Nipte nederlaag voor CE5

Het Vijfde heeft het helaas net niet gered tegen het sterke tweede team van Fianchetto. Het ratingverschil tussen beide teams (1751 tegen 1721) kwam tot uiting in de eindslag: 4½ - 3½.

Piet Verheij (bord 3) was dit keer als eerste klaar. Piet moet gedacht hebben: wat Adri Jumelet kan, kan ik ook, want zijn zetten kwamen in sneltreintempo op het bord. Piets tegenstander, Ben Riksen, liet zich ook niet onbetuigd en er ontstond al snel een eindspel waarin Piets dame het moest opnemen tegen twee torens. Volgens supporter Peter Kemner moet Piet ergens even verloren gestaan hebben, maar het spelverloop scheen nauwelijks te volgen te zijn, zo snel ging het allemaal. Ruim voor half tien forceerde Piet remise met eeuwig schaak.

Coen van Baren (bord 6) kwam goed uit de opening, maar beging plotsklap een onzorgvuldigheid door zijn dame midden op het bord te laten insluiten. De dame kon gered worden, maar de prijs (twee stukken) was hoog. Te hoog, en Coen moest al snel opgeven.

Ook Jan Hendrik Leopold (bord 8) moest het hoofd buigen. Hij leek een solide stelling te hebben na de opening, maar opeens bleek hij een stuk achter gekomen te zijn. De twee verbonden vrijpionnen die Jan Hendrik ervoor terug had gekregen, konden zijn tegenstander niet verontrusten.

Zo stonden we al vrij vroeg in de avond met ½ - 2½ achter. En de vijf resterende partijen boden op dat moment weinig hoop op een voor ons gunstige uitslag.

Gerrit Boer (bord 7) zette zijn partij, zoals we van hem gewend zijn, volgens de regelen der kunst op. Stukken op goede velden, koning in veiligheid, torens gecentraliseerd. Hij leek op een voordeeltje te kunnen bogen, maar beleefde toch enkele bange momenten na een onnauwkeurigheid. Uiteindelijk viel de schade mee, maar meer dan remise zat er voor Gerrit niet in.

Eduard Smits (bord 2) en Menno Brandenburg (bord 5) trokken de stand gelijk. Eduard stond aanvankelijk iets gedrongen, maar kreeg uiteindelijk het initiatief op zowel de konings- als damevleugel. Objectief gezien was het evenwicht nog niet verbroken, maar Eduard wist zijn tegenstander voor voldoende praktische problemen te stellen en trok de partij naar zich toe.

Menno stond steeds ietsje beter, maar niets om over naar huis te schrijven. Een paar onzorgvuldigheden van zijn tegenstander leverden hem echter een makkelijk gewonnen lopereindspel op. 3 – 3.

Invaller Maurice van der Stokker (bord 4), die tot veler ontsteltenis zijn laatste bondswedstrijd zou spelen, bracht een interessant kwaliteitsoffer. Hij kreeg er veel spel voor, maar de vraag was of hij meer dan alleen voldoende compensatie had voor het geofferde materiaal. Het zag er op dat moment nog niet direct naar uit dat Eduard en Menno zouden winnen en Maurice besloot de zaak te forceren, in het belang van het team. Daarbij ging hij helaas te ver en zijn tegenstander wist af te wikkelen naar een eindspel, waarin het materieel voordeel vakkundig werd verzilverd.  Toch een heel mooie partij van Maurice. We zullen hem missen. 4 – 3.

Cees van Oosterom (bord 1) moest de hele avond keepen. Een wat mindere stelling, en op een gegeven moment zelfs een pionnetje achter. Cees wist goed stand te houden, maar de partij winnen om 4 – 4 te maken was volstrekt illusoir. Toch een knappe remise.

Al met al geen slechte prestatie van het Vijfde tegen het sterke Fianchetto 2. De volgende wedstrijd tegen De Willige Dame 2 wordt van belang voor de vraag of we ons in de middenmoot kunnen handhaven.