Het geluk van het zevende

Het zevende heeft in het eerste jaar dat zij weer terug is een moeilijke start doorgemaakt. Bij de eerste thuiswedstrijd tegen WSV was het team al aangetreden zonder teamleider die eerder die dag in staat was gebleken om de distributiering van een Mercedes tijdens de spits te laten breken halverwege de Maastunnel. Het was een slecht voorteken dat ook is uitgekomen. Het was dankzij Lennart, Marjolein en de goede remise van Angelique dat we nog wat punten bij elkaar wisten te sprokkelen. De andere deden wel hun best, maar soms zit het gewoon niet mee.

Hoe anders was het afgelopen vrijdag tegen Sliedrecht. Toegegeven, op de weg naar het strijdtoneel was het team elkaar uit het oog verloren. De ene wagen reed op de A15 en de andere op de A16. Het is maar 1 cijfer verschil, maar een aantal gemeentes liggen er toch wel tussen. Om niet bij aanvang al incompleet te zijn werden de verloren schapen bij de afslag Sliedrecht West opgewacht alwaar wij gezamenlijk de weg vervolgden. Onze strijdlustigheid bleek al toen wij binnenkwamen. De thuisspelende ploeg moest nog achter de warme maaltijden vandaan worden getrokken. En rond acht uur begonnen we voldaan aan onze partijen.

Op bord 6 zette Chris Benningshof zijn beste beentje voor tegen Niels Korevaar. Hij moest er nog even inkomen. Dat deed hij pas bij partij 2 en verder. Toen liet hij zijn dat hij best kan schaken, ook al was de eerste partij niet geheel volgens plan verlopen. Stand 1-0 voor Sliedrecht.

Vrijdagavond is een standaard stapavond. Zelfs in een gehucht als Sliedrecht. En bij stappen kijk je niet op een decibel meer of minder. Op zich geen ramp, maar de keuze van de verantwoordelijke voor de muziek deed menig Charlois Europoorter terugverlangen naar de tijd dat wij in het Clemenshuis speelde en muzikale ondersteuning kregen van de lokale dansvereniging. Het verlangen ging zover dat de wedstrijdleider aanbood om de partijen in de aangrenzende zaal uit te spelen, welk aanbod door een aantal spelers met twee handen werd aangenomen.

Op bord 4 kwam Marjolein Osinga ondertussen een kwaliteit voor en een koningsaanval tegen. Een koningsaanval waar haar tegenspeler Jurgen de Haan alle kaarten opzette. Rond het bord was het zo druk als op de A15. De file hier bestond uit schakers die bezig waren om de Koningsaanval door te rekenen op winst. De goede voortzetting konden zij niet vinden. Voor degene die hem alsnog vindt heeft Sliedrecht vast nog een Kerstkrans klaar liggen. Jurgen vond de voortgang ook, waarna de spelers berusten in een elegant remise. Stand 1,5 – 0,5, nog steeds in het voordeel van de bewoners van de Huifkar.

Degene die deze avond echt boven zich is uitgerezen, is Stoffer Sprang. Hij nam de tijd om iedere stelling in zich op te nemen en ziet wat er dan gebeurd. Een stukwinstje, een pionnetje daar, wat kalmte bewaren om de paarden binnen de stal te houden en zie een overwinning. Een knap staaltje schaken van ons alom geliefde materiaalman bracht de stand in evenwicht. Ieder 1,5 bordpunt en de avond was nog jong.

Jan van Ravenstein had Stoffer zien winnen. En wat Stoffer kan, kan Jan ook. Zij het met wat mazzel. Jan verloor een licht stuk. Maar pas nadat Jan dit stuk kwijt was zag hij dat hij twee pionen van zijn tegenstander J.W. Kraaijeveld (de nestors van de teams speelden tegen elkaar) kon ophalen. Hetgeen Jan niet naliet. En aan het eind was het een pion die koste wat het kost de overzijde zou gaan halen. Kraaijeveld hoefde dat niet mee te maken en gaf op. Stand 1,5 – 2,5 in het voordeel van de bezoekers.

Gertjan Pelikaan heeft al meer dan 30 jaar niet meer extern geschaakt. Hij wilde rustig beginnen en dat kan bij ons. Geen druk op het resultaat, zolang je maar plezier hebt. Als ik naar zijn bord keek, dacht ik dat het een remisestelling was. Gertjan vond zelf dat hij positioneel steeds beter stond dan zijn tegenstander Andre van Dieen. Ik wil hem van harte geloven. Ik was gedurende drie kwartier niet bij zijn bord geweest toen hij weer bij de bar verscheen. Hij had gewonnen omdat zijn tegenstander zo vriendelijk was een stuk weg te geven. Ja, sommige geschenken moet je als schaker gewoon aannemen. Stand 1,5-3,5 voor ons wel te verstaan.

Op bord 8 stond John-Paul van Waterschoot al de hele partij minder. Zijn jeugdige tegenstander Floris Verweij wilde maar geen krimp geven. Nu wil er weleens sprake zijn van jeugdige overmoed en wellicht heeft John-Paul daar nog wel op gehoopt. Floris had echter andere gedachte en veegde langzaam maar zeker het schaakbord schoon. De vooruitgang die John-Paul in de interne competitie laat zien komt extern nog niet helemaal uit de verf. Maar wat niet is kan nog komen. Tussenstand werd daarmee 2,5-3,5.

Er waren 2 borden gaande.

Op bord 1 speelde Angelique Osinga een geweldige partij tegen de kopman van Sliedrecht 4, Peter de Vlaam en op bord klungelde Ruud Kok wat aan tegen Hans Snel. Remises werden nog resoluut door Sliedrecht afgewezen.

In de partij tussen Ruud Kok en Hans Snel was dat ook geheel terecht. Analyse door Fritz11 geeft commentaren bij alternatieve zetten van zwart in de trant van ‘Geeft de tegenstander geen kans’ en ‘Wit kan direct opgeven’. Bij gespeelde zetten van wit wordt aangegeven: ‘Slecht maar begrijpelijk’ en ‘Wit stort in’. Het is duidelijk dat Hans goed in de partij zat. Het geluk van ondergetekende was dat Hans evenmin een grootmeester is waardoor op zet 43 de kansen keren en wit serieus kansen krijgt op winst. Ruud zou Ruud niet zijn als die kansen op zet 44 niet als sneeuw voor de zon waren verdwenen, of zoals Fritz11 dat zo vriendelijk verwoord: ‘De winst is opeens weer ver weg’. Gelukkig is tijd ook een factor die mag meedoen. Had Hans de tijdcontrole nog gehaald met 12 seconden op de klok, het lukte hem niet om met het extra kwartier de winst naar zich toe te trekken. Helaas heb ik vanaf zet 47 niet meer genoteerd maar bij de eindstelling had wit een voorzichtige vrijpion weten te creëren. Ruud heeft echter op tijd gewonnen en daarmee was de eerste winst van het zevende een feit.

Toen de partij tussen Ruud en Hans beslist was, kwamen Angelique en Peter remise overeen. Angelique heeft een geweldige partij gespeeld tegen een persoon met rating van 100 elo meer en net als in de eerste ronde wist ze een mooie plusremise te realiseren. Angelique is echt goed bezig in haar ontwikkeling en ze heeft er nog schik in ook. En dat maakt schaken nu zo leuk.
Aan het einde van de avond mochten wij ons met een klinkende eerste overwinning van 5-3 weer op de club melden. En die gewoonte wil ik wel voortzetten. Ook al gaat dat als vanavond met een flink portie geluk. Maar daar zijn we dan ook het zevende team voor.