Jelle Wiering sterk in Wijk aan Zee

Aan de tienkampen van het Tata Steel Chess Tournament hebben dit jaar 4 CE'ers meegedaan; dit nadat overigens een hele trits CE'ers en ex-CE-'ers had geparticipeerd in de vierkampen, waarbij ik begreep dat allen in de prijzen vielen.

De tienkamp is echter een ander verhaal dan de vierkampen. Wordt laatstgenoemde event gefrequenteerd door toeristen als Van Malde, vd Laar, Vredenborg, Kouwenhoven, Uitenbroek en Brandenburg, eerstgenoemde toernooi is voor echt stoere mannen als Wiering, Borst, Schroer en Tinga.

Marcel participeerde in groep 2 en de concurrentie is daar moordend. Hoewel hij ruime ervaring heeft op dit niveau, startte hij met een hele trits nullen. Nadien kon hij zich herpakkken en wist hij nog een totaal van 3 punten te halen, wat hem een gedeelde achtste plaats opleverde (TPR 1991). Tevreden zal hij over alles niet zijn, maar Marcel kennende, zal hij ongetwijfeld weer terugveren.

Tjerk was evenmin tevreden, hoewel ik denk dat zijn score van 4,5 uit 9 (TPR 1969) in groep 3H toch in het geheel niet slecht is. Waarschijnlijk betreft zijn onvrede meer het niveau van zijn spel, dat naar zijn zin te wisselvallig was, dan het aantal behaalde punten. Hij ziet altijd wat er beter kan en moet, maar misschien moet hij leren om verbeterpunten te zien als iets positiefs en niet als iets om over in de put te zitten. Lukt het hem niet, dan kan hij in de toekomst altijd nog meedoen aan de vierkampen (als hij het tenminste geen probleem vindt om in de nabijheid van Van Malde en Van der Laar te worden gesignaleerd).

Wisselvallig was ook Borst, die groep 3F glorieus begon met 4 uit 4, maar vervolgens slechts 1,5 uit 5 scoorde, wat hem op een totaal van 5,5 uit 9 (TPR 2032) bracht en een gedeelde tweede plaats opleverde, wat hem naar ik begreep dankzij gunstige SB-punten recht geeft op een plaats in de gevreesde groep 2 van volgend jaar. Die tweede plek is echter meer te danken aan het feit dat ook de rest van de groep wisselvallig speelde, dan aan eigen kracht (alleen winnaar Thijs Roorda (7,5 uit 9!) kon echt overtuigen). Zijn spel op dag 5 en 9 was zonder omhaal zwak en dat op dag 6 overmoedig; werk aan de winkel dus en misschien worden we er in de toekomst beter van. In ieder geval is het spel beter dan in het (hele) seizoen 2015-2016 (dat seizoen waarin hij het niveau benaderde van -ik durf het bijna niet te zeggen, maar het moet toch even- Van Malde en Van der Laar).

De echte held van dit verhaal is Jelle Wiering. Hij beleefde echt zijn definitieve doorbraak met een score van 6,5 uit 9 (TPR 2108) in groep 3K. Hij begon met 2 uit 2, gevolgd door 2 zeperds, maar tonde vervolgens mentale kracht door gewoon 4,5 uit 5 te scoren. Dat hij slechts één keer remise speelde, is tevens een weerspiegeling van zijn strijdlust. Hij kan met recht tevreden zijn.

Ex-lid Peter van Soest tot slot deed het eveneens fantastisch: met een score van 7 uit 9 (TPR 1665) won hij groep 7C.