Onesimus 1-CE 3

CE 3 opende het nieuwe seizoen met een confrontatie tegen een team waarvan het eerder dit jaar nog met 6-2 verloor, namelijk Onesimus 1. Eerstgenoemd team is in rating echter gemiddeld ruim 100 punten sterker geworden en dat hebben ze bij Onesimus gemerkt.

CE 3 had bovendien blijkbaar veel zin in de confrontatie, blijkens het ruim 15 minuten voor aanvang reeds present zijn van vrijwel het gehele team, op Erik van den Berg na, die zoals men weet eerst door de files tussen Utrecht en Rotterdam moet klauteren alvorens hij achter het bord kan plaatsnemen. Ditmaal geschiedde dat slechts 10 minuten na aanvang. Een ongelukkig gegeven voor de tegenstander, want in deze klasse moet men in de regel minstens 30 minuten voorsprong hebben op Erik om enige kans te maken op een positief of ook maar neutraal resultaat.

Hij zal het nooit hardop zeggen, maar ik vermoed dat zijn huidige Strategorating (1820) een rol zal spelen in zijn ambities op schaakgebied. Hij mag dan tot de Stratego-wereldtop behoren, een vergelijking met zijn huidige schaakrating leert dat hij zich beter kan toeleggen op het schaak; een inzicht dat hijzelf inmiddels blijkbaar ook heeft gekregen. Een andere verklaring voor zijn beestachtige spel gisteravond is mogelijk dat hij zich geneerde om plaats te moeten nemen tussen Borst en Van Malde. Mogelijk heeft het idee gehad dat hij beland was in een boek van Kafka; anders kan ik ook niet verklaren waarom hij besloten heeft om als een wervelwind tekeer te gaan en binnen 45 minuten (het kan ook korter zijn geweest) zijn tegenstander van het bord te vegen. Nadien heeft hij verdwaasd de speelzaal verlaten, maar ik heb geen berichten gehoord dat hij zijn woning niet meer heeft teruggevonden; noch zijn er politieberichten gepubliceerd dat er een verdwaasde idioot door de binnenstad van Rotterdam liep te dolen.

Gelukkig voor Erik had toeschouwer Ton Dulk geen fototoestel bij zich, want ik denk dat Erik behoorlijk chantabel zou zijn met een foto waarop hij tussen Borst en Van Malde achter het schaakbord zit (hij zal er althans een lieve som voor over hebben om te voorkomen dat op de website van de Strategobond een bericht verschijnt onder de mededeling “Ex-wereldkampioen Van den Berg bevindt zich in de schaakwereld op het niveau Borst/Van Malde”.

Jesus Canedo was zichtbaar ontdaan door het optreden van Erik en gleed daardoor geleidelijk af in een stelling die was ontstaan uit één van zijn geliefde openingen (toekomstige tegenstanders hoeven niet te denken dat ik hier ga prijsgeven wat onze geliefde openingen precies zijn). Het moet gezegd dat Jesus speelde tegen hullie zijn sterkste speler (op de afwezige Frans Koevermans na dan) en in dergelijke gevallen kan het altijd zijn dat je een keer verliest.

Een andere topseler van Onesimus was geplaatst aan bord 7, blijkbaar in de hoop dat men aldus toch in staat zou zijn CE 3 een extra puntje af te troggelen. Deze tactiek werd genadeloos bestraft dankzij een imposant optreden van Ab Kamman, die vanaf zet 10 geen enkele twijfel liet bestaan over het uiteindelijke resultaat van de partij. We hebben een homogeen team en het maakt eigenlijk niet zo heel veel uit wie aan welk bord speelt.

Ook qua leeftijd is CE 3 vrij homogeen en ik zie eigenlijk nog maar heel weinig buikjes. De nestor van het team, Hans van Calmthout, leek niet zo goed uit de opening te komen en ik dacht uiteindelijk te hebben gezien dat hij een kwaliteit voor een pion moest inleveren (en dan nog niet eens toren tegen loper, maar toren tegen paard) zonder dat het leek dat hij compensatie had gekregen in de vorm van initiatief. Het volgende moment dat ik echter keek, kon Hans een toren winnen, maar hij liet dat na omdat hij nog een sterkere voortzetting had, waarmee de stand op 3-1 kwam.

Carel, die zo langzamerhand moet oppassen dat zijn rating niet gaat dalen tot het niveau van de Strategorating van Erik, had intussen namelijk in een gelijkmatige partij met een middenspel zonder dames (hij had die avond naar eigen zeggen geen zin in scherpe varianten met dames en vergiftigde pionnen) zijn wil gedaan met één van hullie minder sterke spelers die was opgeofferd aan bord 1 met als resultaat dat het ratingverschil aan dat bord 200 punten in het voordeel van Carel was (en dan tel ik niet eens het gegeven mee dat Carel aanzienlijk sterker is dan zijn rating doet vermoeden).

Triomfantelijk kwam Carel nadien aan mijn bord gebaren dat ik dan maar remise moest aanbieden, omdat dan de overwinning van het team veilig zou zijn (hij wist niet dat het al 5-1 stond, zie de aantekening onder Herman van Malde). Die suggestie was me evenwel iets te gortig gezien de situatie op het bord: goed paard tegen slechte loper, achtergebleven pion (van mijn tegenstander wel te verstaan) in het centrum, volledige beheersing van het centrum, kwetsbare positie van de koning van de tegenstander en aanstaande kwaliteitswinst. Als je de hele avond je tegenstander positioneel hebt getreiterd en het heeft geleid tot dit resultaat, dan is het vrijwel onmogelijk om remise aan te bieden. En bovendien: de bordpunten zijn ook belangrijk.

Vlak voordat ondergetekende zijn partij beëindigde, had Herman het vijfde punt binnengehaald. De opening met wit was een ongebalanceerde stelling waarvan ik niet veel begreep en Herman waarschijnlijk ook niet, maar zijn tegenstander in ieder geval nog minder getuige het feit dat laatstgenoemde zonder noemenswaardig verzet naar het slachthuis werd geleid. De concurrentie met John vd Laar heeft Herman goed gedaan: om dat ene ratingpuntje voor te blijven op John, moet hij ijzersterk blijven spelen. Ik kan niet wachten tot John, van wie ik trouwens nog een reep chocola krijg, ook mijn rating heeft genaderd tot één punt.

Sascha was in de oneerbiedige situatie terechtgekomen van nog enig overgebleven speler. Helaas was het clublokaal van Onesimus bij tijd en wijle nogal rumoerig, een effect dat zoals te verwachten viel sterker werd naarmate het einde van de avond naderde. Reeds voordien had hij echter zichzelf al de das omgedaan door een stuk te offeren voor twee pionnen in een poging iets te forceren. Resultaat was een gevoelig verlies in plaats van een wat saaiige remise.

Al met al dus 6-2 voor CE 3 en zo lijkt het alsof spelers van bescheiden niveau het toch nog een beetje kunnen. Alle witspelers wonnen, zwart speelde 2 verliespartijen en evenzoveel winstpartijen. De jongetjes aan de hogere borden deden het net zo goed als de jongetjes aan de lagere borden (beide groepen 4-1). Volgende ronde uit tegen Dordrecht 3, dat op papier één van de zwakkere teams is. Eén ding weet je echter zeker: als je met hoogmoed aan de start verschijnt, ga je niet winnen. Scherp blijven dus.

M. Rensen (1710) - C.Vredenborg (1895) 0-1
A. Molenaar (1894) - J. Canedo (1945) 1-0
H. Henderson (1803) - F. Borst (1938) 0-1
H. de Oude (1821) - E. van den Berg (2025) 0-1
P. Wassink (1700) - H. van Malde (1717) 0-1
C. van Eijsden (1686) - S. Ottenhof (1907) 1-0
F. Scholvinck (1830) - A. Kamman (1919) 0-1
M. Tillemans (1610) - H. van Calmthout (1884) 0-1

Filip Borst