(Ten tijde van publicatie van onderstaand artikel was ook de bordjesman met vakantie, daarom op verzoek nogmaals deze fraaie partij met fraaie analyses van Jaap, maar nu naspeelbaar met bord, omdat de ervaring leert dat hij dan ook echt wordt nagespeeld.)
Of het menselijk brein een mysterie is? Het mijne is het in elk geval wel. Wat mij op vrijdag 18 september bezield heeft…
Natuurlijk zie je als schaker met beperkte capaciteiten niet alle zetten die je tegenstander gaat doen. Maar dat je ze vrijwel zet voor zet over het hoofd ziet – ik begrijp nog niet hoe dat kan.
Bij nalezing wekt dit verslag de indruk dat het allemaal aan mij lag. Dat is natuurlijk niet het geval. Ton heeft de opening passief gespeeld, maar mij nergens in de gelegenheid gesteld beslissend voordeel te behalen, m.a.w. hij heeft zich uitstekend verdedigd.
En toen hij eenmaal de kans kreeg, heeft hij het sterk en efficiënt afgemaakt. Als ik hem was, zou ik niet ontevreden zijn over deze partij.
Jaap.
maandag 28 september 2009
Verstandsverbijstering (2)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Helaas Peter, Jaap en ik mogen onze kunsten in groep 2 vertonen en niet in groep 1...
Het is altijd plezierig als de wat sterkere spelers hun partijen van commentaar voorzien zodat andere spelers daar lering uit kunnen trekken. De analyse van een eminente speler als Jaap Staal is zeker de moeite waard om ter harte te nemen. Ik vond trouwens het spel van Ton Dulk zeer imposant. Het lijkt op de stijl van schaakgrootmeeser Gata Kamsky. Uit een ogenschijnlijke remiseachtige stelling slaat de witspeler toe en de tegenstander achterlatend met de vraag, heb ik wat gemist? Powerplay by Ton!
Hopelijk voelen de andere toppers van de vereniging zich ook geroepen om wat vaker partijen te publiceren. Daar doen zij de andere schaakliefhebbers een groot plezier mee. En uiteraard verdient Peter Kemner een groot compliment dat hij de moeite heeft genomen de partij van beeldmateriaal te voorzien.
Een reactie posten