C5 rules!

Januari is Corus maand, en volgens traditie trekt dan een aantal spelers van de Oude Dame naar Wijk aan Zee om deel te nemen aan de weekendvierkamp. Vijf deelnemers meldden zich op vrijdagmiddag bij de uitbaatster van het leukste hotel van Wijk aan Zee. Aan het viertal van vorig jaar was dit keer Hans Uitenbroek toegevoegd, want de missie was dit keer om genoeg prijzengeld in de wacht te slepen om de oplopende drankrekening af te betalen. Herman, John en Carel konden oude herinneringen aan Groningen 1997 ophalen in een belendend appartement, terwijl Arjen en Hans kamernummer 1 kregen toegewezen. Wel werd uit voorzorg en als duidelijk statement het derde bed van hun kamer gehaald, want ook Sabine had de vooraankondiging op de website kennelijk goed gelezen.

Nadat de “Charlois 5” zich hadden geïnstalleerd, en het eerste van het drieluik shoarma, saté en pizza naar binnen hadden gewerkt, werd er ’s-avonds een klinkende 4-1 overwinning geboekt. Onder het genot van een welverdiend biertje gauw op zoek naar de uitslagen van de interne, het bekerteam en vooral het vierde, want naast een groot aantal schaakboeken en schaakgerelateerde lectuur als Matten en het boek van Karel van der Weide, heeft ook het professionalisme bij deze oprechte amateurs toegeslagen, en was er dus een laptop aanwezig.
De volgende ochtend de ook al traditionele wandeling langs het strand plus daarna koffie met apfelstrudel in Sonnevanck en ’s-middags op naar de tweede wedstrijd. Op zaterdagmiddag was een groot aantal CE-ers aanwezig als supporter. Hans van Calmthout had Henk van der Velden en Gerard Kool meegenomen, en ik meen dat ik ook het hoofd van Ruud Kok boven mijn bord heb zien hangen. De broertjes Van Overdam waren zelfs per trein en bus naar Wijk aan Zee gekomen om hun schaakidolen te zien schitteren, maar vonden ook nog tijd om af en toe bij onze borden toe te kijken. Zelfs de oude dokter Van Malde senior kwam nog even een kijkje nemen, maar ik zag hem niet lang daarna hoofdschuddend de zaal uitlopen, de beide handen op het hoofd, begraven in de grijze haardos. En terecht, want team C5 boekte weer een 4-1 overwinning, waarbij de enige nederlaag …. afijn vult u zelf maar in.

Op zondag kwam Menno Brandenburg ook nog even langs, maar was vergeten dat de laatste ronde om 12.00 uur in plaats van half twee begint, zodat vier spelers al lang en breed afgeschminkt in de bar zaten, en hij alleen de troosteloze stelling van – alweer – Herman kon aanschouwen. Overigens werd het weer 4-1, maar nu in ons nadeel.
Maar met 9 punten uit 15 partijen was het al met al een stuk beter resultaat dan voorgaande jaren. De aanwezigheid van de clubkampioen Hans heeft dus een positief effect gehad op de rest. Vooral Arjen speelde twee heel mooie aanvalspartijen, misschien niet eens perfect, maar wel attractief. In deze vorm hoeft hij zich voor de interne geen zorgen meer te maken. Een korte remise in de laatste ronde zorgde voor een 1e plaats en promotie naar groep 2 volgend jaar.
Hans haalde ook de volle winst uit twee partijen, maar hier en daar met wat bedenkelijk spel. In de laatste ronde speelde hij tegen ratingfavoriete Donna Schut, verloor in de opening gauw een pion, en werd vervolgens op ontluisterend precieze wijze van het bord af geschoven. Een tweede plaats en een bescheiden geldbedrag als troost waren zijn deel.
John was in zijn groep duidelijk de sterkste. Twee makkelijke winstpartijen, en in de derde partij liet John zien dat hij de blokkadestrategie van Nimzowitsch tot in de finesses beheerst. Het is dat hij professioneel en terecht voor de eerste plaats ging en remise aanbood, maar als hij het vervolg net zo sterk had gespeeld, had zijn prestatie zo als modelpartij in de boekjes gekomen.
Carel wist in zijn partij op vrijdag een knappe maar niet geheel verdiende remise uit het vuur te slepen tegen de ratingfavoriet en latere groepswinnaar. Hoewel hij er nog alles aan deed om de partij nog weg te geven, bleef er aan het einde alleen nog een eindspel van toren tegen loper over, en dat is bij normaal spel remise. Op zaterdag wist Carel zowaar zijn eerste overwinning tijdens Corus in 8 partijen te boeken, tegen een tegenstander die een muur van pionnen optrok op de zesde rij. Een kleine bres in deze muur plus een goed getimed kwaliteitsoffer, en “the wall came tumbling down”.
Na deze euforie werd er zaterdagavond flink gevierd, hetgeen zijn weerslag had op het denkvermogen op de zondag. Zelfs stukwinst met als concessie een zwaar ingebouwde loper kon hem maar matig bekoren, en toen zijn jeugdige tegenstander niet van zions bleek om snel de partij op te geven, maar in plaats daarvan een overweldigende aanval op touw zette, was de energie volledig op. Vier zetten voor het einde was er nog een grote kans op redding en winst, maar ook dat was niet aan Carel besteed, en liet hij zich als een lam schaap matzetten. Reden voor een moment van bezinning tijdens een wandeling over het Pad van Planinc, dat hoe toepasselijk langs het kerkhof loopt. Bij terugkomst bleek dat de schamele anderhalve punt toch nog genoeg was voor een ongedeelde tweede plek. De geïncasseerde geldprijs vergoedde de pijn ietwat.
Als u goed meegerekend heeft, weet u inmiddels de score van Herman. Herman zal weinig vreugde hebben beleefd aan zijn schaakoptreden. De rest van team C5 overigens ook niet, want Herman bracht geen enkele overwinning en geen geld in de pot mee. Maar dankzij zijn innige contacten met Sabine zorgt hij er elk jaar weer voor dat we mogen terugkomen, en alleen dat al is reden genoeg om hem volgend jaar weer mee te nemen..

Carel Vredenborg


Arjen Kouwenhoven – Arjan Tissink, tweede ronde, stelling na 21...dxe2
22.Pd6+ Txd6 23.Tb8+ en mat op de volgende zet (1-0)