o-o-o-o voor ons 2e knsb bekerteam !

Een extra lange rokade voor ons bekerteam! Ik was van plan , ik zei het achteraf nog tegen Jan Evengroen, teamleider van Messemaker, om  deze wedstrijd te gaan doodzwijgen, maar er is ook weer te veel gebeurd om weer niets te vermelden. Voor het eerst in de geschiedenis van onze club mochten we met een tweede bekerteam aantreden in de KNSB. Gijsbert , de teamleider van dit team , had , na het bekerkampioenschap van vorig seizoen, grote plannen om door te stomen naar een halve finaleplaats en misschien met een kansje tegen onze eigen eerste team te spelen.
Het liep anders. Vanwege verschillende redenen kon Gijsbert  niet zijn vertrouwde team opstellen en moest hij daarbij zelf ook een keer afzeggen. Cees van Oosterom was de enige speler van het kampioensteam van vorig seizoen. Verder invallers van allerlei makelij. Peter Kemner, Gerard Kool en ikzelf, Herman van Malde. Gijsbert moest ook nog een teamleider kiezen uit deze potpourri en de keus viel op mij. Na het verlies vorige week met het 4e tegen Overschie had ik natuurlijk iets recht te zetten en was van plan er een mooi teamdebuut van te maken. Ik wilde natuurlijk op tijd komen om de boel klaar te zetten, maar kwam direct al te laat omdat ik in de tunneltraverse in de file stond. "Moet je maar eerder weggaan", zei Sascha later op de avond nog. Hij had geen ongelijk, maar als ik net aan het rondlopen ben en aan het nadenken over hoe pion b2 te nou eens te verdedigen komt zo'n opmerking van een groep 1 speler verdraaid hard aan.

Gelukkig kon ik , in de auto, nog bellen om Ruud Kok te vertellen dat ik wat later kwam. Ruud zou het wel regelen. Ik kwam rond kwart over acht en kon gelijk aanschuiven tenminste dat dacht ik. Ruud vroeg mij toch nog even uit de partij en aangekomen in het bijzaaltje zag ik een grote rode plas bloed op de grond. Dat was even schrikken. Naast een Groene Hel ook nog een Rode ?!  Gelukkig was de rode plas maar een gevallen fles rode Bourdeaux uit 1979, maar gevolg was dat we toch in onze  Groene Hel moesten spelen bij het andere schaakvolk. De oorspronkelijk bedoeling was om in dit bijzaaltje met het bekerteam te spelen om ultieme rust te hebben. Maar de tegenstanders hadden intussen aangeven dat de bedwelmende geur toch wel een erg doorzichtige wijze van bloeddoping was van de thuisploeg en speelden liever in de grotere zaal, die overigens wegens een verbouwing maar voor de helft te gebruiken was. Het bekerteam viel hierdoor de rest van de avond niet meer zo op tussen de geïmproviseerde bar en passagecupspelers.
De wedstrijd was dus allang aan de gang en ik kon mijn eerste zetten doen tegen Erik Hennink. 1.d4 en ik verwachte d5 om dan lekker een Veresovje te spelen. Maar 1.... c5 ! a la Carel Vredenborg en ik kon gelijk gaan nadenken. Erik deed rustig zijn zetjes en mijn tijd tikte door. Naast mij Jan Evengroen met wit tegen Gerard Kool. Jan had een vrijpion gecreëerd en leek makkelijk te gaan winnen van Gerard, maar dat bleek een lastiger klusje dan gedacht. Peter Kemner had een gesloten centrum, maar een vervelende penning met Lg4 en worstelde daar wel een tijdje, misschien wel de hele partij, mee. Peter Ypma wist er uiteindelijk wel raad mee.  Cees van Oosterom speelde op bord 2 tegen Henk-Jan Evengroen. Cees had duidelijk zijn avond niet. Hij koos, geïnspireerd waarschijnlijk door de Bourdeauxvloer of door Friso Nijboer, voor het Hollands maar kon om half tien al zijn stukken in de doos doen tenminste die paar die er nog over waren. Het was namelijk ineens snel gegaan. 0-1 achter. Ondertussen werd de vloer gedweild in het bijzaaltje. Toen ik even een rondje liep was ook Sascha door Ruud gestrikt om mee te helpen.
Terug naar  de wedstrijd rond half 11 : Gerard ging steeds beter spelen maar zelf kwam ik, en volgens mij ook Peter , steeds meer tegen de muur te staan. Dit zou weleens een vervelend debuut kunnen worden !
En dat werd het ook! Om half 12 pas weliswaar konden Herman en Peter hun koning neerleggen. Gerard bleef als laatste over, had een redelijk gelijkopgaand eindspel, maar  vertelde mij later in de auto dat hij zich pardoes had laten mat zetten.
Conclusie: felicitaties natuurlijk voor Messemaker, maar wij  hebben geen enkel punt gescoord met het RSB bekerteam in de KNSB bekercompetitie.   Ik heb als teamleider natuurlijk alles uit de kast gehaald, Peter Kemner kan dat bevestigen (hoop ik) maar ik vrees dat ik binnenkort een telefoontje kan verwachten van Gijsbert.

Lees ook het verslag van Messemaker.