Zwak CE 3 verslaat sterk Erasmus 2

Recentelijk heeft Ronald Damhuis onze club goede publiciteit bezorgd door flessen drank uit te loven voor het eerstvolgende team dat één van onze teams weet te verslaan. Hij voorspelde dat het in zijn ogen zwakke CE 3 een geschikte kandidaat zou zijn om geslachtofferd te worden tegen Erasmus 2.
Op de website van Erasmus 2 viel eerder al te lezen dat ze al vroeg in het seizoen blij waren met de tot dan toe vergaarde punten, omdat deze punten ze zouden verzekeren tegen degradatie. Enfin, niet een mentaliteit waarmee je de koploper de stuipen op het lijf jaagt.

Al vroeg mocht Carel het eerste punt aantekenen nadat zijn tegenstander in het middenspel zijn dame liet insluiten. Erik stond op dat moment al goed, of misschien mag weliswaar gezegd worden dat het een stelling betrof met kansen voor beide spelers, maar het was zéker een stelling die Erik doorgaans plezierig vindt om te spelen. Helaas moest Sascha op dat moment een stuk geven om een fatale koningsaanval af te wenden. Hans stond met wit prima, maar op mijn vraag hoe hij zich voelde, maakte hij het bekende "zo-zo"-gebaar met gespreide vinders en de handpalm naar beneden en daarom antwoordde ik bevestigend op zijn vraag of hij remise mocht aanbieden; een aanbod dat zijn tegenstander nauwelijks kon weigeren. Met de partijen van Erik en Sascha reeds achter de rug stond het hiermee 2,5-1,5. Ab en Viktor hadden stellingen die als gelijk konden worden getaxeerd; zelf stond ik goed en Jesus had met speels gemak een gewonnen stelling bereikt.

Rond 22.45 hadden Jesus en Ab voor de voorspelde punten gezorgd en daarmee was de stand op 4-2 gekomen. Voor mij was dat het teken om in een stelling met een stuk meer eerst een paar consoliderende zetten te doen (niet met de toren naar de 7-de rij, maar op de 1e rij blijven, gaatje maken voor de koning, etc) en van daaruit gecontroleerd op winst te spelen. Iets te slap allemaal en technisch niet goed; uiteindelijk wist mijn tegenstander na dameruil een pionnetje terug te pakken, waarna ik weliswaar een paard meer had, maar een pion minder en alle pionnen stonden netjes op één vleugel. Met de torens nog op het bord wist mijn tegenstander het remise te houden. Toch heb ik geen spijt van mijn houding; het teambelang staat immers voorop en met 4-2 op het scorebord is het uitstekend om aan te sturen op een stelling die niet kan verliezen.
Intussen had ook Viktor de vrede getekend en met 5-3 kunnen we tevreden zijn; niet alleen dat: het gemak waarmee deze toch behoorlijke tegenstander van het lijf werd gehouden, sprak boekdelen. Damhuis zal toch met een grotere stimulus moeten komen om de tegenstanders van CE te prikkelen. VSOP of een single malt bijvoorbeeld (en dan één fles per teamlid wel te verstaan).