Soms neemt het leven een bizarre wending. Gaat het de gehele andere kant uit als je zou willen. Daar moet je maar mee zien om te gaan. En helaas lukt dat niet altijd.
Zo had ik zo graag morgenavond Maurice van der Stokker opgehaald om samen met hem de strijd aan te gaan tegen Fianchetto. De vereniging waar hij vorige week nog tegen speelde voor het vijfde team. Alleen morgen zal hij niet achter het eerste bord plaatsnemen.
Afgelopen zondag 1 november 2015 heeft hij gedoold in plannen en ideeën en daarbij is hij de weg kwijt geraakt. Toen ik hem zondagavond sprak zei hij dat hij wat grieperig was en zich niet zo best voelde. Hij ging ervan uit dat hij woensdag wel weer opgeknapt zou zijn. Ik zou hem dan bellen om af te spreken hoe laat ik hem zou ophalen.
Hij had alleen geen lichamelijke griep, maar een mentale. En in het doolhof der oplossingen is hij het verkeerde pad ingelopen. Hij is gaan slapen zonder nog wakker te worden.
Maurice was nog maar net een maand lid van de vereniging. Het schaken was een houvast voor hem. Een afleiding voor alle zware lasten die het leven met zich meebrengt. Maar het is alleen een afleiding als al het andere zich niet opdringt. En soms lukt het iemand niet om alleen die druk te weerstaan.
We verliezen in Maurice niet alleen de beste speler van ons zesde team, maar nog veel meer de kans om een mooi persoon echt te leren kennen.
Maurice van der Stokker is 45 jaar geworden. Komende dinsdag 10 november 2015 zal hij gecremeerd worden. De herdenkingsdienst begint om 15.00 uur in Crematorium Rotterdam Zuid aan de Maeterlinckweg 101 te (3084 KD) Rotterdam.
Wij wensen zijn moeder, zijn zus en overige familieleden heel veel sterkte bij dit plotselinge verlies.
5 opmerkingen:
Huh?! Ik heb Maurice net leren kennen, bij aankomst bij Fianchetto vorige week, enthousiast om mee te doen, en nu is hij er niet meer. Tragisch. Sterkte aan zijn familie.
Jan Hendrik
Ja, wat triest. We kenden hem nog maar kort. Kenden? Het is vaak verbazingwekkend hoe slecht je iemand werkelijk kent. Ik probeer a.s. dinsdag bij de crematieplechtigheid te zijn.
Maurice, schaker van vooral Shah Mata. Dat is schrikken dat hij er plots niet meer is.
Fijne gozer, de laatste jaren veel bezig met de Oosterse levensbeschouwingen.
Sterkte aan de familie gewenst.
Heel triest bericht. Ik heb Maurice vele jaren niet gesproken sinds hij bij Shah Mata weg was, maar had gehoord dat hij bij Charlois lid geworden was. Vond het leuk te horen dat hij weer was gaan schaken. En dan dit. Heel jammer.
Net als Maurice ben ik sinds kort lid van Charlois Europoort. De manier waarop de club hem vrijdagavond en zaterdagmiddag voorafgaan aan de bondswedstrijden stil stond bij zijn afscheid van dit leven, maakte diepe indruk op mij.
Moge het voor zijn geliefden een troost zijn dat hij hoe kort het ook geweest is een plekje heeft gehad in de familie die Charlois Europoort heet.
Namasté
Een reactie posten