Waar waren we gebleven?

Het epos van de Oude Dame

Op de eerste speelavond van het nieuwe jaar waren er toch nog verrassend veel enthousiastelingen gekomen, die na een weekje verplichte rust zich met hart en ziel op het bord en stukken wilden storten.
In groep 1 had in een tussentijdse inhaalpartij Julian van Overdam zijn jongere broer Jan verslagen, en was zo nog voor het einde van het jaar naast koploper Peter Kemner gekomen. Maar in het dicht opeengepakte veld betekent een keer niet komen vrijwel direct de koppositie verliezen.
Het was uiteindelijk Hans Uitenbroek die profiteerde, en met een vlotte overwinning op Cor de Wit de leiding overnam. Cor zette na zijn verliesbeurt tegen Carel Vredenborg zijn matige spel door tegen Hans, en blunderde al heel snel een stuk weg. Met twee achtereenvolgende nederlagen staat hij nu terug in de middenmoot, gelijk met Carel die van Ben Boog won, en juist met twee overwinningen aardig omhoog is geklommen. Ben is duidelijk dit seizoen nog niet in grootse vorm, want hoewel Carel het toch weer niet kon laten om een doldwaas kwaliteitsoffer te spelen voor interessante, maar objectief niet correcte verwikkelingen, wist Ben niet nauwkeurig genoeg het offer te weerleggen, en ook het resulterende ongelijke lopereindspel speelde hij onder druk van de tijd nogal laconiek.
Ook de overige spelers in de middenmoot sloegen hard toe tegen de mensen die de punten eigenlijk harder kunnen gebruiken. Gijsbert Kamerman won toch redelijk overtuigend van John Leer, en draait ondanks de misstap tegen Ton Dulk gewoon goed mee in de top. Arjan van der Leij hield aan het eind precies twee seconden over tegen Arjen Kouwenhoven, en aangezien diens klok nul seconden aangaf, was dat voldoende voor het punt. Een bittere teleurstelling voor Arjen, die maar niet zijn veelbelovende stellingen kan verzilveren.
Door deze uitslagen is er nu een scheiding ontstaan tussen de spelers die de tweede seizoenshelft met een gerust hart kunnen vervolgen, en de mensen voor wie elke partij een strijd op leven en dood gaat worden, met daartussen wereldwonder Dick de Wit als een soort Kolossus van Rodos. Maar twee wedstrijden winnen of juist verliezen, en je zit zo aan de goede of verkeerde kant van de waterscheiding.

In groep 2 moest Erik van den Berg dan toch eindelijk zijn eerste halfje afstaan aan Herman van Malde, en als laatstgenoemde een beetje beter had opgelet had hij Erik zelfs zijn eerste nederlaag kunnen toebrengen. Het is dat deze groep dit seizoen beresterk is anders had Herman nog voor de promotie kunnen gaan.
De overige koplopers profiteerden optimaal van de halve misstap van Erik. GertJan Pellikaan won van Sophia Thoma, en Marcel den Bleker wist Gerrit Boer op de knieën te dwingen. Wel krijgt Gerrit de eervolle vermelding als eerste speler die in de interne de 10 partijen heeft volgemaakt.
Ronald Sparreboom moest wat meer moeite doen om Adri Jumelet van zich af te houden, maar ook Ronald lijkt zich nog met de strijd om de hoogste plaatsen te gaan bemoeien. Hij maakte in ieder geval een flinke sprong naar de 7e plaats, en is daarmee weg van de degradatieplaatsen.
Omdat de toppers dus van de staart wonnen, en de middenmoot vrijwel niet in actie kwam, is er in deze groep een langgerekt veld ontstaan, met 5 a 6 spelers die om de promotieplaatsen vechten, 6 tot 8 spelers die hun hoofd boven de streep proberen te houden, en slechts een paar die met een gerust hart de ontwikkelingen kunnen afwachten. Maar gezien het programma kan dat na komende vrijdag allemaal weer anders zijn….

Carel Vredenborg