een verdedigingsfout – zo’n klein voordeeltje dus – bood hij remise aan.
Zo stond het dus 3,5 gelijk. Iedereen tevreden en klaar om naar huis te gaan, want die laatste partij zou er toch niet meer om doen. Sascha Ottenhof maakt echter zowel intern als extern een goed seizoen door, hetgeen hij ook vaak duidelijk laat weten, en dit keer voegde hij de daad bij het woord. In een ingewikkelde stelling maakte hij het zeer fraai af met een mooi mat. Eind goed al goed; een 4,5 – 3,5 overwinning.
In de eindstand lijkt het of het vierde hiermee nog aanspraak kan maken op de stelling dat ze toch dicht bij de promotie zijn geweest. Niets is minder waar; met nagenoeg hetzelfde team waarmee vorig seizoen in dezelfde klasse het kampioenschap werd behaald was er dit seizoen geen enkele kans op enig succes. Natuurlijk is het verlies van Filip aan het tweede een flinke aderlating geweest, maar dat kan toch onmogelijk de reden zijn geweest.
Zo zal de promotieklasse het volgend seizoen een jaartje zonder een vertegenwoordiging van de Oude Dame moeten doen. Het valt te verwachten dat er met de successen van de eerste drie teams genoeg kandidaten zijn om deze drie teams in de KNSB te bemensen. Hopelijk blijven er dan ook nog genoeg spelers over die het niet erg vinden om in de doordeweekse competitie in de eerste klasse RSB uit te komen, en het vierde kunnen leiden naar een plekje in de promotieklasse.
Carel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten