Team 3 houdt CE-traditie in stand

Het derde team heeft zich gisteren aangesloten bij de clubtraditie (althans: ik denk dat we inmiddels wel mogen spreken van een traditie die immers teruggaat tot deze nazomer) door net als CE 1, CE 2, CE 4 en CE 5 haar tweede competitiewedstrijd te winnen. Hiermee is de unieke situatie ontstaan dat na 2 ronden de 5 eerste teams van de club ongeslagen (mede-)koploper zijn, maar we zullen pas echt mogen spreken van voorlopige tevredenheid als dit na ronde 3 nog steeds het geval is.
In ieder geval wordt keer op keer duidelijk dat geen enkel team bij voorbaat gewonnen heeft. We leerden dat al van team 2, dat met een geringe winst tegen het op papier beduidend zwakkere Zwijndrecht heel goed wegkwam. Ook zagen we het bij CE 1, dat behoorlijk wat moeite had met het geroutineerde Erasmus 1. De les is dat een team dan zwakker mag zijn op papier, het wil niet direct zeggen dat het dan ook zwakker is achter het bord!
Ab Kamman speelde aan bord 1 een Dame-Indiër aan bord 1. Tot zet 13 werd de partij Kasparov-Karpov (1986) gevolgd. Karpov won die partij en de Abs tegenstander zal dat in zijn argeloosheid hebben geweten, niet vermoedende dat Ab thuis het verbluffende 14.Dc2! had gevonden, waarmee wit een veelbelovende stelling bereikte. Overdonderd blunderde zwart niet lang daarna, waarmee het eerste punt kun worden aangetekend. Het kan bijna niet anders dan dat de schaakwereld in de toekomst meer gaat horen van Abs nieuwtje; het is wonderbaarlijk dat deze verbetering al die jaren onopgemerkt is gebleven en de hele theorie van het Dame-Indisch kan wat mij betreft op de schop.
Erik vd Berg was gewoontegetrouw wat laat en hij had blijkbaar zin in een makkelijke remise, want hij koos aan bord 4 met zwart voor een Caro-Kann, waar moet hebben geweten dat zijn tegenstander de variant met 5.Pxf6 gxf6 zou spelen. Vervolgens kwam de partij Bronstein-Flohr (1944) op het bord, waarvan iedereen weet dat het na 53…Kb7 remise is. Een eenvoudig half puntje zonder noemenswaardige inspanning voor Erik. Jammer dat er op deze manier niet zeer wordt bijgedragen aan de schaaktheorie, maar we weten dat Erik de laatste tijd veel van zijn beschikbare tijd besteedt aan het ontwikkelen van Strategotheorie.
Piet Verheij bracht aan bord 3 het van hem zo bekende 1.Pf3, gevolgd door 2.c4 en 3.b3 op het bord. Verbazingwekkend verraste dit zijn tegenstander schijnbaar, want tot en met zet 16 werd de partij Miles-Timman (1984) gevolgd. En klassieker die iedereen moet kennen; wit staat weliswaar bevredigend hier, maar Timman blunderde met 16…Pe5? Piet had deze avond het geluk dat zijn tegenstander deze partij niet kende (een uitzonderlijk geluk op dit niveau) en hij kon het net als Miles destijds afmaken met 17.Lxe5, gevolgd door 18.Dd5+!
Viktor vd Wetering kwam aan bord 7 met wit in een variant van het door hem zo geliefde Slavisch terecht. Lang werd de partij Kortschnoj-Hort (2006) gevolgd, maar hij liet zich op zet 76 verrassen door het nieuwtje 76…Kh5!?, waarna hij eigenlijk meteen kon opgeven.
Sascha Ottenhof (wit) en zijn tegenstander volgden aan bord 5 na een Engelse opening de partij Kramnik-Ivanchuk van maart dit jaar, tot Sascha op zet 47 zijn tegenstander verraste met het nieuwtje 47.Td2! in plaats van het door Kramnik gespeelde Taa8?! Zijn tegenstander was zichtbaar verrast door deze grondig voorbereide huisvariant van Sascha en kon ongeveer 10 zetten later opgeven.
Jesus Canedo was met zwart lang op bekend terrein in de Scheveningervariant van het Siciliaans (ik wist trouwens niet dat Scheveningen op Sicilië lag), maar hij liet zich volkomen verrassen doordat zijn tegenstander 39…Th5! speelde in plaats van het verliezende 39.Pe2 van Tal. Een mooi nieuwtje, waarvan we in de toekomst waarschijnlijk veel meer gaan horen. Jesus hield het niet droog; de stand kwam hiermee op 3,5-2,5 voor ons.
Zelf (Borst) had ik met zwart aan bord 8 de bedoeling om na een Franse opening de partij Polgar-Short (1999) te volgen. Mijn nieuwtje op zet 41 (dat ik hier uiteraard niet ga prijsgeven) pakte echter niet uit zoals ik had gehoopt, zodat enkele zetten later de partij remise moest worden gegeven.
Enkele seconden daarvoor had Hans van Calmthout aan bord 7 met zwart zijn specialiteit op het bord gebracht: de Schliemann-Janisch. Zijn tegenstander dacht de partij Fischer-Matulovic (1970) te zullen volgen, maar Hans had al op zet 16 (!) een nieuwtje, waarop zijn tegenstander het antwoord schuldig moest blijven. In het navolgende eindspel liet Hans hem geen kans, al duurde het nog tot half twaalf voordat deze uiteindelijk de vlag moest strijken.

Daarmee kwam de eindstand van Dordrecht 3-Charlois/Europoort 3 op 3-5.

Filip Borst