I had a Dream

Dat het vierde zich dit jaar zou handhaven in de promotieklasse... En dat de meeste dromen bedrog zijn, is maar weer eens uitgekomen. Pas droomde ik dat ik een baan had als strandstoelenverhuurder in Griekenland.

De voorbereidingen op de wedstrijd van afgelopen woensdag tegen Rotterdam 2 verliep niet heel soepel: Viktor was helaas verhinderd, maar gelukkig wilde Marcel den Bleker invallen, dat gaf nog een elo-boost aan het team. Minder prettig was de ziekmelding van Erik vd Berg. In de eerste plaats voor hem zelf (beterschap), maar voor het team omdat het onze topscorer betrof. Gelukkig wilde Hans van Calmthout, die eerst alles zorgvuldig afwoog, invallen. En hoe! Hij won op bord 7 zeer soepel en overtuigend van Aad Zonne. HVC staat dus niet alleen voor "Hulp Voor Christenen" maar ook voor "Hulp Voor Charlois 4".

Al vroeg in de wedstrijd kwamen we met 2-0 achter. Een grote zucht van Kees van Oosterom, ogen naar het plafond, dan weet je het wel. Een blunder kostte hem vrijwel meteen de partij. Uitgerekend de tot in zijn vingertoppen gemotiveerde teamleider (ondergetekende) speelde een baggerpartij op bord 1 tegen Michiel Besseling. Ik kwam nog prima uit de opening, maar reageerde niet goed op een uitdagende zet van zwart. Ik had 2 tactische voortzettingen en 2 positionele voortzettingen. Ik koos een positionele voortzetting, maar dan wel eentje van het verkeerde soort. Ik kwam er niet goed meer uit, verloor een pion maar nog erger: de stelling werd hopeloos. Een grote afknapper dus. Maar niet getreurd: Hans won vrij snel daarna, en Carel speelde op bord 3 tegen Cor de Zwart de onvermijdelijke remise. Ook Marcel kwam er niet doorheen tegen Martin Noordijk, dus ook daar een remise. Ab maakte vervolgens op bord 8 de gelijkmaker. Nu kwam het aan op John vd Laar en Eduard Smits. John speelde een prima pot op bord 2 tegen John Schell, maar het eindspel was potremise en John had tijdsachterstand. Remise was hier dus een verstandige beslissing. Nu kwam alles aan op Eduard Smits: hij had een gelijkstaand paardeneindspel tegen Frans Vreugdenhil, en voor de verandering tijdsvoordeel! Eduard wist dat hij moest forceren. Hij knokte voor wat hij waard was, maar ging uiteindelijk onderuit in het eindspel: 4,5-3,5 winst voor Rotterdam 2, exit Charlois Europoort 4.

We hebben heel hard geknokt, iedere wedstrijd met als hoogtepunt de overwinning op Rokado. We kwamen gewoon net iets te kort, het is niet anders. De promotieklasse was dit jaar ook wel erg sterk. Alle supporters (Gerard, Ton, Herman, Michel) hartelijk dank voor jullie steun!

Er is uiteraard nog een kans dat een deel van ons team volgend jaar gewoon weer promotieklasse speelt. Daar moet wel het tweede team zijn best voor doen. Dus jongens van het tweede: zet hem op!

Buiten, nog vol van adrenaline, kon ik mijn auto niet terugvinden. Op de plek waar ik zeker van wist dat hij daar stond, was nu een leeg vak. Ik had ook mijn telefoon in de auto laten liggen. Op dat moment flitst door je hoofd: aangifte doen, hoe kom ik thuis, leasemaatschappij bellen, telefoon blokkeren, afspraken morgen afzeggen, hoe kinderen naar school, etc.

Hoe blij ben je dan als je ziet dat je je vergist hebt: de auto stond 100 meter terug. Op dat moment gleed de nederlaag van die avond zo via mijn rug het trottoir op. Dit was niet mijn avond.

Gijsbert