Haagse Bluf

Vrijdagavond in een stampvolle Passage waren het toch vooral de bondswedstrijden die de aandacht trokken. Zowel het tweede als het zevende traden in het strijdperk, en de toeschouwers vergaapten zich aan al dat moois dat op en achter het bord te aanschouwen was.
Het tweede kwam al snel heel op voorsprong doordat de teamleider de aanbeveling van vorige week wat te letterlijk had genomen, en zijn tegenstander al bij voorbaat had uitgeschakeld. Zodoende kon de (kroon)prins van Charlois Europoort (roepnaam Lodewijk) zich nuttig maken met het verzorgen van de drankjes voor de dorstige spelers, en aan de omzet te zien is dat toch waar hij het beste in is.

Met al die cracks van het tweede achter de borden viel het aantal partijen in groep 1 zoals gezegd een beetje tegen. Piet Verheij was nog niet klaar voor de confrontatie tegen Hans Uitenbroek en zegde af. De gebroeders De Wit speelden zoals voorspeld een korte remise, maar de broertjes Van Overdam lieten die gelegenheid voorbij gaan. In plaats van eveneens een korte remise te spelen mompelden ze iets van “huiswerk” en “weekendtoernooi”, maar het vermoeden bestaat dat ze deze partij nog even achter de hand willen houden voor het geval dat één van de broers later een vol punt goed kan gebruiken. Het is dan ook niet meer dan gerechtigheid dat zij de volgende ochtend in het Haagse Weekendtoernooi direct tegen elkaar werden ingedeeld….

In groep 2 werden vijf partijen gespeeld. Sophia Thoma bewees eindelijk eens dat ze gewoon thuis hoort in deze groep en won gedecideerd van de goedlachse (zelfs na de partij) Coen van Baren. Coen deelt nu de laatste plaats met Adri Jumelet, dus benieuwd hoe lang Coen die glimlach blijft volhouden. Adri verloor alweer, nu van Jesus Canedo. Laatstgenoemde lijkt hiermee uit het dal gekropen te zijn.
Ook Hans van Calmthout had het verslag van vorige week goed gelezen, want tegen Gerrit Boer liet hij eindelijk eens zien waartoe hij in staat is. Een mooie overwinning brengt hem terug bij de mensen, terwijl Gerrit langzaam afglijdt naar de kelder van de groep.

In de wandelgangen was te horen dat er in het vorige artikel iemand onheus bejegend was. Nu hebben koplopers altijd gelijk, maar bij nader inzien bleek het toch om groep 2 te gaan. Toegegeven, er zijn groep 1 spelers die beter stukjes schrijven dan houtjes schuiven, en die het ooit gelukt is om in de interne van John van de Laar te verliezen, maar om dan te zeggen dat iedereen die van John wint makkelijk in groep 1 kan meekomen gaat wel wat ver. Maar goed, een eveneens vette nederlaag in het Zomertoernooi bewijst het tegendeel. Wellicht dat Peter Overduin aan het eind van het seizoen toch promoveert, en dan één van de vijf degradanten keihard kan uitlachen.
In ieder geval zal Peter dan toch uit een ander vaatje moeten gaan tappen, want na de nederlaag tegen Marcel den Bleker heeft laatstgenoemde zich nadrukkelijk bij de promotiekandidaten gevoegd.

John van de Laar won van Marcel Dirks in de voor hem kenmerkende stijl. John’s schaakstijl is te vergelijken met Engels voetbal: lange halen, snel thuis. Met een paar stukken wordt ten strijde getrokken, en als deze door ruil of verlies verdwenen zijn, blijken er achterin, verscholen achter een pionnenrij, nog een paar reserves te staan. Het begrip totaalschaak; eerst alle stukken netjes ontwikkelen, en door samenspel van alle stukken de gehele ruimte van het bord benutten, is niet aan John besteed. Maar hij won wel, en mag als best-of-the-rest met een schuin oog omhoog blijven kijken.

Komende vrijdag zal er wegens KNSB verplichtingen van het eerste en een bondswedstrijd van het vierde niet zo heel veel gespeeld worden. Een prima gelegenheid voor de overige achterblijvers om eens wat partijen in te halen……

Carel Vredenborg