Een studie naar een partijfragment van Jan Timman tegen Robin van Kampen

Jan Timman schreef ooit eens bij een voorwoord over studies, dat romantiek in de eerste plaats gekenmerkt wordt door een vlucht uit de werkelijkheid. Als je het spel dan als romantisch spel zou willen benaderen, dan zou de schaakstudie weer een vlucht uit een wereld zijn, die zelf ook een vlucht was. Met zoveel woorden zou dan de schaakstudie een afgeschermd gebied zijn binnen een gesloten wereld, het schaken. Hans Uytenbroek vertelde ooit in dat verband dat hij tijdens een demonstratie van schaakspelstudies ooit een vraag uit het publiek kreeg, waarom hij zulke merkwaardige zetten deed.
Het is werkelijk een lust voor het oog om de studies te doorgronden. Ik heb mij altijd afgevraagd hoe de componist tot zulke kunstwerkjes komt. Toch kunnen schaakstudies ook ontstaan uit partijfragmenten.
Enige tijd geleden speelde deze zelfde Jan Timman een match tegen Robin van Kampen. Dat Jan Timman won, dat had iedereen wel verwacht, maar dat het met zo veel moeite zou zijn, dat was door geen enkele schaakliefhebber ingecalculeerd. In de derde partij wist Jan met wit niet veel voordeel te krijgen en ging uiteindelijk voor een veilige zetherhaling. Terwijl ik die partij op het internet volgde, zag ik voor Robin een zet die de aanleiding is geworden tot de volgende studie.

Uit: Jan Timman-Robin van Kampen.
Opgave Zwart speelt en maakt geforceerd remise.



28) .. h4xg3! 29) Td1xd7, g3xf2+ 30) Kg1-f1, Lc5-b6 31) Db3xf7, Df6xb2
32) Td7xb7+ , Ka7-a8 33) Tb7xb6, Db2-c1+ ! 34) Kf1xf2, Dc1-f4+
35) Le4-f3, Th8-h2+ ! 36) Kf2-g1, en nu de pointe Th2-h1+ !
37) Lf3xh1, Df4-f2+ pat of 37) Kg1xh1 dan Df4-h2+ pat

Deze patwending is mogelijk omdat de pion op c6 in de slotstelling gepend staat.

Marcel Dirks