Zaal voor volwassenen gesloten

 Onze zaal mag voorlopig niet na 20.00 uur open zijn.

Ook de volgende K.N.S,B. Starten we eerder en wel om 12.00 uur.

De wedstrijd tegen Krimpen die morgen zou plaatsvinden wordt ook verschoven.

Uw voorzitter

Cor de Wit

Charlois Europoort op kop in de Hoofdklasse!

Na de spannende 4-4 enkele weken geleden tegen Fianchetto, speelden we afgelopen vrijdag de tweede ronde tegen Spijkenisse. Omdat beide vereniging kunnen putten uit sterke spelers, zijn dit altijd interessante ontmoetingen. We speelden in de mooie en overbekende speelzaal van Spijkenisse, waar ook nog een ander team speelde. Lekker druk, bijna ouderwets. Misschien had de organisatie er wel voor kunnen kiezen om de teams wat ruimer op te zetten, want nu werd slechts een klein deel van de grote zaal benut. Dat had zelfs zonder corona wat krapjes aangevoeld, maar goed! Laten we zeggen dat het weer een beetje ouderwets aanvoelde…

Wij wonnen deze match vrij overtuigend met 5,5-2,5. Leuk was dat Jan van Overdam na enkele jaren zich volledig gericht te hebben op zijn studie, zijn rentree maakte. Hij speelde een degelijke partij tegen Fabian van Buuren waarin hij duidelijk de overhand had, maar kon net niet doordrukken. Remise is natuurlijk een degelijke come-back. Ik sprak er trouwens met Michel de Wit nog over. Steeds blijf je denken dat die jongens nog steeds studeren, maar de jaren gaan natuurlijk ook door. Langzamerhand werken de jongens toe naar een rijtjeswoning, consultancy-job voor een uurtje of 32, kindjes en een bakfiets. Daarover denkend is het best interessant om te kijken of een aantal jongens wat meer tijd gaan krijgen om te schaken, nu ze langzaam afscheid gaan nemen van het studentenleven. En voor de jeugdafdeling biedt dit op termijn natuurlijk ook perspectief..

Even terug naar de wedstrijd. Degelijke remises waren er verder voor Lendert en Henk. Verdiende overwinningen waren er voor Jesus, Cor en Julian. Ook Michel kon op bord 1 een puntje drukken tegen Joey Brokaar, die eigenhandig een gelijkstaand toreneindspel om zeep hielp. Enige dissonant van de avond was mijn nederlaag tegen Rob Kalkman. Aan de opening lag het niet. Een stukoffer tegen 2 pionnen was te optimistisch ingeschat. Uiteindelijk wikkelde ik in tijdnood waarschijnlijk verkeerd af, want er waren nog remisekansen. Er ontstond een eindspel van Toren + Paard tegen 2 verbonden vrijpionnen. Rob slaagde erin deze twee te elimineren, en toen ontstond het bekende eindspel T+P tegen koning. Na wat aarzelingen slaagde Rob met een beetje medewerking van mijzelf erin om mij in de goede hoek te krijgen, en na ong 120 zetten stond ik dan toch mat. Was niet mijn avond qua eigen partij, maar de teamuitslag vergoedde alles!

Gijsbert

Erasmus 1 - Charlois Europoort 2

 

Tweede team sterk uit de startblokken!

Eindelijk… na lange tijd mochten we weer eens fysiek een partijtje spelen. Na urenlange online snelschaakpartijtjes, vaak hangend op de bank in een niet al te ergonomische houding, konden we gewoon weer plaats nemen achter een “echt” bord met van die houten stukken en een klok waar je op moet drukken als je een zet gespeeld hebt. Wat leuk! Dat hadden ze veel eerder moeten uitvinden!

In deze eerste wedstrijd van het seizoen moesten we gelijk aan de bak in een uitwedstrijd tegen onze stadsgenoot Erasmus 1. Het viel aan het begin op dat de meeste spelers rustig van start gingen. Wat zou het niveau zijn, en hoe staat het met de conditie? Na enkele uren zag het er voor ons toch allemaal wel gunstig uit. Mijn oud-trainer Michel de Wit had een lekkere drukstelling met zwart tegen van Zutphen, en haalde het punt redelijk soepel binnen.  Niet veel later verdubbelde mijn andere oud-trainer Henk van der Velde de score door een vrij soepele overwinning met wit op De Jager. Ondertussen ging het er bij Hans Uitenbroek op 1 wat minder vrolijk aan toe. Wat ik er van meegekregen had is dat Hans best goed uit de opening kwam, maar gaandeweg de regie wat kwijtraakte in de partij. Hoe het precies mis ging is bij mij niet bekend, maar hij moest wel een nul incasseren tegen Vrolijk. Inmiddels kon ik na een vlot aanvalspartijtje met mooie verwikkelingen aan beide kanten het punt binnenhalen tegen Sturm. Lendert van den Ouden speelde de opening zo snel dat hij lange tijd meer dan 1 uur en 30 minuten op de klok had. Helemaal volhouden kon hij dat niet, maar toch kwam hij betrekkelijk snel in een dubbel toreneindspel terecht wat toch wel remise -achtig leek. Alleen dat was de stelling misschien objectief wel, maar het was wel duidelijk dat het voor zwart allemaal wat eenvoudiger spelen was dan voor wit. En dan is die gast op zijn gevaarlijkst. Dat bleek ook niet veel later: mooi punt voor Lendert!

Zo stond het inmiddels 4-1 en mocht Jesus Canedo op bord 6 tegen Rensen het beslissende halfje binnenhalen. Jesus leek aan de winnende hand, maar uiteindelijk resulteerde dit in een enkel toreneindspel, en dan weet je het wel. Ab Kamman speelde op dat moment nog op bord 8  en had het zichtbaar lastig tegen Van Houten. Met de dames nog op het bord had wit een pion meer en een gedekte vrijpion op f6 waardoor Ab voortdurend op moest passen om niet mat te gaan of de dame toe te laten op bijvoorbeeld h8. Toch leek hij een soort vesting te hebben waarbij het lastig was in te schatten hoe wit verder moest komen. Ergens is het toch misgegaan voor Ab, met helaas een nederlaag tot gevolg. “Ik moet keihard gaan trainen” mompelde Ab na afloop.  Als laatste speelde Eduard Smits nog op bord 7 tegen Flanders. Eduard had voor de gelegenheid zijn citruspers meegenomen met daarbij een mandje met sinaasappels van voor de corona crisis. Niemand zou er ook nog maar 1 druppel uitgeperst krijgen, maar Eduard wel. Een volstrekt potremise eindspel van Loper + 5 pionnen tegen loper + 5 pionnen (pionnen allemaal tegenover elkaar) wist hij met enorme vechtlust toch een doorbraak te forceren. Heel knap dat Eduard “tot het gaatje” gaat en dat belooft wat voor de rest van het seizoen.

Wie goed geteld heeft, komt aan een 5,5-2,5 overwinning. En dat klopt ook. Een mooi begin, van hopelijk een mooi seizoen. Dank aan Erasmus voor de gastvrije ontvangst en het sportieve verloop van de wedstrijd.

Gijsbert Kamerman

ALV

 Zet in uw agenda 10 september de ALV.

Hoop dat het met u allen verder goed gaat en zie u graag 10 september op de club.

Cor de Wit

Voorzitter

NK ABC in Almelo

 Afgelopen week speelden twee Charlois Europoort jeugdleden mee op het NK ABC in Almelo.

Dylan Achuthan speelde mee in de B categorie en scoorde een verdienstelijke 4,5 uit 7. Uiteindelijk was dit voldoende voor een gedeeld 3e plaats. Door een sterker programma mocht hij ook op de prijsuitreiking de beker voor de 3e plaats in ontvangst nemen.

Daarnaast deed ook Marieke van Essen mee in de gecombineerde AB meisjes groep. Ze scoorde 4 uit 7 en behaalde een 3e plaats bij de A meisjes en een 5e plaats in de gecombineerde groep. Doordat de prijsuitreiking werd gedaan op basis van de gecombineerde groep kreeg ze helaas niet de prijs voor de 3e plaats uitgereikt.

Alle informatie, uitslagen en partijen zijn terug te vinden op de website van het toernooi: https://njsk.nl/

De gebruikte foto's in dit verslag zijn van de toernooifotograaf; Ilja Kalle.

Club gaat weer (deels) open

 Na maanden van helaas slechte berichten kunnen we nu weer gelukkig goed nieuws mededelen.

Vanaf vandaag mag de club weer open voor het geven van jeugdtrainingen.

Gijsbert zal vanavond een leuke eerste avond voor de jeugdleden organiseren.

Voor de seniorleden moeten we helaas nog even iets langer wachten, maar onze verwachting is dat dat ook niet al te lang meer gaat duren.

De Parel in de Oester

Er zijn schakers waar je jaren mee omgaat en die je – buiten de ervaringen op het schaakbord – niet of nauwelijks leert kennen. Ze komen naar de vereniging om een partij te spelen. Stellen zich vaak bescheiden op en zijn stil. Zowel achter het bord als na de partij. Zo’n stille schaker was Marcel den Bleker.

Marcel leerde het schaken van zijn vader, Adri den Bleker, die ook lid is geweest van Charlois Europoort. Het schaken was de enige sport die hij actief beoefende. Andere sporten als bijvoorbeeld voetbal (Feijenoord) deed hij passief.

Maar het schaken paste hem. Zijn speelstijl was dat er een muur werd neergezet die niet snel omging. Met kleine voordeeltjes haalde hij vervolgens de partij naar zich toe. Hij vond het geweldig om extern te spelen. Daar won hij de meerderheid van zijn partijen of hij speelde remise. Van Marcel won je niet eenvoudig.

Dat kwam door die muur. Een muur die hij ook in het echte leven had opgetrokken. Een muur waarachter hij zich veilig kon voelen. Weinigen wisten dingen van hem, omdat Marcel ervoor koos om niet te delen. Niet omdat hij niet wilde delen, maar omdat hij over al zijn woorden nadacht. Hij bleef wikken en wegen. Dat deed hij met iedere beslissing die hij nam. En met dat wikken en wegen – dat achter het bord zo grote deugd is – heeft hij het voor zichzelf moeilijker gemaakt dan nodig was. Het maakte dat hij met alles serieus was en in iedere beslissing of relatie terughoudend werd.

Vanuit het wikken en wegen en zijn serieuze benadering van alles, kwamen principes en standpunten  naar voren die net zo stonden als de muur van zijn verdediging. Zo was Marcel pertinent tegen welke fusie van Charlois Europoort dan ook. Dat het idee van een fusie naar de achtergrond ging, vond Marcel dan ook niet erg. Zijn schaakvereniging bleef zoals hij was. De grap is dat hij bij Charlois Europoort ging spelen omdat Parcival er mee ophield. Een keuze waar zowel Marcel als Charlois Europoort uiteindelijk erg blij waren. Hoe anders zouden wij onze clubkampioen van het seizoen 2014-2015 en het seizoen 2016-2017 anders moeten hebben leren kennen?

Zo stond hij ook vierkant achter het besluit om de schaakavonden vanwege corona niet meer te laten doorgaan. Als Radiodiagnostisch laborant in het Albert Schweitzerziekenhuis zag hij de gevolgen van het Coronavirus en vond hij het juist dat er geen risico werd genomen.

Stille schakers als Marcel zijn belangrijk. Zelfs als ze zo gesloten zijn als een oester. Want in die oester zit nog wel eens een parel. Een parel als Marcel den Bleker, een goedaardig persoon die van het observeren en overwegen zijn kernwaarden had gemaakt.

Maar ook een zorgzaam iemand. Die jaren voor zijn moeder heeft gezorgd. In maart kregen zij alle twee – ondanks hun voorzorgen – corona. Een paar weken geleden is de moeder van Marcel overleden. De wereld van Marcel werd daardoor nog kleiner. Marcel dacht in eerste instantie op eigen kracht over het virus heen komen. Toen dat uiteindelijk niet ging, is hij alsnog opgenomen. Aanvankelijk ging het beter met Marcel. Op het moment dat hij voldoende hersteld leek om naar een revalidatiecentrum te gaan, kreeg hij op 1 april 2021 een hartstilstand. Uiteindelijk is hij later die dag op slechts negenenveertig jarige leeftijd overleden.

De herdenkingsdienst voor Marcel den Bleker zal morgen plaatsvinden om 10.15 uur. Vanwege de geldende coronamaatregelen kunnen hier maar een beperkt aantal mensen bij zijn. Het afscheid is ook te volgen via de link: https://dela2.plechtigheidonline.nl/login/code. De code is WFN6-FTCC.

Marcel zal binnen onze vereniging gemist worden. Wij wensen zijn broer Wim en schoonzus Mariska alle sterkte bij het verlies van een tweede geliefde in zo korte tijd.

 

In memoriam John Leer

“Goedenavond, Schaakvrienden”

Zo kwam John Leer menige clubavond de speelruimte binnen. Het was het enige moment dat hij duidelijk van zich liet horen. Aan het begin van de avond moest dat kunnen. Als de klokken liepen, fluisterde hij alleen nog maar. Want het was ongepast om te storen.

John was één van die mensen die de club sfeer gaven. Hij was altijd goedgemutst, ongeacht of hij zich zelf ook wel zo lekker voelde. Hij was altijd vrolijk en altijd in voor een dolletje. Amicaal naar iedereen toe en voor iedereen toegankelijk.

Bovenal was John een Charlois Europoorter. Begonnen in de jeugd van Charlois, speelde hij zich al snel in de spotlights. Als 12-jarige jongen speelde hij zijn eerste partij, het werd remise. En ook al was de jongen jeugdkampioen van de RSB kon John toch niet helemaal tevreden met het resultaat zijn. Ergens had hij de winst laten liggen. Zijn vader kon hem daarmee plagen. Ook al wilde die zelf niet meer tegen John spelen, omdat er van John niet meer te winnen viel. Dat gevoel zullen velen later ook hebben gehad.

Toen hij 19 was werd John zelf jeugdkampioen van de RSB. En wel ongeslagen met 7 uit 7. Een tot dat moment al unieke prestatie, die daarna niet of nauwelijks meer is geëvenaard. Zijn tegenstanders waren de nummers twee tot en met 8 en het verschil met nummer 2 was 2,5 punt. De laatste partij wilde John niet remise geven, omdat hij vond dat hij gewonnen stond. Hij had nog wel een uurtje of vier nodig om dat aan te tonen, maar gewonnen stond hij. Die partij werd halverwege wel verplaatst omdat de seniorpartijen ook gespeeld moesten worden, en dat kon niet in dezelfde ruimte.

John was een schaaktalent en hij was goed in het analyseren van stellingen. Achter het bord wilde hij winnen. Maar na afloop analyseren. Waren alle mogelijkheden wel gezien? En wanneer de stelling dan beter was voor wit, dan bevestigde hij dat door te zeggen: “Ik zou kiezen voor wit” of “Ik zou kiezen voor de witte stelling”. Stond zwart beter dan was het steevast: “Black is beautiful!”.

Wat John Leer als schaker nog meer typeerde was dat tijdnood hem weinig deed. Sterker nog het was eerder normaal dat hij in tijdnood kwam dan wanneer hij dat niet kwam. Henny Vijgenboom heeft als teamleider menigmaal met hartkloppingen naar het spel van John staan kijken. John bleef kalm en noteerde gewoon de zetten door. Hij noteerde ook nog de tijd die er nog resteerde. Zowel voor hem als voor zijn tegenstander. Vaak had John nog 2 minuten voor een zet of 12 en had zijn tegenstander nog half uur of meer. Dit nadeel zou voor menig schaker een zeker verlies hebben ingehouden. Niet voor John. John was daadwerkelijk Koning Tijdnood. Vooral omdat hij dan alle varianten al in beschouwing had genomen. Hij wist welke zetten in de stelling natuurlijk waren om te spelen en had zijn antwoord al klaar. En hij speelde de zet nadat hij nog even had gecontroleerd of het ook wel de goede zet was.

Al die varianten kon John goed doorrekenen omdat hij alle openingen kende. Ook al had hij een voorkeur voor 1.d4 en 2.Lg5. Menig avond (vaak tot in de kleine uurtjes) heeft hij bij Peter Kemner thuis analyserend doorgebracht. Met stellingen uit diverse schaakboeken en tijdschriften. En altijd met twee vragen: Waarvoor is die zet gespeeld en was er geen betere? (foto onder: bij Peter thuis midden jaren 70)

John was ook goed in snelschaak. Hij was regelmatig de kampioen bij Charlois Europoort. En de laatste Kampioenschap Snelschaken voor Clubteams dat door de RSB werd georganiseerd, werd door John, met Dick de Wit en Jan en Julian van Overdam met overmacht gewonnen.

Het enige waar John minder goed tegen kon, was onsportief gedrag. John, die niet snel kwaad werd, kon daar minder goed tegen. In één partij waarbij de tegenstander (met een beduidend lagere elo) erg onsportief speelde gooide John de stukken die hij sloeg demonstratief door de speelzaal. Als symbool.

Toch was John niet zo snel uit het veld te slaan. De meeste situaties benaderde hij met humor, bravoure en relativeringsvermogen. En met een natuurlijke acceptatie van de situatie.

In de 50 jaar dat hij lid is geweest van Charlois is hij 3 keer Clubkampioen geweest. Alle drie in deze eeuw. Want waar normale schakers langzaamaan relatief minder sterk worden, heeft John qua elo in de laatste jaren zijn beste resultaten geboekt.

John was echter niet alleen een goede schaker. Nee, hij was op de eerste plaats een goed mens. Die klaar stond voor zijn omgeving en altijd oprecht interesse had in zijn medemens. Hij ging altijd uit van het goede in de mens. En was altijd bereid om te helpen. Op de schaakvereniging hielp hij na de KNSB-thuiswedstrijden altijd met opruimen. Dat deed hij ook op de clubavonden. Er werd schoon gemaakt was moest worden schoongemaakt en de ruimte werd achtergelaten hoe dat op dat moment gewenst was. Hij zorgde er voor omdat hij als clublid een verantwoordelijkheid voelde richting de club en zijn clubleden.

Een verantwoordelijkheidsgevoel die ook tot uiting kwam in zijn werk als conciërge op het Christelijk Lyceum Delft op de locatie Hof van Delft. Daar ging hij altijd vroeg naar toe. En als het laat werd, was dat ook geen probleem. Was er iets op zaterdag, dan kwam John. Zijn werk was het enige waarvoor hij zijn schaken wilde afzeggen. Voor John was de school zijn tweede huis.

Het was ook de plek waar hij de toernooien volgde en snelschaakpartijtjes speelde op internet. Thuis had hij namelijk geen internet. En ondanks een poging van Frank Hendriksma en Peter Kemner om bij hem een laptop neer te zetten met internet, werd dat geen succes. John vond het niks. Hij was ook één van de weinigen mensen die geen mobiel telefoonnummer had. Men kon hem thuis bellen (lees het antwoordapparaat inspreken) of op school (een nummer dat hij niet aan iedereen gaf). Hij vond een mobiel niet nodig omdat hij onderweg toch niet gebeld zou worden.

De laatste jaren kwakkelde John nog weleens met zijn gezondheid. Kleine kwaaltjes, ongemakken. De één wat vervelender als de ander. Door een bacterie en een oorontsteking kreeg hij last van een aangezichtsverlamming en tinnitus. Het eerste is langzaamaan weggegaan. Het tweede is gebleven.

Toen de directeur van Hof van Delft John niet kon bereiken, heeft hij zijn broer benaderd. Uiteindelijk is de politie de woning binnengedrongen en hebben ze John aangetroffen. John wordt komende zaterdag 20 februari 2021 gecremeerd. Voor hen die de uitvaart (digitaal) willen bijwonen, kunnen middels een e-mail dat aangeven. Dan zullen we dit aan de familie van John doorgeven.

Er is nog één ding dat wij kunnen zeggen: “Rust zacht, Schaakvriend”.

(Ruud Kok)

 

 

Droevig nieuws

 29 december 2020 is André Osinga plotseling overleden. Hij is 63 jaar oud geworden. 

André is overleden aan een hartstilstand in zijn slaap. 

 

De afscheidsdienst vindt plaats in besloten kring op woensdag 6 januari 2021 15:30. Eventuele belangstellenden voor een digitale bijwoning kunnen zich melden bij Angelique Osinga (lieke-95@hotmail.com). De digitale bijwoning is toegankelijk voor maximaal 80 mensen, dus de familie zal hiervoor lastige keuzes moeten maken.   

De rouwkaart zal op de website worden geplaatst, zodra wij deze hebben ontvangen. 

Correspondentieadres: 

Familie Osinga 

Tuinderslaan 48 

4731 XL Oudenbosch 

 

In overleg met de familie is besloten om (nog) geen in memoriam op te stellen. Indien u dit bericht overneemt op uw website, dan verzoeken wij u ook de wens van de familie te respecteren.