Afgelopen vrijdag heeft het vierde team een lastige hobbel genomen in de strijd om de eerste plaats in de eerste klasse RSB. Vertraagd door allerlei files kon de wedstrijd wonderwel vrijwel compleet op het juiste tijdstip van start gaan. Na de waarschuwende woorden van onze voorzitter over mobieltjes, kon de strijd beginnen. Erasmus is natuurlijk een sterke ploeg, die ook graag wil terugkeren naar de promotieklasse. In tegenstelling tot de eerste wedstrijd (slecht spel, met gelukkig een goed resultaat), ging het nu erg lekker met een dik verdiende 5-3 overwinning!
Invaller Marcel den Bleker (voor Ab Kamman) gaf het goede voorbeeld en greep zijn tegenstander snel naar de keel. De druk was zo groot dat je gewoon voelde dat de witte stelling een keer moest instorten. Dat gebeurde vrij snel en Marcel kon dan ook snel het eerste punt noteren. Hans van Calmthout deed het rustig aan, en zijn tegenstander ook. Het werd een vrij correcte remise. Hans had graag meer gewild, maar stond op gegeven moment zelfs ietsje minder: een correct halfje dus. Viktor aan bord 8 ging flink tekeer en leek een stuk te winnen op d7. Echter kwam Viktor in een penning terecht waardoor hij het stuk moest teruggeven. Daarna speelde Viktor naar eigen zeggen “slecht”, maar hij wist toch de veilige remisehaven te bereiken. In die veilige remisehaven had alleen Hans zijn bootje net veilig aangemeerd, want meer remises waren er deze avond niet te noteren.
Dan maar snel even naar de nederlagen: Kees van Oosterom kreeg het Staunton gambiet tegen, d4, f5 e4?! Oftewel: een opening waar ik niets van begrijp. Kees wel, want hij speelde de opening overtuigend. Ook het tactisch geweld was schitterend om te zien: Kees bleef fier overeind. Helaas ging Kees alsnog het schip in: de energie was op en er verdween een extra stuk in de Staunton doos.. Een andere nederlaag viel op bord 1 waar Tjerk Tinga iets slooms tegen de Engelse opening speelde. Zijn sterke tegenstander Van Zutphen wist er wel raad mee!
Sascha zag ik toen al minzaam lachend rondlopen: dat zat wel snor. Een puike partij met ook hier een voortdurende zwarte en zware druk op zijn tegenstander: prima pot! Zelf wist ik het vierde punt binnen te slepen. Ik had de hele avond een prettig voordeeltje, al moet Fritz daar nog het laatste woord over zeggen. Hoewel mijn tegenstander in het lastige eindspel vast een remiseweg gemist heeft, werd de tijdsdruk in combinatie met een mindere stelling hem fataal. Het einde was leuk (voor mij dan). En dan hebben we ten slotte nog Ton Dulk: hij werd opnieuw matchwinner! We hadden aan een halfje genoeg, maar Ton stond gewoon veel beter en liep geen risico’s, zeker niet na dameruil. Het eindspel trok Ton netjes naar zich toe!
Eindelijk vallen de puzzelstukjes eens in elkaar bij het vierde. Nu deze lijn doorzetten. Met Kerst willen we stijf bovenaan staan.
Gijsbert Kamerman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten