ACTA EST FABULA

Het spel is gespeeld. De kampioenen en degradanten zijn bekend, de stukken kunnen terug in de doos, of eigenlijk niet want morgen staat alweer het volgende toernooi gepland, en dan vanaf vrijdag het Zomertoernooi. Houdt het dan nooit op?

Op de laatste speelavond van de interne stonden de laatste partijen in de groepen 1 en 2 op het programma, onder toeziend oog van vele toeschouwers, onder wie Dick de Wit, die toch wel een heel groot belang in het verloop van de confrontaties in groep 1 had.

Voor de reeds uitgespeelden had Ruud Kok nog een alleraardigst bijprogramma gemaakt, en her en der werden ook al de nodige oefenpotjes gespeeld ter voorbereiding op of juist om af te kicken van.

In groep 2 stonden na de reglementaire verliesbeurten nog twee partijen op de rol. Op een zogenaamd bijbordje won John van de Laar van Gerrit Boer, en eerstgenoemde wist zo zijn eindtotaal nog een beetje op te schroeven, weg van de streep en richting de middenmoot. Van groter belang was het klapstuk van deze groep: het gevecht om enerzijds het kampioenschap en anderzijds om een promotieplaats tussen GertJan Pellikaan en Erik van de Berg. Helaas kwamen de hoge verwachtingen van dit topduel niet uit. Drukke werkzaamheden zorgen ervoor dat Erik niet altijd even relaxed achter het bord kan plaatsnemen, en dat was in dit geval goed te zien. Razendsnel en zo te zien kinderlijk eenvoudig liet Erik zich manoeuvreren naar een verloren toreneindspel.

GertJan won dit eindspel uiteraard vrij makkelijk, en kwam daarmee op gelijke hoogte met Kresna. Na enig rekenwerk bleek dat op SB score GertJan het kampioenschap van groep 2 heeft behaald. Niet slecht voor iemand die na vele jaren pas sinds dit seizoen weer eens met schaken begonnen is. Samen met Kresna promoveert hij naar groep 1, zodat die groep er weer twee kampioenskandidaten bij krijgt. De derde promotieplek is door het verlies van Erik voor Marcel den Bleker, maar het schijnt dat hij ervoor kiest om in de luwte van groep 2 te blijven spelen. Daar zal hij volgend seizoen wel dik spijt van krijgen. De wedstrijdleider intern moet maar uitmaken wie er dan promoveert, maar voor velen is groep 2 al sterk genoeg lijkt het. Misschien is het maar beter om die promotieplek niet in te vullen: straks zitten Van Malde of Van de Laar weer in groep 1, en daar zit niemand op te wachten.

Voor groep 1 bleven er nog vier partijen staan. Gelukkig was het iedereen gelukt om deze week de inhaalpartijen voorafgaand aan de laatste ronde te spelen, zodat de kampioen en degradanten direct op de spelavond bekend zouden worden. Afgelopen dinsdag, ergens in een achterafzaaltje schijnt Gijsbert remise gespeeld te hebben tegen Hans Uitenbroek, zodat Gijs voor aanvang van de laatste ronde zich al veilig gespeeld had. Op donderdag trad Hans opnieuw aan, nu tegen Filip, en zoals een goed uittredend kampioen betaamd (hoewel toch een beetje met stille trom) wist hij in een partij met kansen over en weer te winnen.

Hiermee was voor Filip gelijk het pleit beslecht, maar dat weerhield hem niet om op vrijdagmiddag, tegen alle verwachtingen in, tegen Jan van Overdam er vol in te gaan en zowaar te winnen.

En zo komen we aan bij de gebeurtenissen op de slotavond, waarvan hier op de site door Filip reeds kond is gedaan. Het hele seizoen nog geen verslag van hem gezien….. en nu dit. Nou ja, een korte impressie volstaat, met dank aan Hans van Calmthout voor de files met de stellingen op de cruciale momenten.

Hoewel de SB scores voor hem ten opzichte van Arjen en Dick gunstig waren, moest Jan nog een halfje halen tegen ondergetekende om zich helemaal veilig te spelen, en dat gebeurde dan ook, in een weinig enerverende partij, waar Hans terecht geen fragment van heeft gemaakt.

In de partij tussen Filip en Julian vond Hans dit het cruciale moment:

Wit moet natuurlijk nog even het stuk terugslaan op d4. Ik ben benieuwd met welk stuk Filip op d4 heeft geslagen. En hoewel er nog niet heel veel aan de hand is, kan zwart het toch nog wel een tijdje proberen. Spelers zoals Kresna Soerjadi en John Leer zijn in staat om als het er echt om gaat zulke stellingen alsnog naar hun hand te zetten en te winnen. Maar het is te begrijpen dat Julian hier koos voor de zekere remise, met goede kans op het kampioenschap, want op dit moment stond Peter zeker nog niet gewonnen tegen Ben.

Wel was het nu zo dat mocht Peter alsnog winnen van Ben, de uitslag van de partij tussen Gijsbert en Arjen de doorslag zou geven voor het kampioenschap. Arjen zelf moest absoluut winnen van Gijs, om Dick alsnog de huilende derde te laten worden. Ook dit werd een voorzichtige schuifpartij van beide kanten, en het fragment laat het moment zien waarop de zwarte opmars op de koningsvleugel volledig doodgebloed lijkt te zijn, terwijl wit op de damevleugel een gezonde pion meer heeft.

In een poging de zaak te forceren speelde Arjen op een gegeven moment h5, zijn paard huppelde via h4 en g2 naar e3 de witte stelling binnen, en ook zijn torens wisten over h- en a-lijn achter de vijandelijke linies te komen. De b-pion had inmiddels in ruil daarvoor wel vrije doortocht gekregen. Met beide spelers nog twee minuten op de klok miste Arjen nog een mooie kans op een onverwachte mat-truuk, maar Gijs hield het hoofd koel, en nam tenslotte genoegen met remise. Exit Arjen, en opluchting bij Dick.

Terwijl Arjen en Gijs nog druk bezig waren met een bord vol stukken, en Filip en Julian al remise hadden gespeeld, wist Peter dat hij van Ben zou moeten winnen om in punten gelijk te komen, en het kampioenschap op SB score te laten aankomen. Ook hier werd redelijk voorzichtig gespeeld, waar Ben toch steeds een heel klein beetje minder stond. Zie het diagram, waar Peter met Pb1 de zwarte toren terug naar achteren dreef.

Daarna lukte het hem om Lb5 en a4 te spelen, en met f4 gevolgd door f5 de stelling verder te openen. De zwarte paarden konden maar geen steunpunten vinden, en bleven een beetje doelloos op de achterste rijen hangen. Het piece-de-résistance was het ingrijpen van het paard van b1 via a3 naar c4, waarna Ben mede onder druk van de wegtikkende klok misgreep, en een vol stuk verloor.

In de eindstand heeft Peter net iets meer SB dan Julian, en zo komt de titel dan toe aan de enige speler die dit seizoen ongeslagen is gebleven. Met zijn derde titel komt hij nu definitief te staan in het linker rijtje van de Hall of Fame van Charlois Europoort, passeert daarmee een aantal gerenommeerde namen van spelers die “slechts” twee keer kampioen zijn geworden, en vestigt dus zijn naam als één der groten van onze vereniging.

Helaas voor hem is volgend seizoen gewoon weer een nieuwe interne, met nieuwe kansen en wellicht nog sterker dan dit seizoen. Hopelijk lukt het hem om dan ook weer mee te doen om zijn titel te verdedigen. Enne: dat tweede kampioenschap van Vredenborg, dat komt er zeker en vast …. ooit, eens, een keer….

Carel Vredenborg

Lees ook een impressie van de kersverse kampioen zelf.