The Fool on the Hill

De gebroeders De Wit hebben als groepsleider tegenwoordig stevig de wind eronder. Amper zijn de uitslagen van de interne verwerkt op de site, volgt er een nieuwe indeling. De verslagleggers kunnen het moordende tempo niet meer bijhouden, vooral als er zoals afgelopen vrijdag heel veel partijen zijn gespeeld.

We beginnen met groep 2 waar we aan de hand van de stand de zaken eens doorlopen. Stevig aan kop staat Erik van den Berg met de volle winst uit 5 partijen. Deze keer schoof hij heel onopvallend Sophia Thoma van het bord. Onopvallend, want schrijver dezes wist niet eens dat hij aanwezig was: het zal de nieuwe “look” van Erik zijn geweest. Erik hoort qua rating gewoon een groep hoger thuis, en lijkt vast van plan dat ook te gaan halen. Ook Sophia heeft tegenwoordig een rating waar menig groep 1 speler alleen maar met weemoed op kan terugkijken, maar zij behaalt haar successen vooralsnog buiten de vereniging.

Erik wordt op de voet gevolgd door Kresna Soerjadi, die zijn eerste halfje moest afstaan aan John van de Laar. Voor John voorwaar een goede prestatie, want Kresna lijkt na een matig seizoen weer terug te komen op zijn oude niveau van weleer, of zou hij de hete adem van de spelers van het tweede voelen, die op zijn plek in het eerste azen? John doet in deze groep goed mee, maar door zijn verlies tegen Peter Overduin is hij per definitie ongeschikt voor een plaatsje op het hoogste plan.

Op de derde plaats staat terug van weggeweest Marcel den Bleker. Ongeslagen, en met een mooie overwinning op Jesus Canedo bewijst hij dat hij ook in groep 1 zijn mannetje zou kunnen staan. Voor Jesus echter lijkt het een moeilijk seizoen te worden; hij wacht nog op zijn eerste overwinning.

Op plek vier staat Herman van Malde, maar dat moet haast wel een vergissing zijn. Met een remise tegen André Coenen is hij net als zijn tegenstander een exponent van de middenmoot van groep 2: moeilijk om van te winnen, maar net niet goed genoeg voor het allerhoogste.

Via de al genoemde Peter Overduin komen we terecht bij Gert Jan Pellikaan, de witte raaf in het gezelschap. Met een nog onbekende rating, maar dat hij kan schaken is al wel duidelijk. Gerrit Boer werd al snel in de opening door hem verrast; een recht-toe-recht-aan overwinning voor onze nieuwe man.

Een andere degradant van vorig seizoen, Ronald Sparreboom, heeft nog niet zoveel partijen achter zijn naam, maar zou toch ook mee moeten doen om de promotieplaatsen. Alleen moet hij dan wel wat meer laten zien dan tegen Coen van Baren, want laatstgenoemde hielp zijn veelbelovende stelling zelf om zeep. Maar Coen komt er wel, en het zou me niks verbazen als hij niet eens een keertje de B groep van het PK RSB gaat winnen.

Verder naar beneden kijkend vinden we nog Marcel Dirks terug, en ook Sascha Ottenhof en Hans van Calmthout, van wie we allebei toch wel wat meer hadden verwacht. Helemaal onderaan, samen met Coen, staat Adri Jumelet, die toegegeven geen gemakkelijk programma heeft gehad, maar die toch wat beter zijn best zal moeten doen om nog boven de streep te eindigen.

Komende vrijdag is het weer volle bak in groep 2, met een aantal zeer interessante partijen. Voor- en nabeschouwingen alsmede vileine opmerkingen over de tegenstander kunnen in de wandelgangen terloops aan mij worden meegedeeld…..

--------------

Wordt er in groep 2 wel hard om de punten gestreden, in groep 1 vallen de remises nog sneller dan de meeste Italiaanse kabinetten. Bijvoorbeeld de partij tussen Dick de Wit en Ben Boog, waarvan niemand weet wanneer, waar en of die wel gespeeld is. Ik ben zeer benieuwd of de webmaster die partij nog in het Hall of Fame archief kan krijgen. Cor de Wit maakte er iets meer een partij van, maar toen Arjen van der Leij wijselijk de veiligste voortzetting koos, verdween alle scherpte uit de stelling. Ook Jan van Overdam en Lendert van den Ouden deden elkaar niet echt veel pijn. Tenslotte speelde gentleman Piet Verheij ook remise, tegen de in zware tijdnood gekomen Arjen Kouwenhoven, maar gezien zijn positie op de ranglijst had Piet wel een beschaafde poging mogen wagen om het tijdvoordeel uit te buiten. De belangen zijn groot, het aantal remises ook, en dus moet elke overwinning gekoesterd worden.

Viel er dan helemaal niets te genieten? Nou, voor de objectieve toeschouwer wel. Carel Vredenborg zat na de hoogte stage in de Andes vol energie en adrenaline achter het bord, maar schijnt toch teveel aan de coca thee te hebben gezeten, want het meesnoepen van een a-pionnetje getuigde van een ongefundeerd Verheij-iaans optimisme, en hoewel Julians eindspeltechniek verre van onberispelijk was (puntje voor de trainer: afmaken van gewonnen stellingen) wist hij de vis toch op het droge te krijgen.
De broertjes Van Overdam staan nu gebroederlijk op een plaats die uitzicht biedt op een goede klassering, vooral voor Jan die al tegen Hans Uitenbroek en John Leer heeft gespeeld.

Onderin speelden Filip Borst en Ton Dulk een boeiende partij met als inzet aansluiting bij de middenmoot. Filip trok fel van leer en drukte Ton vrijwel van het bord. Ton moet gaan oppassen dat hij niet het aangeschoten wild wordt waartegen iedereen tot het uiterste zal gaan. Filip houdt zich voorlopig verscholen in de luwte van de grote kudde, maar zal onherroepelijk last gaan krijgen van zijn verliesbeurt tegen Piet.

Held van de avond was natuurlijk Peter Kemner, die koploper Gijsbert Kamerman met ragfijne middelen tot de orde riep. Helaas had het weinig effect op de stand, want ook na 3 weken afwezigheid moet ik constateren dat Gijsbert nog steeds bovenaan staat, hetgeen toch niet goed kan zijn voor de uitstraling van de club naar buiten toe. Maar ja als de overige spelers geen kampioen willen worden, komt vanzelf de kampioen van de armoe bovendrijven…
Het programma van groep 1 voor vrijdag belooft weinig. Bij de confrontaties tussen de broers De Wit en de broers Van Overdam kunt u rustig een 3 invullen, en Hans Uitenbroek heeft natuurlijk geen schijn van kans tegen kampioenendoder Piet Verheij.
Veel interessanter wordt het om te zien of teamleider Kamerman eindelijk eens zijn verantwoordelijkheid neemt en zichzelf op kop zet van het team dat vaak de grootse verwachtingen niet weet te koppelen aan grootse prestaties…..

Verslag: Carel Vredenborg