De laatsten zullen de eersten zijn

Gisteravond ging de interne competitie weer van start. Normaliter beginnen we dan eerst met de prestatie van de clubkampioen, maar aangezien die heeft besloten dat het sorteren van brieven een veel nuttiger besteding van de vrijdagavond is, valt hem in deze ouverture geen eresaluut ten deel. Door niet mee te doen ontloopt Peter Kemner ook het after-champion seizoen, waarin de clubkampioen van Charlois Europoort het traditioneel heel zwaar heeft in het seizoen erna, en in sommige gevallen zelfs op een degradatieplek eindigt. Waarschijnlijk wacht Peter op het moment dat de groep nog sterker is geworden, om dan gebruik te maken van oude, vergeelde rechten om zijn plek in de hoogste groep weer op te eisen.

Dan maar naar de nieuwe groep 4. Deze groep is dit seizoen “onthoofd” van een aantal spelers dat nu in groep 3 speelt, maar toch nog interessant genoeg om te blijven volgen. De avond begon met een (vermanende?) toespraak op de gang van groepsleider Ruud Kok. Het bleek uiteindelijk dat hij netjes vooraf aan de spelers meldde dat vanaf dit seizoen het speeltempo is gewijzigd naar anderhalf uur per persoon, plus 20 seconden per zet extra. De overige groepsleiders vonden het niet nodig om het nieuwe tempo breeduit te communiceren; zij hadden gewoon de klokken goed ingesteld, en ik betwijfel of iedereen wel in de gaten had met welk tempo zij eigenlijk aan het spelen waren.

Overigens nog even een mededeling van onze Internationale Huisarbiter: noteren is verplicht totdat de eigen klok minder dan 5 minuten aangeeft. Hierna hoeft niet meer genoteerd te worden – ook niet als de tijd weer meer dan 5 minuten aangeeft – maar daarmee vervalt tevens het recht op (remise-)claims die aangetoond moeten kunnen worden op basis van de notatie, zoals de 50-zetten regel en 3x herhaling van stelling. Remiseclaims van deze aard zullen dan dus in het bijzijn van de scheidsrechter gedaan moeten worden, waarbij de scheidsrechter op basis van meekijken of meeschrijven de claim kan honoreren of niet. Onterechte claims worden in de regel bestraft met twee minuten extra voor de tegenstander. Laten we hopen dat het niet zover komt.

Op de eerste speelavond viel in groep 4 meteen al een sensatie te noteren. Martin in ’t Hout won van Nico van Hoogdalem, en is daarmee direct de koploper in deze groep 4. In de overige partijen tussen Marjolein Osinga en Henk van der Velden, Marcel Dirks en Jan Poolman, en Jan van Ravestein tegen Ruud Kok vielen verder alleen maar remises. Stoffer Sprang was oneven, en als hij slim is geweest heeft hij zich daarna direct opgegeven voor de Passage cup, zodat hij met een bye in die competitie bovenaan staat. Maar Stoffer kennende heeft hij alleen oog gehad voor het materiaal, erop vertrouwend dat dit de makkelijkste weg is om aan het eind van het seizoen weer een attentie te krijgen.

Groep 3 schijnt een merkwaardige aantrekkingskracht te hebben op veel slapende leden, want zij bestaat nu al uit negen spelers, dus dubbelrondig spelen zal voor een aantal van hen al een probleem gaan worden. Peter de Joode was als eerste klaar op de avond met een overwinning op Rinus van de Wetering. Eduard Smits liet zich niet door de aanwezigheid van zijn vriendin afleiden, of misschien liet hij zich juist wel door haar inspireren, en won van Frans Bloedel. Gerrit Boer had meer oog voor wat er op het bord naast hem gebeurde, en dat moet je tegen meneer Gerritse niet doen. Maar toegegeven, wat nu weer in de partij van Adri Jumelet tegen Coen van Baren gebeurde daar kon niemand zijn ogen van afhouden. Hopelijk is Adri bereid een fragment op de site plaatsen, tenminste als hij weer een beetje bij zinnen is gekomen.

Scrollen we door naar groep 2. In deze groep kwamen nog niet alle kanonnen aan de start, maar ook hier was hier en daar al wat veelbelovend vuurwerk te zien. Last-minute nieuwkomer Cees van Oosterom mocht gelijk aan de bak tegen Jesus Canedo, maar bewees met een mooie overwinning dat hij zich al heel snel aan het niveau heeft aangepast. Ton Dulk paste de voor hem zo karakteristieke wurgstrategie toe op Peter Overduin. Nergens is te zien waar Peter nu echt in de fout gaat, maar aan het eind stond er toch gewoon een punt voor Ton op het scorebord.

De partij tussen Lendert van den Ouden en Angelique Osinga was er één tussen een onterechte degradant uit groep 1 en een terechte promovendus uit groep 3. Afgaande op het ratingverschil zou de uitslag vooraf al vast moeten staan, maar – leest u even mee heren van de teamindelingen? – rating zegt ook niet alles en meestal helemaal niets. Angelique was zeker niet de mindere, integendeel de stukken van Lendert stonden uiterst ongelukkig, en pas ver in het paardeindspel wist hij het punt toch naar zich toe trekken. Een prima debuut van Angelique, en Lendert mag erop vertrouwen dat zij nog veel punten gaat pakken tegen zijn rivalen voor promotie en het kampioenschap.

Herman van Malde speelde Piet Verheij de hele avond zoek, maar wist het niet af te maken. Zelfs met de extra 20 seconden per zet lukte het Herman niet om de rust en kalmte te bewaren om af te wikkelen naar een gewonnen eindspel. De aalgladde Piet ontsnapte daarom nog maar net naar remise in een ongelijke-lopers eindspel.

Tenslotte toonde Filip Borst in zijn partij tegen Lennard den Boer overtuigend aan dat hij inderdaad heel zwak speelt op de vrijdagavond, en dat het dus(?) volkomen terecht is dat Filip staat opgesteld voor de KNSB teams (ja teams, want Filip schijnt algemeen reserve te zijn). We verwachten dus heel veel van hem komend seizoen, maar naar eigen zeggen schijnt het tweede in een “loeizware” poule te zitten, dus aan het eind van het liedje zal het er wel op uitdraaien dat hij zelfs met een score van 2 uit 9 en een geflatteerde TPR – bij de tegenstanders van Filip moet je immers altijd 100 ratingpunten bijtellen – het nog steeds uitstekend heeft gedaan, en dus volgend jaar nog een klasse hoger moet spelen.

Dan nu naar groep 1. Af en toe vraag ik mezelf af wat ik nog doe in deze groep, als speler van het vierde. Maar ratings schijnen toch niet alles te zeggen, en zeker in groep 1 is het veel belangrijker om veel vrienden te hebben. Niet teveel gekke dingen doen, beetje schuilhouden in de middenmoot, zodat je niet wordt aangemerkt als een potentiële degradatiekandidaat. Deze strategie wordt door velen toegepast in deze groep; slechts weinigen dichten zich een kans op het kampioenschap toe en spelen daar ook naar, en een enkeling weet zelf nog niet dat hij op de nominatie staat om dit jaar te degraderen.

Geheel in stijl van deze filosofie speelden Cor de Wit en Carel Vredenborg hun eerste remise, in een potje diep droevig degradatieschaak waar over en weer door een grove rekenfout ook nog een winnende voortzetting voor Cor werd gemist.

In de overige partijen was veel meer te zien. Dick de Wit wist na meer dan twee jaar weer eens een wedstrijd te winnen in de interne, en poetste daarmee zijn -1 score van vorig seizoen weg. Sascha Ottenhof probeerde het wel, chapeau voor de inzet en de getoonde moed, maar dwong Dick dus vrijwel tot de overwinning. Dick schijnt dit jaar plannen te hebben om het niet meer op de laatste speelronde aan te laten komen.

Kampioenskandidaat Julian van Overdam won van Ben Boog. In een partij waar ogenschijnlijk Ben geen enkel probleem had, werd hij toch netjes door Julian van het bord gezet. Ben kan nu al bijna al zijn hoop richten op de Passage cup waar de winnaar een plaats naar keuze in de interne kan verdienen, want in groep 1 zal die het op eigen kracht niet redden ben ik bang.

André Coenen maakte een prachtig debuut in de hoogste groep door John Leer te verschalken. André speelde bedachtzaam maar met lef, maar had uiteindelijk wel een blunder van John nodig om zijn gedurfde spel te bekronen. Net als in de PK RSB is André wederom dus de beste van het viertal CE-ers dat nu ook in groep 1 uitkomt.

Tja, en helaas moeten we hier melden dat die dekselse Gijsbert Kamerman alweer gewonnen heeft. Kennelijk heeft Gijs ook een hoop vrienden in groep 1, want qua spel had hij natuurlijk allang een keer moeten degraderen. Tegenstander Hans Uitenbroek gaf op, vermoedelijk in betere, zo niet gewonnen stelling waarin nog een studie-achtige ontsnapping verborgen zat. Een fragment dat hopelijk ook op de site komt. Opmerkelijk dat onze probleemoplosser een dergelijke wending heeft gemist, maar hoeveel van u zouden die wel hebben gezien? Behalve Adri dan, want die ziet dit soort geniale zetten meteen.

Al met al een interessante speelronde, die hopelijk veel belooft voor de rest van het seizoen. In de tussentijd had wedstrijdleider extern de teamindelingen op het prikbord gehangen, waardoor het nog lang onrustig bleef in de Passage.

A bientôt!

Carel Vredenborg