CE 6 komt op stoom in Barendrecht

Maandagavond moesten we met het zesde team optreden tegen het sterke Barendrecht 1, en we wisten een gelijk spel te bereiken: 4 - 4. Een kleine winst was zeker mogelijk geweest, een klein verlies trouwens ook. Het was spannend. Hieronder volgt een schets van de wedstrijd, waarbij ik de spelers uitnodig onder "reacties" hun eigen visie van de partij te geven.
Rinus van de Wetering (6) won al snel een stuk, waarna hij zijn tegenstander zo in de tang hield dat die vrijwel niets kon doen. Rinus ging rustig door met pionnen snoepen, waarna zijn tegenstander uiteindelijk opgaf. Al iets eerder had Hans van Calmthout (4) een snelle remise bereikt. Mogelijk dat de verjaardag van zijn dochter er iets mee te maken had. Dat hij toch deze uitwedstrijd prioriteit gaf, pleit voor zijn schaakmentaliteit! Michiel Gerritse (8) won een stuk, maar in het eindspel was de loper meer niet doorslaggevend: remise. Adri Jumelet (3) speelde een degelijke partij tegen een tegenstander met een rating van 1752. Er waren sterke remisetendensen. Adri vroeg of hij remise mocht aanbieden, en ik ried hem dat wel aan, al lag de beslissing bij hem. Hij heeft uit gelijke of betere stand vaak verloren, vandaar dat de remise me raadzaam leek. Adri speelde door, zijn tegenstander speelde het niet best, en Adri won!
Mijn eigen partij (7) was erg spannend. Al vroeg won ik een kwaliteit en een pion, en ik zat op rozen, dacht ik. Maar ik kréég toch een aanval over me heen... Ik verweet mezelf al dat ik toch zo'n partij beter moet kunnen afmaken. De meest penibele problemen kreeg ik op te lossen, en met veel kunst- en vliegwerk kwam ik steeds een zet verder. Om een lang verhaal kort te maken, aan het eind stond ik met 4 pionnen tegen 3 beter, en was de volgende winstpartij een feit. Heeft u meegeteld? Stand 1 - 4.
Herman van Malde (2), invaller voor Piet van Dijk die verhinderd was, zette een mooie partij op, maar investeerde erg veel tijd. Dat brak hem uiteindelijk op, en hij verloor. Coen van Baren, opgeofferd aan bord 1 tegen een tegenstander met 2057 (430 punten meer dan Coen), speelde als een tijger, als een leeuw, als een slang, en ging zelfs beter het eindspel in, met twee lichte stukken tegen een toren, en elk wat pionnen. Ook hier speelde de tijd een grote rol, Coen had er te weing van, en verloor. Maar zijn onbevangen spel verdient waardering. En Jan Hendrik Leopold (5) legde als laatste ook het loodje. Heel lang had hij een gelijkwaardige stand, maar zijn tegenstander overtroefde hem uiteindelijk.
Het was een zeer boeiende avond, waarin we stuk voor stuk gevochten hebben voor wat we waard waren. Ik begin er langzaam in te geloven dat we een kansje hebben degradatie uit de tweede klasse te ontgaan.