Gehavend CE 3 schiet net tekort

Naar de wedstrijd tegen Doetinchem 1 had ik lang uitgekeken, omdat ik eerlijk gezegd had verwacht dat we tegen deze ploeg punten zouden pakken. Toen te elfder ure echter bleek dat we niet slechts één, maar alle onze 3 sterkste spelers moesten missen, werd de prognose begrijpelijkerwijs anders.

Andrzej had aan het begin van het seizoen al aangekondigd dat hij dit weekend op vakantie zou zijn. Voor hem had ik Sascha geregeld, die ruim van tevoren had aangegeven dat hij beschikbaar was en graag wilde spelen. De avond voor de wedstrijd moest helaas echter ook Matthieu zich afmelden wegens koorts en het heerst, want ook in CE 1 waren afmeldingen om dezelfde reden en zo kwam het dat John Leer moest worden doorgeschoven naar het eerste.

Hulde voor de invallers die op het laatste moment werden gebeld of ze eventjes wilden komen opdraven: Joris Geene zegde met plezier toe en John van de Laar moest nota bene zijn plannen voor de zaterdag aan de kant zetten om CE 3 te helpen; ik kan niet genoeg benadrukken hoe belangrijk deze attitude voor de club is!

In de speelzaal aangekomen bleek ook Doetinchem een invaller te hebben en de ratings met elkaar vergelijkend, lagen de á priorikansen daarna niet eens zo heel gek veel in hun voordeel. Veel hangt dus af van de vorm van de dag; eigenlijk geldt dat op elke competitiedag.

Cor had met wit aan 1 een onduidelijke stelling waar ieder moment de vlam in de pan kon springen en al met al is hij in dergelijke stellingen goed, maar hij had objectief wél een licht nadeeltje toen hij in vroeg stadium een remise-aanbod kreeg. Na enig dubben wegens het vroege tijdstip van het aanbod, namen we het aan.

Niet lang daarna bleek Sascha met wit aan 5 zijn frisse spelopvatting te gelde te hebben gebracht. Vlak daarvoor dacht ik dat er nog heel veel zou kunnen gebeuren met kansen voor beide partijen, maar met de tactische kwaliteiten van Sascha betekent dat dat het soms ook erg kort kan  duren.

Problemen waren er intussen aan bord 4, 6 en 7: John had met wit aan 7 een idee toegepast dat bekend is uit een andere variant met een idee dat in die andere variant een schijnoffer is, maar in de variant die hij gisteren speelde te traag was en dat kwam hem duur te staan. Het stuk terugwinnen deed hij wel, maar zwart had in het onderhavige geval tijd om het terug te geven stuk met een desperadomanoeuvre te offeren, wat goed vertaald pionverlies betekende (twee pionnen zelfs) en een groot centrum voor zwart, wat uiteindelijk resulteerde in verlies voor John.

Met de stelling van Kresna (zwart aan 4) was volgens mij niet veel aan de hand, maar zijn ervaren tegenstander, die overigens in een ver verleden nog heeft gespeeld in IBM groep B en daar remise speelde tegen o.a. Van Wijgerden en Fred van der Vliet, had een oud idee dan Fischer toegepast, waarin hij ruimtevoordeel op beide flanken had en met een profylactische stijl ideeën van zwart tot tegenspel probeerde tegen te gaan. Ditmaal werkte het en Kresna kwam later steeds verder in de verdrukking. Uiteindelijk moest hij de handdoek werpen.

Angelique had met zwart aan 6 een zeer gesloten stelling, waarbij het voor mij onmogelijk was om een zinnige inschatting te maken over de kansen. Plotseling was er een gedekte loper binnengedrongen in haar stelling die haar ingesloten dame bedreigde. Ze kon haar alleen maar teruggeven voor een kwaliteit en ik weet niet of dat idee onvoldoende was om te kunnen doorspelen of dat wit het kon ontwijken, want een minuut later had ze opgegeven.

De held van de middag was ditmaal Jesus, die met zwart aan 2 tegen Kuper (2100) een voordeeltje bereikte in de vorm van het loperpaar. Hij speelde een partij uit één stuk, waarbij het ene voordeel werd ingeruild tegen het andere, wat uiteindelijk resulteerde in een gunstig eindspel en uiteindelijk de volle winst.

Joris kwam met zwart aan 8 met een gelijke stelling uit de opening en ook het middenspel ging gelijk op, maar in het eindspel had wit twee potentieel gevaarlijke pionnen op de damevleugel en hier miste hij een kans op een zekere remise, waarna hij een toenemend nadelige stelling moest verdedigen: zonder succes. Maar belangrijk is dat hij duidelijk vorderingen maakt op zijn leeftijd en dat hij wederom speelminuten in de KNSB heeft gehad; dat is goed voor zijn ontwikkeling.

Zelf was ik met wit aan 3 nog als laatste bezig in een stelling die reeds lang gunstig was voor mij. Eerlijk gezegd speelde ik helemaal niet zo goed in een partij waarin na een gambiet een onduidelijke stelling was ontstaan met initiatief tegen een pion. Terugkijkend heb ik wel 3 of 4x de meest gunstige voortzetting verworpen en in stellingen als deze is één of twee keer een iets mindere voortzetting kiezen niet zo erg; er was immers veel mogelijk en niet iedere tweede keus is slecht, maar na een keer of 4 de tweede of derde keus te hebben gespeeld, was het initiatief geheel uitgedoofd en daar sta je dan met een gezonde pion achterstand. Waar eerst het initiatief duidelijk belangrijker was dan die ene pion, waren nu de rollen omgedraaid en juist toen ik mij opmaakte voor een middagje verdedigen, gaf mijn tegenstander de kleine kwaliteit weg, waarna ik het geluk had dat zijn meest logische voortzetting tot duidelijk nadeel voor hem leidde, waar alternatieven nog tot ongeveer gelijk spel hadden geleid. Ik praat nu heel stoer over voordelen en nadelen alsof ik dat zelf allemaal kan beoordelen, maar uiteraard komt deze prutser alleen maar tot echte conclusies als hij hierbij de steun heeft van vriendje Fritz. Hieronder zien jullie wat stellingen om te illustreren wat ik allemaal bedoel, probeer de zeten te vinden! En daaronder mijn partij, waarin de antwoorden op de stellingen aan bod komen. Uiteindelijk was ik de gelukkigste en kon ik dus wederom een vol punt bijschrijven, maar voldoende was het niet: 3,5-4,5.

Wit: Filip Borst (2038)
Zwart: M.van Hal (1948)
KNSB 3e Klasse, 7-1-2014
aantekeningen: Filip

Viewer by ChessTempo