Ik weet nog goed dat ik op een donderdagmiddag zo tegen het einde van augustus een telefoontje kreeg van Jan Poolman. “Ja, joh, ik wilde je even laten weten dat ik nog leef.” Een uitspraak die hij vaker tijdens een telefoongesprek deed. We wisten allebei, net als iedereen op de vereniging, hoe de vlag erbij hing.
Jan is daar altijd open in geweest. Vanaf het moment dat diagnose werd gesteld was hij daar nuchter onder. Op een bepaalde leeftijd kan je dat soort dingen gaan verwachten. Leuk is het niet. Maar ja, het is niet anders.
Die nuchterheid was kenmerkend voor Jan. Het gaf hem kracht om zijn ziekte te dragen, hoewel het hem ook zwaar viel dat hij dingen niet meer kon doen die hij eerder met zoveel plezier nog wel kon doen. De pijn waar hij mee te maken kreeg begon veel te overheersen en erg lang zitten werd steeds wat onaangenamer. Met als gevolg dat hij de clubavonden aan zich voorbij moest laten gaan.
Jan was sinds mensenheugenis lid van onze vereniging. Als je aan iemand in de schaakwereld zou vragen wie er bij Charlois Europoort speelt, zal de naam Jan Poolman maar zelden ontbreken. Jan, die werkzaam was bij de Shell, was lid geworden van Europoort en na de fusie onze vereniging trouw gebleven. Bij hem thuis ligt nog de notatie van een schaakspel die hij in 1951 heeft gespeeld. Bijna zestig jaar is Jan bij onze club verbonden geweest. Een unicum.
Jan is altijd een gewaardeerd lid van onze vereniging. Hij heeft bestuursfuncties vervuld en was tot op het laatst een schaker waar je niet eenvoudig van won en waar je zeker van kon verliezen. Zowel intern als extern speelde hij mee. De laatste externe partij die hij speelde, een thuis wedstrijd tegen HZP uit Schiedam, won hij vrij eenvoudig. Terwijl hij gewoon aan bord 1 zat.
Jan hield van schaken en speelde eveneens mee bij het schaken overdag in Hellevoetsluis. Daarnaast had hij nog een grote passie: Bridge. Zijn laatste vakantie naar Portugal stond in het teken van dit spel. Voor de fusie organiseerde Jan vanuit Europoort een bridgecompetitie tegen Charlois. Tijdens dat soort contacten zullen de banden tussen de verenigingen hechter zijn geworden, waardoor de fusie uiteindelijk succesvol kon zijn.
De laatste jaren was Jan meer een schaker op de achtergrond, die graag de ruimte liet aan de jeugd. Hij was een fervent mopperaar op meeste positieve manier die er kan zijn. Zonder boos te worden en met een humoristische kwinkslag. Dat heeft hij tot het laatst volgehouden.
Zo vertelde hij mij eens. Al die onderzoeken zijn niks. Ze prikken je zo wat helemaal leeg. De een wil bloed voor dat onderzoek, de andere weer voor dat. En maar prikken. Maar wat zijn die verpleegsters stukken. Echt mooie meiden. En daar lopen een hoop van in het rond daar in dat ziekenhuis. Dat is dan toch wel weer leuk. Het leuke is nog dat ik indruk op ze weet te maken. Ik kan namelijk zo mijn patiëntennummer op noemen.
Afgelopen donderdag is Jan overleden op de leeftijd van bijna 80 jaar. Dat zou hij op 30 oktober 2010 zijn geworden.
De uitvaart van Jan zal komende donderdag 28 oktober 2010 om 14.30 uur zijn in het crematorium aan de Maetlinckweg 101 te Rotterdam. Vooraf zal er om 13.30 uur gelegenheid zijn tot het nemen van afscheid in CVU Uitvaartcentrum Wildzang aan de Wildzang 35 te Rotterdam Zuid. De Wildzang is in Vreewijk, de wijk waar Jan geboren is. Zijn cirkel is rond. Voor ons resten de herinneringen.
Ruud Kok
foto's: Marcel Dirks
Lees ook de kennisgeving
Geen opmerkingen:
Een reactie posten