Er werd teveel verwacht van het vierde dit seizoen. Hadden we nu echt gedacht dat we met een net gepromoveerd team direct weer zouden doorpromoveren naar de promotieklasse ten koste van teams als Rokado en HZP Schiedam? Think again. Inmiddels hebben we beide teams gehad en scoorden daartegen slechts een schamel matchpuntje. En zelfs met dat puntje mogen wij de handjes nog dichtknijpen. Afgelopen maandag liep de zweterige thriller in de ongure Gorzen in Schiedam, waar de zwarte Pieten vrij agressief met scootertjes rondhangen en je kadootjes eerder zult moeten afstaan dan dat je ze krijgt, nog maar net goed af. Schaken in Schiedam is altijd een belevenis. Slechts mensen die er bekend zijn raken er hun auto kwijt, anderen die het bizarre stratenplan niet kennen raken er echt hun auto kwijt. Nog tot diep in de nacht werden de Schiedammers in hun nachtrust gestoord door luid vloekende Charlois Europoorters die op zoek waren naar hun parkeerplekje. Was de auto eenmaal gevonden dan moest nog veilig het oord worden verlaten en niet veel later was er dan weer de volgende verrassing, de oprit naar de Beneluxtunnel was dicht en men mocht omrijden via Vijfsluizen en de van Hogendorplaan. Hans van Calmthout raakte er zo van in de war dat hij enige tijd als spookrijder op de verkeerde weghelft doorbracht. Nee, de goede Sint mag wat ons betreft daar blijven en rap weer vertrekken, daar komt toch weinig goeds van in het schoentje.
De aanhang, bestaande uit Hendriksma, Kool, Kemner en van Baarle, had meteen al door dat het verstandiger was om zoveel mogelijk buiten het minuscule speelzaaltje te blijven en zich te laven aan whiskey en ander donkerbruin gekleurd Schiedams vocht. De spelers waren na een half uurtje namelijk al gaar gesudderd in het bloedhete bezemhok met de heerlijk oncomfortable schoolbankstoeltjes. Er was nog net geen meesteres aanwezig die met een lineaal op je vingers sloeg als je een zet wilde doen. Schaken is ook een groot woord voor deze match. Het waren meer ordinaire straatgevechten van hoekveld naar hoekveld. Gelukkig weten we in Rotterdam-zuid wat dat betreft ook wel van wanten. Aan het eind van een lange avond, bij een 4-3 achterstand, zag de aanhang (inmiddels behoorlijk laveloos) Bob Hoos wild voorbij benen richting de rookruimte, onderwijl verwensingen schreeuwend naar tegenstander Ottenhof (“Ik kom jou nog wel tegen bij Charlois!”). Een goede reden om de glazen nogmaals te heffen, het was dan toch nog 4-4 geworden zo te horen. We zullen Rybka op die partij maar niet loslaten, maar respect voor Sascha dat hij op onwaarschijnlijke wijze en tegen alle verwachting in het punt binnensleepte, na overigens eerder al wel ergens gewonnen te hebben gestaan met een kwaliteit meer. Met een beetje meer geluk hadden we de barkeeper zelfs nog naar de kelder kunnen sturen voor een nieuwe fles want de partij die vlak daarvoor was geeindigd, van Erik van den Berg, en die we juist allemaal getaxeerd hadden als gewonnen, liep helaas nipt remise. Erik had een toreneindspel net even handiger gespeeld dan zijn tegenstander en moet ergens de winst hebben laten liggen.
Maar er was ook pech voor HZP. Viktor van de Wetering wist in verloren stelling een eigenlijk niet aanwezig eeuwig schaakje te vinden en leverde zo een wel heel belangrijk halfje. Eerder op de avond waren er al remises voor Hans van Calmthout en Piet Verheij. Hans vrij regelmatig (hoewel, bord 8?!), maar Piet mag zich ook wel even achter de oren krabben en met Motwani maar eens wat toreneindspelletjes gaan bekijken. Daar was zeker meer te halen. De beste partij van de avond kwam zonder meer op naam van Schipper Kamman, die eindelijk eens kon meedoen en meteen zijn visitekaartje achterliet, zijn tegenstander mocht duidelijk niet overvaren. Acht Kammannen en deze poule zou een peuleschil zijn geweest. Kamman simultaan tegen Rokado en we hadden ruim gewonnen. Acht Kammannen dadelijk tegen Krimpen 2 en….oh nee dan krijg je protest…
De twee nullen kwamen voor rekening van Carel Vredenborg en Andre Coenen. Andre deed er nogal luchtig over en bleef ook verder de hele avond een lachebekje, dus ik neem aan dat hij redelijk is weggeschoven na een foutje ergens. Gevalletje niets aan te doen, kan gebeuren. Maar Carel bracht weer eens iets op het bord waar zowel hij als tegenstander Daniel van Loenen ongetwijfeld nog lang over hebben liggen woelen die nacht. Al snel in de opening stond er pardoes een zwarte dame op a1 en die bleef daar de hele partij vrij uitdagend staan, als een nachtwerkster uit de Gorzen die op klanten stond te wachten. Zonder de dame verder te gebruiken won Daniel de partij!! Die whiskey werd geloof ik niet alleen buiten de speelzaal gedronken. Gevalletje zien om te geloven.
Nadat iedereen door de nauwe straatjes was weggewaggeld en Piet en ik nog een ommetje door Vlaardingen(!) maakten om de A4 weer te vinden (nachtzicht Piet=nul), kon de conclusie na deze 4-4 wel getrokken worden. Het vierde hoort in deze poule thuis, maar meer ook niet. Middenmotertje.
Peter Kemner
Lees ook het verslag + foto's van HZP Schiedam.