De Parel in de Oester

Er zijn schakers waar je jaren mee omgaat en die je – buiten de ervaringen op het schaakbord – niet of nauwelijks leert kennen. Ze komen naar de vereniging om een partij te spelen. Stellen zich vaak bescheiden op en zijn stil. Zowel achter het bord als na de partij. Zo’n stille schaker was Marcel den Bleker.

Marcel leerde het schaken van zijn vader, Adri den Bleker, die ook lid is geweest van Charlois Europoort. Het schaken was de enige sport die hij actief beoefende. Andere sporten als bijvoorbeeld voetbal (Feijenoord) deed hij passief.

Maar het schaken paste hem. Zijn speelstijl was dat er een muur werd neergezet die niet snel omging. Met kleine voordeeltjes haalde hij vervolgens de partij naar zich toe. Hij vond het geweldig om extern te spelen. Daar won hij de meerderheid van zijn partijen of hij speelde remise. Van Marcel won je niet eenvoudig.

Dat kwam door die muur. Een muur die hij ook in het echte leven had opgetrokken. Een muur waarachter hij zich veilig kon voelen. Weinigen wisten dingen van hem, omdat Marcel ervoor koos om niet te delen. Niet omdat hij niet wilde delen, maar omdat hij over al zijn woorden nadacht. Hij bleef wikken en wegen. Dat deed hij met iedere beslissing die hij nam. En met dat wikken en wegen – dat achter het bord zo grote deugd is – heeft hij het voor zichzelf moeilijker gemaakt dan nodig was. Het maakte dat hij met alles serieus was en in iedere beslissing of relatie terughoudend werd.

Vanuit het wikken en wegen en zijn serieuze benadering van alles, kwamen principes en standpunten  naar voren die net zo stonden als de muur van zijn verdediging. Zo was Marcel pertinent tegen welke fusie van Charlois Europoort dan ook. Dat het idee van een fusie naar de achtergrond ging, vond Marcel dan ook niet erg. Zijn schaakvereniging bleef zoals hij was. De grap is dat hij bij Charlois Europoort ging spelen omdat Parcival er mee ophield. Een keuze waar zowel Marcel als Charlois Europoort uiteindelijk erg blij waren. Hoe anders zouden wij onze clubkampioen van het seizoen 2014-2015 en het seizoen 2016-2017 anders moeten hebben leren kennen?

Zo stond hij ook vierkant achter het besluit om de schaakavonden vanwege corona niet meer te laten doorgaan. Als Radiodiagnostisch laborant in het Albert Schweitzerziekenhuis zag hij de gevolgen van het Coronavirus en vond hij het juist dat er geen risico werd genomen.

Stille schakers als Marcel zijn belangrijk. Zelfs als ze zo gesloten zijn als een oester. Want in die oester zit nog wel eens een parel. Een parel als Marcel den Bleker, een goedaardig persoon die van het observeren en overwegen zijn kernwaarden had gemaakt.

Maar ook een zorgzaam iemand. Die jaren voor zijn moeder heeft gezorgd. In maart kregen zij alle twee – ondanks hun voorzorgen – corona. Een paar weken geleden is de moeder van Marcel overleden. De wereld van Marcel werd daardoor nog kleiner. Marcel dacht in eerste instantie op eigen kracht over het virus heen komen. Toen dat uiteindelijk niet ging, is hij alsnog opgenomen. Aanvankelijk ging het beter met Marcel. Op het moment dat hij voldoende hersteld leek om naar een revalidatiecentrum te gaan, kreeg hij op 1 april 2021 een hartstilstand. Uiteindelijk is hij later die dag op slechts negenenveertig jarige leeftijd overleden.

De herdenkingsdienst voor Marcel den Bleker zal morgen plaatsvinden om 10.15 uur. Vanwege de geldende coronamaatregelen kunnen hier maar een beperkt aantal mensen bij zijn. Het afscheid is ook te volgen via de link: https://dela2.plechtigheidonline.nl/login/code. De code is WFN6-FTCC.

Marcel zal binnen onze vereniging gemist worden. Wij wensen zijn broer Wim en schoonzus Mariska alle sterkte bij het verlies van een tweede geliefde in zo korte tijd.