Het zesde team verliest tegen SO Rotterdam 6

Met de teamleden had ik afgesproken dat degene die het eerst klaar was met zijn partij, het verslag van de wedstrijd mocht schrijven. En inderdaad, ik verloor als eerste, al om 10:10 uur. En dat was heus niet omdat ik zo graag verslag wilde doen. Ik speelde een waardeloze partij, waarbij ik een aanval uitlokte waartegen ik geen verweer had. Coen van Baren verloor even daarna aan bord 2, ook tamelijk kansloos. Even later moest Robert Lecomte aan bord 8 zijn meerdere in tegenstander H. Huijser erkennen. Hij had wel kansen, maar kon ze niet uitbuiten. Dus tegen kwart over tien stonden we met 0-3 achter. De toestand op de andere borden gaf geen uitzicht dat we het verlies nog konden weren. Gelukkig redden we een klein half uur later in ieder geval de eer door een winstpartij van Robin Lecomte aan bord 1. Geweldig! Maar het verliesleed was nog niet voorbij. Piet van Dijk aan bord 7 stond in een toreneindspel 2 pionnen achter, en er was voor hem ook niet veel meer te bereiken. Om 10:45 uur stonden we met 1-4 achter. Dat deed behoorlijk zeer.
Eduard Smits speelde aan bord 5 een puike partij, en even na elven was de achterstand teruggebracht tot 2-4. Rinus van de Wetering deed listige zetten en dreigde met een sterke aanval. Uiteindelijk vond zijn tegenstander een tegendreiging. Onder druk van de tijd bood Rinus remise aan. Objectief had hij nog kansen op winst, maar maak dat maar eens waar onder druk van de tijd. Hoewel hij misschien had kunnen winnen, deed hij er niet onverstandig aan tot remise te besluiten, onder het motto "beter een half ei dan een lege dop". Het dreigende grote verlies na de 1-4 stand was met 2,5-4,5 al aardig bestreden. Toen Angelique Osinga aan bord 4 even later na een degelijke partij waarin ze rustig alle dreigingen pareerde, won, verloren we met het kleinst mogelijke verlies van 3,5-4,5.
Het valt wel op dat we dankzij de jeugd maar een beetje verloren hebben. Applaus voor Robin, Angelique en Eduard. Rinus is wat ouder, maar zijn spel heeft ook vele jonge trekjes!

Verder constateerde wedstrijdleider Marcel Dirks (dank voor zijn voortreffelijke werk) dat het waarschijnlijk met mijn spel beter gegaan was als ik ook hier mijn schoenen had uitgetrokken, net als gisteravond bij Shah Mata. Hij heeft gelijk. U weet ook waarom ik gisteren mijn schoenen uit moest trekken? Nogal duidelijk. Als een modale schaker een ruimte binnengaat waarin teams van de promotieklasse spelen, dan past alleen maar nederigheid en eerbied. Vergelijk het bijvoorbeeld met een islamiet die in de moskee zijn schoenen uitdoet uit eerbied voor Allah. Geen enkele vergelijking gaat helemaal op, maar de overeenkomsten zijn wel groot. Met zo'n nederige en eerbiedige geestesgesteldheid hadden we gewonnen met 4,5-3,5, zoveel is wel duidelijk!

Meer foto's van Marcel Dirks van deze wedstrijd HIER.