Ondanks een mooie voorsprong die Marcel den Bleker in een vooruit gespeelde partij op het bord had gezet, heeft het vierde team het gisterenavond niet gered tegen het tweede van Sliedrecht: 5-3 voor het thuisspelende team!
Gezegd moet worden dat de overwinning meer dan verdiend is. Er werd zelfs gefluisterd dat het ook zomaar 7-1 had kunnen worden. Beetje overdreven natuurlijk, want tegenover wat gelukkige overwinningen stonden ook ongelukkige nederlagen. Zoals het zo vaak gaat dus!
Al snel bleek dat onze jeugdtalenten Wang Yang en Joris Geene een moeilijk avondje tegemoet gingen tegen hun eveens jeugdige tegenstanders. Beiden verloren relatief kansloos. Ook Viktor had niet zijn avond: hij zette zijn partij ouderwets dynamisch op tegen good-old Wout Boer, maar verloor de controle in de centrum en daarmee ook de controle over de partij. Ab Kamman verloor ook, maar tegen Magnus Carlsen is dat natuurlijk geen schande. Er zat wel meer in, want het stukoffer van zijn tegenstander leek niet helemaal correct. Zelf speelde ik een spannende Caro-Kann (kan wel!) tegen Teunis den Rooijen. Heel lang dacht ik dat ik zou gaan winnen, want de stelling leek veelbelovend. Toen ik de vis bijna op het droge had, kwam er toch een soort remise mechanisme in stelling. Omdat ik voelde dat het mis zou gaan bij de anderen, ben ik gaan forceren. Het was een mooie winstpoging, met een combinatie die niet klopte. Een verliespoging dus...
Dan nog het leuke gedeelte. Peter Kemner won van Jerry de Leeuw-van Rekom. De leeuw sloeg geregeld venijnig, maar beet uiteindelijk niet. Met enig geluk trok Peter, die ook moest forceren maar dat net iets beter deed dan ik, de vis, euh de leeuw op het droge. Dan nog Ton Dulk: altijd tot op het bot gemotiveerd en vaak gebeurt er wel iets bijzonders aan zijn bord. Meestal in schaaktechnische zin, maar nu omdat zijn tegenstander Hans Klein (met strikje) plotseling stopte met noteren terwijl hij nog meer dan 5 minuten had. Ton tekende op rustige wijze protest aan, en na een waarschuwing en het bijwerken van de zetten werd de partij voortgezet. Zijn tegenstander leek van slag, want niet veel later wist Ton het punt te noteren. Een beetje kribbige reactie volgende van Hans, volstrekt ten onrechte. Maar ach, dat zullen de emoties wel zijn die bij zo'n wedstrijd horen. Zo'n promotieklasse gaat natuurlijk niet in je koude kleren zitten.
We zien opnieuw dat de verschillen in deze klasse minimaal zijn. We hebben geen idee nog waar wij staan, de komende wedstrijden moet meer duidelijk worden hoe sterk we eigenlijk zijn. 4 december een nieuwe ronde met nieuwe kansen, tegen het ook niet malse Moerkapelle 1.
Gijsbert Kamerman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten