Vrijdag wordt het feest!

Het tweede verliest in Bennekom

Half tien deze morgen gaat de wekker, toch maar even gezet ,want al om 12 uur moeten we in Bennekom zijn. Aangekomen in Bennekom is iedereen er al. Alleen Jelle ontbreekt nog, zou hij zich vergist hebben in het ongebruikelijke aanvangstijdstip? Nee, vlak na aanvang stapt hij het denksportcentrum binnen. Waarschijnlijk had zijn verlate aankomst te maken met die lange blonde haar die ik even later uit zijn trui trek... In ieder geval zijn spel lijdt er niet onder in tegendeel met zwart komt hij goed uit de opening.

De strijd brandt los in Arjen zijn partij. In een vreemde opening, waar zijn tegenstander niet meer kan rokeren en zijn pionnen structuur ietwat apart oogt, krijgt hij wel wat stukken tot ontwikkeling, daar in tegen zweeft Arjen zijn paard wat over het bord. De stelling trekt bij en lijkt wat normaler te worden totdat wit de h-pion lanceert en een gevaarlijke aanval ontstaat op Arjen's koning. De complicaties blijken te groot en uiteindelijk moet Arjen zijn dame doneren, de partij duurt daarna niet lang meer 1-0 voor de thuisploeg.

John deze keer niet in tijdnood, maar zijn tegenstander juist in deze situatie. Gezien de weinige tijd die zijn tegenstander heeft besluit hij risico te nemen, maar dit werkt averechts en wordt direct snoeihard afgestraft 2-0.

Hans, lijkt me eerst iets minder te staan en dan weer wat beter, vervolgens slaat de vlam in de pan en zie ik Hans een toren winnen, echter is dit van korte duur en moet hij even later een stuk in leveren. In combinatie met de onveilige koningstoestand en wat pionnen achterstand wordt het 3-0.

Jelle heeft zijn tegenstander nog steeds van rokeren weten af te houden en als deze op pionnenjacht gaat op de damevleugel, slaat Jelle hard toe door het midden, dit levert een stuk op en de partij 3-1.

En dan Matthieu op bord 1, ja het was weer genieten om hem te zien schaken tegenstander John Riksen, voor de oudgedienden onder u  een bekende. Een voormalig Charlois clubkampioen en deel uitmakend van het Charlois team dat landskampioen werd in de jaren zeventig. Riksen werd door onze Matthieu helemaal weggespeeld. Matthieu had nog wat moeite het dame eindspel te verzilveren maar kreeg deze uiteindelijk toch op het droge 3-2. En toen werd het opeens spannend. Kees, Marcel en ondergetekende hadden alle drie een goede stelling. Kees was als eerste klaar, in een complexe stonewall achtige partij verdedigde zijn tegenstander inventief tegen. Hier kwam Kees al even inventief met een kwaliteits offer op de proppen. Helaas was het allemaal net niet voldoende en kon zijn tegenstander die in de competitie nog 100% stond met eeuwig schaak de remise haven bereiken.

Ondergetekende had een pion buit weten te maken in een toren eindspel, maar bij correct verdedigen van zwart moest dit niet meer dan remise zijn. Uiteraard werd er nog lang geprobeerd, maar uiteindelijk werd het dan toch remise.

Alle ogen waren nu gericht op Marcel die na een complexe partij met ongelijke materiaal verhoudingen in een winnend eindspel terecht was gekomen. P+L+pi voor Marcel tegen T van zijn tegenstander. Zijn tegenstander verdedigde uiterst hardnekkig en secuur in tijdnood. Net toen het leek of Marcel beslissend toe kon slaan, bleek er een soort van patdreiging in de stelling.

Eindstand nipt verlies 4,5-3,5.
Proficiat aan Bennekom die met deze overwinning aan de leiding blijft. Wij moeten echter vol aan de bak in het nieuwe jaar om erin te blijven. Te beginnen 9 januari tegen die andere stadgenoot RSR die het dit seizoen ook moeilijk heeft.

Lees hier het verslag van SV Bennekom.

Het Vijfde redt het niet tegen 3 Torens 1

Het Vijfde heeft het niet kunnen bolwerken tegen het eerste team van 3 Torens.
In Bergschenhoek haalden Hen en Zhi Yang het volle punt binnen en Piet en Eduard een half punt. Cees, Menno, Gerrit en Lennart moesten het onderspit delven.

Waar is dat schaakformulier?

Het is met mij altijd wat, is het niet schaaktechnisch dan zijn het de randverschijnselen die als een steen in het water plonst. Gisteren tijdens de wedstrijd van het 6e tegen Shah Mata 3, die we met 4½ -3½ verloren, gebeurde er iets bijzonders. ik zat aan bord 5 terwijl mijn tegenstander Bert Bonnet zat te denken moest ik hoognodig en toen ik terugkwam om zijn zet te noteren was mijn schaakformulier op onverklaarbare wijze verdwenen. Dan krijg je daarna onbewust onzinnige adviezen, “heb je het niet in je zak gedaan” “of toen je naar de bar ging dat onbewust hebt meegenomen.” “kijk eens in je jas” mijn jas!? maar die hangt over de stoel daar stop ik nooit een schaakformulier in. Maar toch ga je uiteraard die onzinnige adviezen uitvoeren terwijl ik nooit een schaakformulier van de tafel meeneem tijdens het spelen. Ha, ha, ha waarom zou ik?; komt gewoon niet in me op! Nergens te vinden maar mijn klok bleef wel lopen. Ik was het zat en zei geef me een formulier, Ruud Kok snelde naar mij om een nieuw formulier te overhandigen zodoende kon ik de laatste 4 zetten noteren. Na afloop werd de suggestie gedaan om de notatie van de tegenstander over te nemen en daar had ik geen zin in. Dat doe ik wel als ik de partij had verloren. Interessant is de vraag wat het wedstrijdreglement daarover zegt. Had ik tijdens de partij de zetten van mijn tegenstander moeten overnemen in mijn eigen tijd? om daarna gewoon verder te noteren. Of had ik de wedstrijdleider moeten inschakelen? Of had de wedstrijdleider moeten ingrijpen? Door alle consternatie stond de wedstrijdleider daar maar en zei verder niets. Ik ben benieuwd naar het antwoord. Hoe dan ook het blijft voorlopig een mysterie.

P.S. Dat achteraf werd gezegd dat Rinus van de Wetering, die naast mij zat, weg moest en per abuis mijn schaakformulier mogelijk heeft meegenomen is in dit verband niet ter zake. Ik zal het t.z.t. wel aan hem vragen uit nieuwsgierigheid. Naast een pen moet ik dus voortaan ook plakband meenemen. en in de toekomst een rugzak met allerlei vreemde niet terzake doende hulpmiddelen om het schaakverloop zonder oponthoud te laten voortduren tot het einde. T’sja een simpele pen is voor mij blijkbaar niet meer voldoende.

Adri

Heerlijk avondje voor het vierde!

Afgelopen vrijdag speelde het vierde team thuis tegen Moerkapelle 1, maar toch uit door problemen met de speelzaal. Omdat deze avond toch al anders liep dan gewoon, besloot ik ook maar de opstelling om te gooien. Als we toch gek doen, dan doen we het goed gek! Er zat wel een idee achter: onze jeugdtalenten Wang Yang en Joris Geene doen het steeds beter en kunnen voor een verrassing zorgen. Dit geldt ook voor Viktor: misschien geen jeugdtalent meer maar ook iemand die een bord-1 speler er genadeloos af kan beuken maar zich ook wel eens kan verslikken in een lager bord. Daar tussenin had ik Ab op bord 3 gezet in de hoop dat hij met zwart stand zou houden tegen een 1900-speler. De jongens onderin moesten vervolgens de klus klaren.

Welnu, het verliep toch anders dan gepland, maar gelukkig wel op een prettige manier! Aan de eerste drie borden behaalden we een verbazingwekkende 3,5 uit 4 met overwinningen van Joris, Viktor en Ab, en een remise voor Wang. Viktor ging er ouderwets weer dwars doorheen en hoewel het objectief misschien niet allemaal goed was, kreeg zijn sterke tegenstander Wouter Vroegindeweij de problemen niet opgelost. Wang speelde een oerdegelijke remise: er was geen doorkomen aan voor zijn tegenstander. Ab kreeg een klassiek stukoffer in een Siciliaan voor zijn kiezen en leek ergens wel mat te gaan. Maar het klopte toch allemaal net niet en Ab counterde dit keer genadeloos! Op 1 speelde Joris een mooie partij tegen de sterke en ervaren Gerard van Ommeren (2028). Lang stond hij iets onder druk, maar werd het evenwicht volgens mij niet echt verbroken. Door een enorme bok verloor Gerard door een paardenschaakje een toren, en later nog een stuk. Maar ineens bleek het toch nog vrij lastig omdat vooral het paard ver weg stond van de 2 ver opgerukte verbonden vrijpionnen van Gerard. Joris ging er nog eens goed voor zitten en bleef ijzig kalm gewoon noteren ondanks zijn minuutje die hij nog maar op de klok had. Hij vond de oplossing, maakte de pionnen onschadelijk en wikkelde af naar winst. Voor het publiek deed hij nog een rondo met zijn paard voordat Gerard opgaf. Dit was meteen het beslissende punt, want daarvoor had ik zelf een hele benauwde remise gespeeld tegen Maarten Vroegindeweij, gaf de tegenstander van Peter op in gelijke stelling en bezweek Ton langzaam onder de druk van de stelling en de klok en had invaller Cees kansloos verloren van Andre Niewlaat.

De jeugd was vanavond de grote winnaar en door deze fraaie 3-5 (of 5-3?) overwinning verkeren we in de bovenste regionen van de promotieklasse. Wie weet wat er voor ons nog in het vat zit. We bedanken Moerkapelle voor het beschikbaar stellen van hun zaal.

Gijsbert

Ab Scheel overleden: ‘Kleine grote vriend’ is niet meer

Ab Scheel

1941-2015

Verslingerd als hij was aan het schaakspel en aan zijn ‘cluppie’ bezocht hij tot enkele weken geleden de speelavonden van Messemaker 1847. Daarna was zelfs dat hem te veel. Voor wie hem ook maar een beetje kende, was het duidelijk: de laatste dagen van Ab Scheel waren echt geteld. Iedereen wist inmiddels dat hij ernstig ziek was, maar toch…. We misten hem, de sfeermaker die zich jarenlang met veel energie inzette voor de belangen van de club. Als bestuurder, webmaster, organisator, fotograaf en vooral ook smaakmaker die niet voor niets in 2005 door de KNSB werd uitgeroepen tot Vrijwilliger van het jaar.

Wie kende hem niet in de schaakwereld? Binnen de Rotterdamse Schaakbond, de nationale schaakbond, bij de organisatoren van alle grote schaakevenementen, bij vele honderden schaakliefhebbers, inclusief de vijf chess queens met wie hij zich onlangs nog op de foto liet vereeuwigen tijdens het Open Schaakkampioenschap van Gouda – een evenement waarvan hij jarenlang de drijvende kracht is geweest. Op dat moment was al bekend dat de dagen letterlijk voor hem waren geteld. Enkele maanden geleden was asbestkanker bij hem vastgesteld, een gruwelijke ‘erfenis’ van zijn werk – lang geleden – in de koelkastenbouw. Als twintiger had hij daar naar eigen zeggen ‘de mooiste jaren van zijn werkzame leven’ gehad. De risico’s van het op maat zagen van eternit werden toen nog niet onderkend. Het gruwelijke gevolg openbaarde zich een halve eeuw later.

Ab maakte pas laat serieus kennis met het schaken. In 1987 introduceerde Dries Heuperman hem bij Messemaker 1847. Zijn liefde voor het spel ontstak snel en hoewel hij niet tot de allersterkste spelers van de oudste vereniging van Nederland uitgroeide, ontwikkelde hij zich snel als bestuurder. Hij had een enorme afkeer van vergaderen en opereerde het liefst náást het officiële bestuur. Als jeugdleider, als arbiter, als wedstrijdleider, als webmaster, als pr-man en als captain van het ‘Vlaggenschip’, het eerste team. Zijn benoeming tot lid van verdienste was een logische zaak.

Ik heb het voorrecht gehad om lang met Ab te mogen optrekken. Hij werd zelfs een van mijn beste vrienden. Samen bezochten we, vaak als kijker en ook regelmatig als speler, toernooien. ‘Hoogovens’, later omgedoopt tot ‘Corus’ en inmiddels tot ‘Tata’ vormde een jaarlijks hoogtepunt. Ab speelde daar in Wijk aan Zee serieus en supergeconcentreerd, manifesteerde zich meer en meer als fotograaf (hij bouwde een bestand van zo’n 60.000 foto’s op), verzorgde de dagelijkse verslaggeving op de website en genoot met volle teugen. Van de vriendschap met veel medeschakers, van het spel zelf en vooral van de etentjes na afloop van elke ronde. In café De Zon verorberde hij in het gezelschap van clubgenoten menig sateetje, steevast vergezeld van cola-zonder-ijs. Culinair hoogtepunt was de ‘pondstong’ die hij bij het plaatselijke visrestaurant bestelde.

Een markante man. Klein van stuk, goed verzorgd en altijd keurig in het pak gestoken. Met een bijna kinderlijke geestdrift genoot hij intens van alles wat het leven hem bood. Van zijn vele hobbies naast het schaken, van zijn vrouw, zijn kinderen en kleinkinderen. In alles gedreven. Charmant, veelal goedgemutst en gezegend met een gezond gevoel voor humor. Overigens was hij niet altijd even gemakkelijk in de omgang. Een zekere eigenzinnigheid en koppigheid waren hem niet vreemd als het om voor hem principiële zaken ging. Hij was, gevormd door zijn jeugd, zuinig. Een fooi geven in een restaurant vond hij maar onzin en ‘een rondje van Ab’ kan ik me niet herinneren. Toch was hij verre van een egoïst. Altijd in anderen geïnteresseerd en ook als onbezoldigd vrijwilliger bij welzijnsorganisaties actief. Zo zette hij in een verzorgingshuis een ‘soos’ en een internetcafé op, schaakte op dinsdagmiddagen met een man die verlamd op bed lag en was hij maker van passe-partouts bij een tekenclub in een buurthuis. In 2004 werd hij voor zijn vele vrijwilligerswerk benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Daar was hij begrijpelijk trots op en bij voorkomende gelegenheden droeg hij het bijbehorende lintje op de revers.

Veelzijdig en warm zijn andere begrippen die hem passen. Hij was, zeker in de schaakwereld tot over de landsgrenzen heen, al bij leven een legende. Het is een stuk stiller geworden op de schaakvereniging. ‘Tata’ zonder zijn aanwezigheid is moeilijk voorstelbaar. De slopende ziekte ondergroef zelfs zijn ijzeren wilskracht. Perfectionist als hij was, liet hij zich de gelegenheid niet ontnemen om zijn eigen uitvaart te regisseren. Tijdens een (afscheids)etentje bij zijn favoriete Chinese restaurant vroeg hij Gert-Jan Ludden, eveneens een boezemvriend, of hij de plechtigheid wil leiden en er het woord wil voeren. Bij die gelegenheid bedeelde hij mij het schrijven van dit in memoriam toe. Een verzoek dat ik vanzelfsprekend niet kon weigeren. Het was wel het minste wat ik nog voor hem kon doen.

Mijn ‘kleine grote vriend’ is niet meer. Een leegte blijft achter. Ik wens in het bijzonder Alie, zijn dochters Ingrid en Claudia en zijn kleinkinderen heel veel sterkte toe bij het verwerken van dit verlies.

Vaarwel, Ab.

(Henk de Kleijnen)

Integraal overgenomen van de website van Messemaker 1847. Wij wensen de familie, en alle vrienden van Ab veel sterkte in deze moeilijke tijd. De uitvaartplechtigheid op Crematorium IJsselhof (Goejanverwelledijk 6 in Gouda) zal zijn a.s. maandag, 7 december, vanaf 16.30 uur.
(Foto: Ab tijdens het NK Snelschaken in Dordrecht, 2002. Foto: P.Kemner)

Zie ook: Bijzondere schaakactiviteit ter nagedachtenis aan Ab Scheel

CE KNSB-bekert verder

Afgelopen vrijdag wist het bekerteam van CE een ronde verder te komen tegen het team van Goes.
In de alternatieve speellocatie van SV IJsselmonde werd er ergens achter in de school een plekje gevonden om het viertal deze wedstrijd te laten verspelen.
Tegenstander Goes kwam zeer verzwakt op, maar dat resulteerde niet in het gewenste resultaat. Michel dacht dat zijn tegenstander niet zijn koningstelling kon open offeren, maar deze deed dat toch! Ondanks de hilariteit die nog ontstond toen de beste man 2 zetten achter elkaar deed werd het gewoon een pijnlijke nederlaag voor Michel en het team. Ondergetekende deed het daarna niet heel veel beter, uit de opening en vroeg middenspel kwam een goede stelling. Voor de kenners ik had een octopus, je weet wel zo'n paard die dan midden in je stelling geparkeerd staat, volgens de theorie van Kasparov een kwaliteit waard. Helaas wist ik het toch weer voor elkaar te krijgen de partij niet te winnen.
Gelukkig hadden we nog twee spelers in het team die wel konden laten zien dat ze met wit en enkele honderden rating punten meer de betere speler waren.
Julian mocht het opnemen tegen de kopman van Goes. In een scherpe Siciliaan bewees hij eens te meer zijn klasse. Pionoffer voor geweldige compensatie en ook al kwam zijn eigen koning onder vuur bleek de aanval van Julian toch gevaarlijker. Vooral de analyse was indrukwekkend.
Hier bekroop mij het gevoel dat ik jaren geleden eens had mogen aanschouwen op een toernooi in Utrecht waar de toen zeer jonge Anish Giri zijn partij toonde aan de omstanders.
Razendsnel en uiterst nauwkeurig liet hij zien wat hij allemaal gezien had, je moest oren en ogen gespitst houden om te kunnen volgen wat hij allemaal gezien had en als je al dacht waarom deed je niet je dit of dat was hij die variant al aan het uitleggen, indrukwekkend.
Tenslotte ronde Kees af, in een typische Benoni structuur wist hij de cruciale d6 pion onschadelijk te maken. Meestal moet dit genoeg zijn om de partij te winnen en zo ook hier.
Eindstand in de match 2,5-1,5.

Lees hier het verslag van Joey Grochal uit Goes.

LET OP UPDATE: Speelavond morgenavond niet in De Passage, maar in IJsselmonde!

Wegens problemen met onze speelzaal zal de interne competitie morgen niet plaatsvinden in de Passage, maar in de speelzaal van schaakclub IJsselmonde: VMBO Veenoord, Veenoord 15, 3079 NH Rotterdam

Filip Borst

UPDATE: inmiddels is besloten de 1e ronde van de Triomfator Cup uit te stellen!! Ook voor de interne wordt verder even geen (nieuwe) indeling gemaakt. Het is even niet anders. Hopelijk zijn de problemen met de zaal snel verholpen, volgende week spelen twee teams thuis.

CE5 wint van De Willige Dame 2

Het Vijfde heeft met 5 - 3 gewonnen van het 2e team van de Willige Dame.
Winst voor Zhi Yang, Menno, Gerrit en Jan Hendrik. Remise voor Cees en Eduard.
Piet en Henk verliezen.

http://r-s-b.nl/competitie-klasse-2b/

Henk Kootkar miste in tijdnood helaas een goede kans op een half punt.

Zijn tegenstander had Te8-d8? gespeeld en Henk zag niets beters dan Pe3xf5.
Met Tf4-g4! had hij zwarts dame kunnen winnen, maar zwart kan met een zetherhaling wegkomen.
Bijvoorbeeld: Td8-d1+ Kg1-f2 Td1-d2+ Kf2-e1 Td2-d1+!
Na Ke1xd1 volgt Lc6-f3+ gevolgd door Lf3xg4.

PASSAGE OP 20 NOVEMBER 2015 NIET BESCHIKBAAR

Beste leden,

vandaag gehoord dat er problemen zijn met de alarm instellingen van de passage daardoor kunnen we er morgenavond niet in.

gezien het feit dat het 5e team moet spelen en tevens het bekerteam een wedstrijd moet afwikkelen voor de RSB beker hebben we er voor moeten kiezen om de clubavond weliswaar aangepast wel te laten doorgaan.

we zullen morgen avond spelen in het clubgebouw van SV IJsselmonde - in de VMBO school, Veenoord 15, Rotterdam - IJsselmonde die morgen zo gastvrij zijn om ons onderdak te geven.

hier is voor gekozen om zo min mogelijk met materiaal te sjouwen.

André Osinga

KNSB beker ronde 2, 27 november

De KNSB beker gaat voor onze club beginnen, als meesterklasser hoefden we de eerste ronde niet te spelen.
We treffen net als vorig jaar 3e klasser Goes. Geenzins een makkelijk match, die door teamleider Michel uiterst serieus genomen wordt.
Komt hij in de normale opstelling met Sokolov, Hera, v/d Doel en Michels, of zullen er ietwat minder begaafde spelers voor Charlois Europoort achter het bord plaats nemen.

Komt het zien thuis 27 november in de passage.

Triomfator Cup komt er aan!

De eerste ronde van ons interne Rapidtoernooi, de Triomfator Cup, staat weer voor de deur! Op vrijdagavond 27 november gaat het spektakel beginnen. We hanteren de beproefde "oude" methode van 2x rapid, een partij met wit en een partij met zwart. Bij een 1-1 stand gevolgd door 2x snelschaak. Het speeltempo: voor rapid 45 minuten p.p.p.p., snelschaak 3 minuten + 1 seconden per zet. Als na 4 partijen de stand toch nog gelijk is, dan volgt een beslissingsvluggertje volgens Brussels systeem.

De indeling geschiedt volledig random dmv loting. Het is de bedoeling dat je je vooraf even opgeeft, dat is handig voor de organisatie. Mail Gijsbert even op familiekamerman@ampass.nl. Neem gerust iemand mee van buiten de club: van harte welkom. Meld dat wel eventjes, om dezelfde organisatorische redenen!

Aanmelden nog steeds mogelijk!

Vierde team redt het niet

Ondanks een mooie voorsprong die Marcel den Bleker in een vooruit gespeelde partij op het bord had gezet, heeft het vierde team het gisterenavond niet gered tegen het tweede van Sliedrecht: 5-3 voor het thuisspelende team!

 

Gezegd moet worden dat de overwinning meer dan verdiend is. Er werd zelfs gefluisterd dat het ook zomaar 7-1 had kunnen worden. Beetje overdreven natuurlijk, want tegenover wat gelukkige overwinningen stonden ook ongelukkige nederlagen. Zoals het zo vaak gaat dus!

 

Al snel bleek dat onze jeugdtalenten Wang Yang en Joris Geene een moeilijk avondje tegemoet gingen tegen hun eveens jeugdige tegenstanders. Beiden verloren relatief kansloos. Ook Viktor had niet zijn avond: hij zette zijn partij ouderwets dynamisch op tegen good-old Wout Boer, maar verloor de controle in de centrum en daarmee ook de controle over de partij. Ab Kamman verloor ook, maar tegen Magnus Carlsen is dat natuurlijk geen schande. Er zat wel meer in, want het stukoffer van zijn tegenstander leek niet helemaal correct. Zelf speelde ik een spannende Caro-Kann (kan wel!) tegen Teunis den Rooijen. Heel lang dacht ik dat ik zou gaan winnen, want de stelling leek veelbelovend. Toen ik de vis bijna op het droge had, kwam er toch een soort remise mechanisme in stelling. Omdat ik voelde dat het mis zou gaan bij de anderen, ben ik gaan forceren. Het was een mooie winstpoging, met een combinatie die niet klopte. Een verliespoging dus...

 

Dan nog het leuke gedeelte. Peter Kemner won van Jerry de Leeuw-van Rekom. De leeuw sloeg geregeld venijnig, maar beet uiteindelijk niet. Met enig geluk trok Peter, die ook moest forceren maar dat net iets beter deed dan ik, de vis, euh de leeuw op het droge. Dan nog Ton Dulk: altijd tot op het bot gemotiveerd en vaak gebeurt er wel iets bijzonders aan zijn bord. Meestal in schaaktechnische zin, maar nu omdat zijn tegenstander Hans Klein (met strikje) plotseling stopte met noteren terwijl hij nog meer dan 5 minuten had. Ton tekende op rustige wijze protest aan, en na een waarschuwing en het bijwerken van de zetten werd de partij voortgezet. Zijn tegenstander leek van slag, want niet veel later wist Ton het punt te noteren. Een beetje kribbige reactie volgende van Hans, volstrekt ten onrechte. Maar ach, dat zullen de emoties wel zijn die bij zo'n wedstrijd horen. Zo'n promotieklasse gaat natuurlijk niet in je koude kleren zitten.

 

We zien opnieuw dat de verschillen in deze klasse minimaal zijn. We hebben geen idee nog waar wij staan, de komende wedstrijden moet meer duidelijk worden hoe sterk we eigenlijk zijn. 4 december een nieuwe ronde met nieuwe kansen, tegen het ook niet malse Moerkapelle 1.

 

Gijsbert Kamerman

Lees ook het verslag van Sliedrecht.

Nipte nederlaag voor CE5

Het Vijfde heeft het helaas net niet gered tegen het sterke tweede team van Fianchetto. Het ratingverschil tussen beide teams (1751 tegen 1721) kwam tot uiting in de eindslag: 4½ - 3½.

Piet Verheij (bord 3) was dit keer als eerste klaar. Piet moet gedacht hebben: wat Adri Jumelet kan, kan ik ook, want zijn zetten kwamen in sneltreintempo op het bord. Piets tegenstander, Ben Riksen, liet zich ook niet onbetuigd en er ontstond al snel een eindspel waarin Piets dame het moest opnemen tegen twee torens. Volgens supporter Peter Kemner moet Piet ergens even verloren gestaan hebben, maar het spelverloop scheen nauwelijks te volgen te zijn, zo snel ging het allemaal. Ruim voor half tien forceerde Piet remise met eeuwig schaak.

Coen van Baren (bord 6) kwam goed uit de opening, maar beging plotsklap een onzorgvuldigheid door zijn dame midden op het bord te laten insluiten. De dame kon gered worden, maar de prijs (twee stukken) was hoog. Te hoog, en Coen moest al snel opgeven.

Ook Jan Hendrik Leopold (bord 8) moest het hoofd buigen. Hij leek een solide stelling te hebben na de opening, maar opeens bleek hij een stuk achter gekomen te zijn. De twee verbonden vrijpionnen die Jan Hendrik ervoor terug had gekregen, konden zijn tegenstander niet verontrusten.

Zo stonden we al vrij vroeg in de avond met ½ - 2½ achter. En de vijf resterende partijen boden op dat moment weinig hoop op een voor ons gunstige uitslag.

Gerrit Boer (bord 7) zette zijn partij, zoals we van hem gewend zijn, volgens de regelen der kunst op. Stukken op goede velden, koning in veiligheid, torens gecentraliseerd. Hij leek op een voordeeltje te kunnen bogen, maar beleefde toch enkele bange momenten na een onnauwkeurigheid. Uiteindelijk viel de schade mee, maar meer dan remise zat er voor Gerrit niet in.

Eduard Smits (bord 2) en Menno Brandenburg (bord 5) trokken de stand gelijk. Eduard stond aanvankelijk iets gedrongen, maar kreeg uiteindelijk het initiatief op zowel de konings- als damevleugel. Objectief gezien was het evenwicht nog niet verbroken, maar Eduard wist zijn tegenstander voor voldoende praktische problemen te stellen en trok de partij naar zich toe.

Menno stond steeds ietsje beter, maar niets om over naar huis te schrijven. Een paar onzorgvuldigheden van zijn tegenstander leverden hem echter een makkelijk gewonnen lopereindspel op. 3 – 3.

Invaller Maurice van der Stokker (bord 4), die tot veler ontsteltenis zijn laatste bondswedstrijd zou spelen, bracht een interessant kwaliteitsoffer. Hij kreeg er veel spel voor, maar de vraag was of hij meer dan alleen voldoende compensatie had voor het geofferde materiaal. Het zag er op dat moment nog niet direct naar uit dat Eduard en Menno zouden winnen en Maurice besloot de zaak te forceren, in het belang van het team. Daarbij ging hij helaas te ver en zijn tegenstander wist af te wikkelen naar een eindspel, waarin het materieel voordeel vakkundig werd verzilverd.  Toch een heel mooie partij van Maurice. We zullen hem missen. 4 – 3.

Cees van Oosterom (bord 1) moest de hele avond keepen. Een wat mindere stelling, en op een gegeven moment zelfs een pionnetje achter. Cees wist goed stand te houden, maar de partij winnen om 4 – 4 te maken was volstrekt illusoir. Toch een knappe remise.

Al met al geen slechte prestatie van het Vijfde tegen het sterke Fianchetto 2. De volgende wedstrijd tegen De Willige Dame 2 wordt van belang voor de vraag of we ons in de middenmoot kunnen handhaven.

Charlois Europoort 2 - ASV 2

Op zaterdag, om kwart over twaalf, kwam een onheilspellend telefoontje binnen. Lendert zat vast op een eiland… Hij had wel voldoende vocht en voedsel tot zijn beschikking, maar het eiland zelf kwam ie niet af. Alles wegen waren afgesloten en zwemmen was niet goed mogelijk wegens gevaarlijke stromingen. De reden voor het afsluiten van de wegen was simpel: men was – vanwege werkzaamheden bij de ene helft van de ‘afvoerwegen’– bang voor opstoppingen bij de andere ‘afvoerwegen’ die nog wel beschikbaar zouden zijn. Beter geen mogelijkheden dan halve mogelijkheden werd geredeneerd en dus werd besloten alles af te sluiten. Lendert probeerde nog ergens sneaky langs te glippen, maar een grote man in een oranje overal maakte een einde aan deze illusie. Lendert zat vast op een eiland.

Gelukkig kon Lendert wel met de (1) traumahelikopter, (2) onderzeeër of (3) ambulance het vasteland bereiken, dus – zoals het een echte teamcaptain betaamt –was hij op tijd voor zijn partij. De rest van het team – op uitzondering van John, waar we inmiddels eigenlijk al wel aan wennen – was ook op tijd in de groene hel aanwezig. De groene hel was voor de gelegenheid in tweeën gesplitst, om er expliciet voor te zorgen dat – vanwege de zo ontstane kleinere ruimtes – niemand aan de hitte kon ontsnappen. Alles zat eigenlijk mee. Nu het schaken zelf nog.

Ik zat op zes. In vorige verslagen klaagde ik dat ik zo weinig tijd had om rond te kijken. Daarom besloot ik deze keer op zet negen twee zetten door elkaar te halen en zo twee pionnen weg te geven zonder enige compensatie. De stelling was gelijk volslagen kansloos. 0-1 achter. Een slecht begin is het halve werk. Voordeel was wel dat ik alle partijen uitvoerig kon bekijken. Lendert op vijf stond met zwart gedrukt, maar had wel met zijn dame op a3 een pion gegraaid. Pion voor dus, alleen een eventuele winst zou nog lang gaan duren schatte ik in. Arjen, naast mij op zeven, had een pion geofferd en had genoeg activiteit. John op acht stond erg goed. Hij had een mooi ruimte overwicht en ook op tijd stond hij prima. De ‘staart’ (bord 8,7,6,5) zou zwiepend worden schatte ik in (met mijzelf als uitzondering dan).

Bord 1, dat door Hans werd bemand, leek sterk op mijn stelling. Wit stond een geofferde pion achter. Een cruciaal verschil was echter dat wit wel enigszins compensatie had… Hans had een loper op c8 staan die daar voorlopig niet weg kwam doordat zijn andere loper op d6 stond en een pion op d7. Tja. Op twee stond Matthieu voor de zoveelste keer dit (en vorig) seizoen goed. Hoe hij het telkens weer doet weet ik niet, maar ik was wederom onder de indruk. Marcel, op vier, had een complexe stelling en ik zag hoe het allemaal net niet werkte voor hem. Marcel moest daarom alle zeilen bij gaan zetten. Houden we Kees over. Kees stond erg gedrukt en had bovendien een grote tijdsachterstand. 
Het zag er dus allemaal moeilijk uit, maar we waren niet kansloos schatte ik in. Alleen erg zuur dat we door mijn stommiteit gewoon al 0-1 achterstonden…

Hans maakte remise. Zijn tegenstander leek zeer opgelucht en in de analyse bleek Hans af en toe kansjes te hebben gehad. Kees verloor. Hij had in tijdnood een cruciale penning gemist en verloor een toren. Het was sowieso wel een moeilijk verhaal bleek in de analyse. Toen kort daarna Arjen ook verloor was het eigenlijk gebeurd. Arjen weerstond de verleiding om de dame van de tegenstander te slaan (“dat doe je toch niet, dames slaan?”) en daarna werd zijn stelling eigenlijk steeds slechter. Een soort inzakkend kaartenhuis idee. Dames slaan mag in het schaken Arjen, als ze maar irritant genoeg zijn.
0,5 – 3,5 dus. Marcel zou maximaal remise spelen zag ik. Hij had een pion minder in een ongelijk loper + toren eindspel. Waar ik dat de vorige ronde keurig wist te verliezen (met niet eens een pion achterstand!) wist Marcel knap remise te maken. Lendert won zijn pot inmiddels. Zijn tegenstander stond een stuk achter en stak zijn hand uit. Lendert checkte even of hij inderdaad opgaf en incasseerde daarna het punt.

John stond inmiddels straal verloren. Hoe dat precies heeft kunnen gebeuren weet ik niet, want hij had een ongelofelijk mooie stelling eerst. Matthieu won weer eens. Hopelijk blijft hij nog wel even trouw aan dit team, want er gaan geruchten over internationale transfers van mensen die een hoop potentie zien in dit talent. 
John speelde nog lang door, maar het mocht niet meer baten. 3-5 verloren dus. Onze kampioensambities zijn voor dit seizoen ten einde. Eigenlijk is dit seizoen dus meer een trainingskamp voor volgend seizoen, waar we natuurlijk wel kampioen gaan worden, dat kan bijna niet anders. Althans, dat besloten wij onder het eten dat getekend werd door mooie verhalen uit de 1965 generatie. Ons team, zo blijkt, heeft een groot aantal 1965-ers. Dienstplicht, S5 en dergelijke zaken waar een 25-jarige snotneus als ik bar weinig van af weet werden uitvoerig besproken onder het genot van jaren 80 muziek. Ook Johan Cruijf passeerde tenslotte de revue: “Als het niet op het bord komt, hoef je het ook niet te berekenen”. 

Het was laat toen we ons vanuit het winderige Rotterdam naar huis begaven. Stiekem dacht ik nog na over het kampioenschap, als we vanaf nu echt alles zouden winnen. Theoretisch kan het nog. “Ach ja” dacht ik toen Lendert met zijn langzaam opstijgende traumahelikopter boven de Maas uit het zicht verdween, “we hoeven er niet eens over na te denken: als het niet op het bord komt, hoef je het ook niet te berekenen.”. 

Jelle Wiering

In Memoriam Maurice van der Stokker

Soms neemt het leven een bizarre wending. Gaat het de gehele andere kant uit als je zou willen. Daar moet je maar mee zien om te gaan. En helaas lukt dat niet altijd.

Zo had ik zo graag morgenavond Maurice van der Stokker opgehaald om samen met hem de strijd aan te gaan tegen Fianchetto. De vereniging waar hij vorige week nog tegen speelde voor het vijfde team. Alleen morgen zal hij niet achter het eerste bord plaatsnemen.

Afgelopen zondag 1 november 2015 heeft hij gedoold in plannen en ideeën en daarbij is hij de weg kwijt geraakt. Toen ik hem zondagavond sprak zei hij dat hij wat grieperig was en zich niet zo best voelde. Hij ging ervan uit dat hij woensdag wel weer opgeknapt zou zijn. Ik zou hem dan bellen om af te spreken hoe laat ik hem zou ophalen.

Hij had alleen geen lichamelijke griep, maar een mentale. En in het doolhof der oplossingen is hij het verkeerde pad ingelopen. Hij is gaan slapen zonder nog wakker te worden.

Maurice was nog maar net een maand lid van de vereniging. Het schaken was een houvast voor hem. Een afleiding voor alle zware lasten die het leven met zich meebrengt. Maar het is alleen een afleiding als al het andere zich niet opdringt. En soms lukt het iemand niet om alleen die druk te weerstaan.

We verliezen in Maurice niet alleen de beste speler van ons zesde team, maar nog veel meer de kans om een mooi persoon echt te leren kennen.

Maurice van der Stokker is 45 jaar geworden. Komende dinsdag 10 november 2015 zal hij gecremeerd worden. De herdenkingsdienst begint om 15.00 uur in Crematorium Rotterdam Zuid aan de Maeterlinckweg 101 te (3084 KD)  Rotterdam.

Wij wensen zijn moeder, zijn zus en overige familieleden heel veel sterkte bij dit plotselinge verlies.

Keurig vervolg CE 3

Na de overwinning in de eerste ronde heeft CE 3 de competitie keurig voortgezet middels een 4-4 gelijkspel tegen één van de sterkste teams in de klasse: HWP Sas van Gent 3 (als bekend een club bevolkt met hele volksstammen sterke Vlamingen, voornamelijk Gentenaren). Wederom traden wij aan met 2 invallers en wederom waren dit mensen tegen wie de tegenstanders geenszins mogen verwachten een eenvoudig punt te scoren.

Het duurde even voordat er significante tekening kwam aan de borden, maar na krap 2 uur spelen kwam Tjerk vertellen dat hij met wit aan 1 een remise-aanbod had gekregen en dat Eduard, die met zwart aan 8 een nieuwe opening had gespeeld, op dat moment evident minder stond. Na enige overweging nam hij het aanbod aan en niet veel later viel voor Eduard inderdaad het doek: 0,5-1,5.

Ook Angelique had met wit aan 3 een moeilijke middag en ze moest Eduards voorbeeld dus volgen, reden voor mijn tegenstander om met zwart aan 5 remise aan te bieden in een stelling die volgens de computer naar achteraf bleek nog gelijk is, maar gewoon prettiger voelde voor zwart. Na een middag waarin ik in het geheel geen constructieve plannen had weten te vinden en derhalve alleen losse zetten had gespeeld in een poging mijn tegenstanders planen te verijdelen, kon ik, zéker gezien het feit dat ik ook nog in tijdnood dreigde te komen, het aanbod niet met goed fatsoen weigeren: 1-3.

Op dat moment zag het er heel zonnig uit voor Sas van Gent, met name omdat aan de resterende borden geen spoor van voordeel voor ons was te bekennen. Jesus speelde met zwart aan 2 tegen een 2200-speler en FM en kwam remise overeen in een gelijke, maar voor beide spelers nog gevaarlijke stelling. De eerste meevaller kwam vervolgens van Melvin. Hij speelde met wit aan 7 tegen de sterke Ghysels en had qua stelling een moeilijke middag gehad, maar hij had ruim tijdvoordeel op de klok en zijn tegenstander kon niet zien hoe het voordeel uit te buiten, waarbij hij ook nog eens in tijdnood belandde. De eerste tactische vergissing werd meteen door Melvin afgestraft, waarmee de achterstand werd teruggebracht tot 1 punt met nog 2 borden te spelen.

Wang had met zwart aan 6 mijns inziens een comfortabel plusje in een eindspel met loper tegen paard, waarbij het moeilijk was om voor het paard geschikte velden te vinden. Of dit voor niet-GM's te winnen was, was echter zeer de vraag. Los daarvan vond ik het geweldig om te zien he hij dit speelde en ik lees in echt verslag van CE 4 dat hij ook daar een eindspel geweldig speelde, dus dat belooft veel goeds! Als je als jonge speler reeds interesse en vaardigheden hebt in eindspelen, dan is dat een gunstig teken.

Cor kwam mij voordien al vertellen dat hij bereid was risico's te nemen teneinde de eindstand op 4-4 te krijgen. Hij had met zwart aan 4 een iets gunstiger stelling met T+T+L vs T+T+P en een open centrum en nog pionnen op 2 vleugels. Dit laatste werd verholpen door zijn tegenstander, maar in ruil voor activiteit en al snel werd wits paard gevangen door zwarts loper, wat verholpen moest worden met een kwaliteitsoffer voor een gevaarlijke vrijpion. Hierna lukte het om varkens (=2 torens op de 7de rij) te krijgen, waarmee hij niet alleen druk op de witte stelling had, maar ook altijd eeuwig schaak voor het geval wits vrijpion verzilverd zou worden.

Of zwart dit echt zou kunnen winnen, wist ik niet en Cor kwam mij vertellen dat hij het ook niet wist, maar Michel kwam langs en fluisterde me na één blik op het bord in dat dit gewonnen was voor zwart. Grappig: dit is dus het verschil tussen gewone amateurs en FM's: waar ik 30 minuten over moest doen, had Michel in één blik correct getaxeerd.

Cor koos vervolgens voor het meest creatieve, maar ook meest thematische plan om zijn koning van rij 6 naar rij 3 te spelen. Hiermee kwamen er matmotieven in de stelling, maar daartegenover stond dat de koning niet meer als verdediger kon worden ingezet tegen de vrijpion en bovendien moesten paardvorkjes vermeden worden in een stelling waarin de tijd voor beiden danig begon weg te tikken.

Het was een zenuwenstrijd en het was zonder omhaal een genot om te zien hoe Cor van het ene voordeeltje naar het andere sloop, valkuilen vermeed en zijn tegenstander steeds weer voor moeilijke beslissingen stelde (hoe het paard te plaatsen: verdedigen of vrijpion ondersteunen, op welk moment vrijpion opspelen, etc). Uiteindelijk zag zijn tegenstander het niet meer en plots werd duidelijk dat het inderdaad echt totaal gewonnen was zoor zwart. Cor dus man of the match en CE een matchpunt rijker.

Een prima prestatie dus wederom, ditmaal met 2 invallers tegen een tegenstander die gemiddeld 50 Elopunten per bord sterker was. De enige borden waar de Eloverhouding gelijk was, waren die van Tjerk en die van ondergetekende, aan alle andere borden was er een nadeel dat aan de borden van de invallers zelfs 200 bedroeg. Rating is echter niet alles en in praktisch opzicht zijn de verschillen in onze poule zoals gebruikelijk klein: iedereen kan van iedereen winnen. Dit bleek ook deze ronde weer: onze tegenstander van ronde 1 (Landau Axel 2), op papier de zwakste in de poule en vorige keer netjes door ons bedwongen, speelde 4-4 tegen de sterkste in de poule: CSV.

Volgende ronde thuis tegen Bergen-op-Zoom, een ervaren en gevaarlijke tegenstander. Op papier is deze tegenstander ongeveer net zo sterk als wij, maar het kan in deze wedstrijd alle kanten op. Als we spelen als in de eerste twee ronden, heb ik er alle vertrouwen in, maar goed: de bal is rond (beter gezegd: het bord is vierkant). Hoe het ook zij: het is cruciaal dat we ook in deze wedstrijd punten pakken!

Professioneel eerste optreden 4e team!

Vrijdag 16 oktober speelde het 4^e team de eerste ronde in de Promotieklasse tegen Fianchetto1.

Peter en Gijsbert hadden vooruit gespeeld, met 1-1 tussenstand als resultaat.

Alles was dus nog in evenwicht om 20 uur.

Het eerste resultaat was een nette en correcte remise van Ton met wit op het 2^e bord tegen Arie Verschoor.

Daarna volgende een ‘niet correcte’ remise van Victor op het 6^e bord. Een Paardoffer op f7 bracht zijn tegenstander R.Mersch niet van zijn stuk. De zwarte koning bleef op de been en Victor stond na de aanval een kleine kwaliteit achter en moest  vechten tegen een opmarcherend pionnenfront. Victor wist op miraculeuze wijze eeuwig schaak te bereiken.  

Tussenstand 2-2.

Het 1^e punt werd gemaakt door Joris op bord 8. Zeer sterk spelend werd de Caro-Kann van tegenstander Driel geslacht. Leerzaam en terecht. Zelf vind ik Caro-Kann een rare opening, waarom c6 spelen als je net zo goed c5 kunt doen?

Het 2e doelpunt werd door Wang op bord 7 ingetikt. Een geweigerd Morragambiet tegen mondde uiteindelijk uit in een  toreneindspel met een pion minder (?!). In het toren eindspel schoof Wang  zijn tegenstander van het bord. Sterk gespeeld.

Tussenstand 4-2

Zelf speelde  ik op 3 met zwart tegen Cenk Ergen. Een positionele partij waarin na meer dan 30 zetten in beginnende wederzijdse tijdnood een goed tot gewonnen eindspel voor mij op het bord ontstond. Een vrije pluspion! Ik had echter ook een geïsoleerde dubbelpion en zijn sterke loper leek me na 23:00 uur steeds sterker dan mijn paard te worden. Wat achteraf bekeken wel meevalt. Gezien de tussenstand remise aangeboden wat  door Cenk werd aanvaard. De winst was binnen!

Marcel op bord 1 vocht als een leeuw tegen de sterke Ron Burgerhout. Marcel stond moeilijk en miste op het laatst een eeuwig schaak. Jammer.

Dus een 41/2-31/2 overwinning. 

Zo goed zijn we in dit decennium nog niet begonnen. To be continued!

Niet te vergeten: Angelique nog bedankt voor het goede wedstrijdleiderschap.

Gijsbert, namens het hele team van harte gefeliciteerd met je dochter.

 

Ab Kamman

 

Lees ook het verslag van Fianchetto: http://www.fianchetto-chessclub.blogspot.nl/2015/10/fianchetto-schiedam-1-verliest-nipt-van.html#more.

Soep in de kerk: CE 2 wint spannende wedstrijd van Promotie

Zaterdag 10 oktober stonden we om kwart voor een al met z’n achten bij de kerk waar Promotie de thuiswedstrijden speelt. Mooi op tijd compleet zou je denken, maar nee, we waren slechts met z’n zevenen plus onze loyale supporter Kok van Drunen. Kok is er vrijwel altijd en brengt naast veel gezelligheid ook zijn zoon Kees met zich mee. Om meerdere redenen een welkome supporter dus.             

Marcel had ons al gewaarschuwd voor kritische opmerkingen ten aanzien van zijn verslag twee jaar geleden. In dat stuk nam hij de wijk waarin de club ligt eens even kritisch onder de loep en dat lag gevoelig. Persoonlijk heb ik niet zoveel met de wijk van onze eigen club, maar ik weet dat teamgenoten daar anders over denken. Om het een en ander recht te trekken zal ik daarom maar beginnen met wat leuke informatie over de wijk/speellocatie. We speelden in een gebouw dat functioneerde als een kerk. Ik schrijf niet dat het een kerk is, want het algemene beeld van een kerk is toch anders. Naast de kerk echter – op letterlijk nog geen drie meter lopen – zit een moskee. Ik ben religiewetenschapper en antropoloog dus ik vond dit een zeer interessante situatie. Helemaal als je je verbeeldt dat beide partijen besluiten hun kerkbellen/muezzin flink in te zetten in een poging te laten zien wie van de twee de baas van multicultureel Zoetermeer is… De gebouwen zijn omringd door flats en die zullen daar niet gelukkig van worden denk ik zo. Ook vond ik het vrij typisch dat we nooit in een Moskee schaken, lijkt me eigenlijk best leuk. Laat ik de impliciete boodschap nog maar even expliciet maken: religieus pluralisme gaat dus prima in Zoetermeer: verschillende groepen zitten (nog net niet letterlijk) vreedzaam onder een dak.            

Oké, genoeg slap geklets, laat ik maar naar het schaken gaan. Ik speelde zelf weer de langste partij dus ik heb weer een hoop gemist bij de andere borden. Dit verslag is vast niet helemaal waarheidsgetrouw, maar goed daarvoor pak je de Bijbel/Koran maar. Op bord acht (laat ik eens achteraan beginnen) speelde onze invaller Joris Geene. Hij speelde met zwart tegen een – op rating– veel sterke tegenstander. Joris kreeg f4 tegen zich en er ontstond een normale stelling met, naar mijn mening, niet veel bijzonderheden. Op bord zeven speelde Arjen met wit en hij kreeg “een opening” (mijn teamgenoten hebben impliciet gevraagd wat discreter te schrijven…) met snel f5 tegen zich opgeworpen. Lastige opening die niet gauw remise zal worden schatte ik in. Op bord zes zat John. Ik heb John in mijn vorige stukje een beetje te kort gedaan (net als Matthieu eigenlijk) want zijn verlies (resp. remise) was niet alleen te wijden aan schaaktechnische aspecten. Mijn excuses. John stond afgelopen zaterdag in ieder geval al snel degelijk vond ik.          

Op bord vijf zat Lendert met de witte poppetjes. Door een geniaal psychologisch concept (discreet!) in de opening ontstond er (slechts) een normale stelling. Langzaam maar zeker werd de stelling echter zeer complex en ik durfde er niets meer van te denken. In de analyse in het restaurant bleek zelfs de engine flinke moeite te hebben met een juiste beoordeling. Aan bord vier zat Matthieu. Matthieu bewees dat de opening die ik in het vorige stukje als ‘remiseachtig’ heb bestempeld niet per se ‘remiseachtig’ hoeft te zijn. Hij won vrij snel, waarbij hij wel eerst pionverlies over het hoofd zag. Ach ja, een foutje is geen probleem als je daarna maar wel wint. Keurig Matthieu en nogmaals, excuses voor de vermelding in het verslag van de vorige ronde.  Aan bord drie zat ik dan. Ik speelde de opening prima en bereikte een klein voordeeltje. Daarna begon het grote gepruts echter: ik wilde dame-ruil uit de weggaan, omdat ik het eindspel dat daardoor zou ontstaan niet echt als kansrijk beschouwde. Van niet ruilen komt huilen en mijn dame stond (paradoxaal genoeg) in het centrum niks te doen, terwijl die van mijn tegenstander ontzettend irritant bleek ergens aan het rand van het bord. Aan bord twee zat Marcel. Hij had eigenlijk in de auto al precies voorspeld hoe zijn partij ging lopen. Hij zou zijn loper voor een paard ruilen en daarna langzaam maar zeker zijn tegenstander ‘opknopen’. Op het bord dan natuurlijk.            

Aan bord één zat Kees, die na een absentie de vorige keer er nu dus gelukkig wel bij was. Kees had wit en ik begrijp nooit zo goed wie er nou beter staat in zijn opening (discreet!), maar zijn enorme tijdsverbruik baarde mij zorgen. Normaal is dat nooit zo. Inmiddels drongen de walmen van lekkere soep onze neuzen binnen, want bij Promotie wordt altijd lekkere soep gemaakt. Blijkbaar hadden veel mensen honger want de uitslagen volgden elkaar toen rap op.  De exacte volgorde van de uitslagen weet ik niet meer, maar dat maakt ook niet zoveel uit. Joris won (en kon aan de soep). We hebben het later – tijdens het eten – eigenlijk nauwelijks meer over zijn overwinning gehad, maar ik vind het (vooral als je kijkt naar rating) een hele knappe prestatie. Joris, als invaller heb je een uiterst belangrijke bijdrage geleverd, reuze bedankt! Arjen speelde remise. Vorige keer een nul, gisteren een halfje, volgende keer een punt zullen we maar denken. Ik heb niet veel van de partij meegekregen helaas, mijn excuses.

John won en compenseerde zijn verlies van de vorige ronde, keurig! Ook hier heb ik weinig van gezien, het spijt me. Arjen en John, als jullie een grotere rol in het stukje willen moeten jullie de volgende keer mee gaan eten ;). Aan de topborden ging het minder. Kees verloor. Hij maakte een rekenfout die achteraf nog niet eens zo erg was geweest. Kees had echter niet veel tijd meer en kon de juiste voortzetting niet vinden. Marcel verloor ook en dit verraste mij wel aangezien hij daarvoor wel goed stond. Marcel bleek zich te hebben verrekent en tja, dat blijft gewoon dodelijk… 2,5 – 3,5 dus, met bord 3 en 5 nog aan de gang.        

Mijn partij had een ongewone wending gemaakt. Mijn tegenstander had verzuimd mij de dodelijke klap toe te delen. Daarnaast had ik ook het nodige stellingsgeluk en ik leefde dus nog. Sterker nog: ik was in een toren + loper eindspel terecht gekomen dat echt compleet gelijk was. Het eerste waar ik aan dacht was de opmerking van de vorige ronde: “als een stelling gelijk is betekent dat nog niet dat het remise is”. Tja, een waarheid als een koe dacht ik, maar wat je er nu praktisch mee kunt… In ieder geval besloot ik door te spelen om te kijken hoe het bij Lendert zou uitpakken (Die gedachte van mij was veel te naïef natuurlijk want mijn tegenstander heeft natuurlijk ook het één en ander in te brengen. Hij wilde helemaal geen remise). Lendert had echt een boeiende stelling en ik had graag met hem geruild. Lendert won een kwaliteit en een pion, maar zijn tegenstander had een loperpaar waar je ‘u’ tegen zegt. Als mitrailleurs stonden ze centraal op het bord gepositioneerd en Lendert’s koning stond ook flink op de tocht. Ik bedacht me dat Lendert echter altijd wel een van die mitrailleurs kon ruilen voor zijn toren en dan stond hij nog steeds een pion voor. Een halfje zou er toch wel inzitten dacht ik.  Intussen had ik nog steeds geen plan voor mijn eigen stelling en bood ik remise aan. Ik vond de stelling met elke zet saaier worden en mijn tegenstander vond het steeds boeiender geloof ik. Als ik hem was zou ik dat ook vinden, want waarschijnlijk had hij wel door dat ik het niks vond. Hij sloeg remise dus af en deed een paar zetten – waar ik eigenlijk pas achteraf van begreep waarom hij ze deed – waarmee hij langzaam maar zeker vordering leek te boeken. Ik zeg ‘leek’ omdat de computer het hier totaal niet mee eens is. In tegenstelling tot de computer voelde ik een soort angst over mee heen kruipen (hoe kan je een totaal gelijk eindspel met ongelijk lopers nou verliezen?) en eigenlijk was dat het begin van het einde. Lendert won inmiddels. Dat scheelde. De groepsdruk was nu grotendeels verdwenen. Ik weet niet precies hoe Lendert dit deed, want ik was vooral bezig mijn stelling te verprutsen, maar blij was ik wel. We hadden 4,5 punt binnen, Lendert was de held van de dag.    

“Mijn stelling wordt steeds slechter” dacht ik terwijl ik naar een pessimistisch schilderij keek van een ijsbeer (één van Gods schepselen volgens de maker) die in de zee zwom, terwijl de ijsbergen op de achtergrond aan het smelten waren en ‘huilden’ van ellende. Met een enorme wilskracht en veel energie bleef mijn tegenstander drukken en uiteindelijke zette hij mij zelfs mat. ‘Gelukkig’ was het toen al verloren. Wel bleek dat ik tot drie zetten voor het einde gewoon compleet gelijk stond. In mijn hoofd stond ik echter al twintig zetten verloren. Zo zie je maar, hou altijd moed in je stelling ook al denk je dat je nog zo slecht staat. Moraal achter het bord blijft belangrijk, bedankt voor de les! Klinkt allemaal leuk en aardig dit, maar de intensieve straftraining staat weldegelijk gepland. Op dit niveau mag je dit niet meer verliezen.   Genoeg gejammerd! Charlois 2 wint een belangrijke wedstrijd tegen een op papier even sterke tegenstander. De overwinningen van Joris (200 ratingpunten minder!) John (cruciale revanche!) Lendert (sublieme verdediging en vastberadenheid!) Matthieu (terecht mij in het ongelijk stellend!) en de remise van Arjen waren voldoende. De eerste stap is gezet en het moraal is weer op peil! Gek genoeg zijn we op de ranglijst een plek gezakt, maar ja, dat zegt natuurlijk niets. We zullen het vuur in de groene hel goed warm stoken voor onze volgende pot in november!

Jelle Wiering

Lees hier nog een korte impressie van Promotie.

10 oktober 2015: Promotie 1 verliest van Charlois-Europoort 2 met 3½ - 4½

(Een wedstrijdverslag door Manuel Nepveu)

Weer verloren. En toch ben ik niet ontevreden. Ieder heeft gedaan wat hij kon – ook zij die vielen of net niet vielen. Zozeer zelfs dat ik eigenlijk een Man of the Match zou willen benoemen. Maar dat kan ik niet. Er waren namelijk meerdere Men of the Match.

Bernard toverde zijn tegenstander in een hopeloos eindspel en snel ook. Paul van der Werve moest tegen de sterke Marcel Schroer. Die heb ik in Andorra nog een GM van het bord zien beuken. De zet g4! Over! Ben Ahlers. Een pion weg – vermoedelijk met opzet –  en met goed zichtbare compensatie. Loperpaar. Nog een kwal er achteraan. Toen de tegenstander op het idee kwam om de helft van Bens edele loperpaar te slopen was het helaas gedaan. Maar het was een heroïsch gevecht op een moment dat we achter stonden!

Maarten. Niemand lette op zijn bord. Ongelijke lopers en ieder een toren. Potje, blinde paarden en loopse olifanten richten geen schade aan. Maar Maarten trok, duwde, sjorde en manoeuvreerde zijn tegenstander in een verloren positie die eindigde met mat. Toen bijna iedereen de speelzaal al had verlaten. Nu ik dit zo schrijf weet ik het plotseling. Maarten is de Man of the Match!

Het Vijfde wint van Onésimus 2!

Het vijfde team is dit seizoen sterk uit de startblokken geschoten. In een uitwedstrijd tegen het tweede team van Onésimus werd een klinkende overwinning behaald (3 – 5).

De score werd geopend door Adri Jumelet aan bord 7. Adri en zijn tegenstander Jacques Goud speelden alsof de duivel hen op de hielen zat. Toen ik ergens in de openingsfase van mijn partij even opstond om een rondje langs de borden te maken, was Adri al beland in een eindspel. Helaas was Adri onderweg ergens een kwaliteit verloren en zijn stelling viel niet meer te verdedigen. Ik weet maar al te goed hoe het voelt om in tijdnood te zijn en kan me voorstellen dat je dit wilt vermijden, maar je kan het natuurlijk ook overdrijven. Als Adri leert om op zijn handen te zitten tijdens een partij dan kunnen successen niet uitblijven.

Piet Verheij (bord 2) en Jan Hendrik Leopold (bord 6) behaalden allebei een degelijke remise tegen respectievelijk Harm de Oude en Harry Elgershuizen. Ik dacht dat Jan Hendrik na lang en secuur verdedigen zelfs wat voordeel had verkregen, maar dat bleek tegen te vallen.

Met een tussenstand van 2 – 1 in het voordeel van onze gastheren leek het Vijfde een zware avond tegemoet te gaan. Gelukkig stelden Coen van Baren (bord 4) en Gerrit Boer (bord 5) orde op zaken door hun tegenstanders Ruud Neumeijer en Shau-Ming Yuen te verslaan. Coen had een wat ongelukkige opening (hij moest zijn paard op f6 tijdelijk terugtrekken naar g8), maar toen Ruud al te voortvarend zijn pionnen op de koningsvleugel oprukte, bracht Coen een goed getimed loperoffer. Coen kreeg twee pionnen voor het stuk, maar vooral een moordende aanval tegen de onbeschermde koning van Ruud! (zie fragment onderaan)

Gerrit kwam goed uit de opening, maar hij moet ergens een tactisch grapje overzien hebben. Shau-Ming kon een pionnetje op h3 verschalken en leek daarmee in het voordeel te komen. Gerrit herpakte zich echter op bewonderenswaardige wijze en wist van de nood (een ontbrekende h-pion) een deugd (een open lijn voor een beslissende aanval) te maken. Uitstekend spel van Coen en Gerrit! Hiermee kwam de tussenstand op 2 – 3.

Cees van Oosterom speelde aan bord 1 tegen André Leffers. Cees leek zeer goed spel te krijgen tegen een achtergebleven pion op d6, maar op een of andere manier wist André zo veel tegenspel te krijgen dat Cees niet verder kwam dan remise.

Lennart Heijnen aan bord 8 bracht voor ons de beslissing. Tegen Martin Schouten speelde hij een spannende partij met veel tactische verwikkelingen (zie ook kwisvraag onderaan!). Aanval en tegenaanval wisselden elkaar steeds af. Uiteindelijk was het Lennart die in het eindspel aan het langste eind trok. Hiermee kwam de stand op 2½ - 4½.

Aan bord 3 speelde ik met wit tegen Paul Wassink. Ik had de hele partij een prettige stelling. Net wat actievere stukken, net wat betere pionnenstructuur. Vermoedelijk heb ik eerder betere voortzettingen gemist, maar over de onderstaande stelling na 31 zetten had ik ook geen reden tot klagen:

Mede onder druk van de klok koos ik hier voor de afwikkeling 32. Pxd5 Lxd5.

In de vooruitberekening had ik 33. Te7 gepland, maar ik dacht nu te zien dat zwart met 33. … Le6 de pion op e5 kan verdedigen. Wit speelt dan echter 34. Tb7 en na 34. … Lc4 35. b3 heeft wit winnend voordeel. In verwarring gebracht, speelde ik 33. Ke3 waarna ik uiteindelijk de pion op e5 won, maar in de tussentijd kon zwart de b-pionnen ruilen en zijn toren actief op b2 posteren. Gezien de stand (zowel de wedstrijd als mijn klok) besloot ik het remisevoorstel van mijn tegenstander maar te accepteren. Achteraf blijkt dat ik in de diagramstelling eenvoudig 32. Pd3 had kunnen spelen. Zwart kan de pion op e5 niet dekken zonder de pion op f7 op te geven en na 32. … e4 33. Pe5 Kg8 34. Pxf7! heeft wit winnend voordeel. Ook was in de diagramstelling 32. Txa8 een goede mogelijkheid. Ik vreesde dat zwart na 32. .... Txa8 33. Pxd5 Ta2 actief tegenspel zou krijgen, maar na 34. Pb4 Txb2 is de toren ingesloten! Ook 32. ... Pxb4 33. Txf8 Pxc2 is niets voor zwart.

Jammer van de gemiste kans, maar dat is nu eenmaal "all in the game".

Eindstand 3 – 5!

Het Vijfde gaat hiermee fier aan kop in klasse 2B. We krijgen dit seizoen echter zware tegenstand van teams als 3-Torens 1, Fianchetto 2, Shah Mata 2 en SO Rotterdam 3. Als we tegen de eerstvolgende tegenstander Fianchetto 2 weten stand te houden, ga ik pas – heel voorzichtig – enige aspiraties koesteren op een hoge notering in onze klasse.

Menno Brandenburg.

Wit: Ruud Neumeijer
Zwart: Coen van Baren

(klik voor grotere versie)
Kwisvraag: Lennart heeft hier zojuist e5-e4?! gespeeld, waarna het helemaal los ging met Dxf6, Dxg3, Dxd8+, Txd8, hxg3, exd3 en uiteindelijk won Lennart dus wel, maar i.p.v. e5-e4 was er een direct winnende zet, zie je welke?
Stuurman aan wal Piet Verheij zag het ter plekke direct.

Het 2e jeugdteam heeft gevochten als een leeuw

En het was dag… De dag voor CE A2 dat ze in de ochtend mochten aantreden tegen het sterke Leiderdorp. Donkere wolken stapelden zich samen (niet echt het was stralend weer J). Maar… Helaas moesten onze toekomstige GM’s  al direct een achterstand noteren, want ze waren maar met 3 man! Zhi Yang Fan en Loïs Kamerman (Ja, de dochter van onze 4^e teamcaptain) , onder leiding van teamcaptain Osinga, vochten zij met bloed zweet en tranen. Het mocht echter niet baten. Alleen onze nieuwe Houdini (of stockfish) wist de eerste ronde een punt binnen te slepen voor CE A2.

Loïs, onze debutant!, mocht direct aantreden tegen de “zeer bekende” Lucas Schädler. Jazeker die ene! Ondanks het kranig verweer van ons jonge talent, moest ze toch het onderspit delven. Maar in de toekomst zal ze dit varkentje zeker gaan wassen!

Op bord 3 speelde onze geniaalste jongste grootmeester uit de geschiedenis ooit! Meneer/mevrouw NO!!!!! Helaas ook hij/zij moest het vandaag doen zonder punt …

Stockfish liet niet voor niks zien waarom hij het beste analytische programma van dit moment is! Met zeer gecalculeerde aanvallen pakte hij knap het punt van Robin Schenkelaars!

En dan hebben we nog onze teamcaptain die maar al te graag wou laten zien dat ze weer helemaal terug op niveau was op weg naar een titel! Echter hoogmoed komt voor de val en helaas gold dat vandaag en snoepte Michael Bekker het winnend puntje voor zijn team. Maar die titel komt er nog wel!

De zon begon alweer te zakken en met de laatste stralen licht begon de spannende 3^e ronde… Wie o wie zou er met de buit vandoor gaan? Landau A2 was hier gekomen voor revanche tegen CE A2!!! Zouden onze CE talenten in staat zijn om de storm van Landau te weerstaan? Met een nieuw regiment aan spelers verscheen CE A2 aan de startlijn. Zhi Yang Fan (Stockfish)! Jildert Denneman! Lambert Wildemans! en Jurian Wildemans!

Bij Jurian viel het huwelijksreisje in het water toen de boot een flinke schok maakte en zijn vrouw pardoes in het water viel! Helaas, moge de volgende relatie beter gaan ;). Het punt kon worden opgestreken door Bas van Doren.

Lambert wist de paarden van Niels Schelleman op hol te brengen. Eenmaal over het hek(rand van het schaakbord) verdwenen, was Lambert de persoon die als eerste over de finish kwam!

Jildert nam het op tegen Landau’s routinier, Iris Schelleman, die ook al Filip vorige week behoorlijk aan het zweten bracht. En ook vandaag vloog de vlam in de pan. Jildert werd het iets te heet onder de voeten en toen zijn pion de partij ook nog eens ontvluchtte, was het gespeeld.

Stockfish had voor de 2^e wedstrijd een speciale update uitgevoerd naar Stockfish 2.0. Maar ja… Nog niet alle bugs waren verholpen, waardoor KNSB speelster Lydia Dubbeldam de overwinning voor Landau kon binnenhalen.

Helaas… voor ons is de storm dit keer niet weerstaan. Volgende keer toch maar het water op met mooi weer! J

Angelique Osinga en Tjerk Tinga