Nuttige seizoensopening CE 3

CE 3 is niet minder sterk dan vorig seizoen dankzij het feit dat na het vertrek van Jaap, Nancy en Andrzej ons team versterkt is met Jan jr en Melvin. Jan zal echter niet altijd kunnen spelen en het grootste probleem bestaat in het feit dat de concurrentie in de derde klasse KNSB alsmaar sterker lijkt te worden: dit jaar zijn we ingedeeld in een loodzware poule en wie denkt dat dat pech is of toeval, moet maar eens kijken naar de gemiddelde rating in de parallelklassen: ongeveer gelijk aan die van ons.

En wie denkt dat het waar is wat ik hier schrijf: kijk maar even terug naar de gemiddelde ratings in de derde klasse in de voorgaande seizoenen: ongeveer gelijk aan dit seizoen, dus het is misschien niet onwaar dat het zo lijkt, maar het is onterecht om te suggereren dat het zo is.

Wat waar is, dat ik altijd aan het begin van het seizoen zit te piekeren hoe het goed moet gaan komen met de te behalen eindscore. Een heel natuurlijk fenomeen natuurlijk, dat piekeren, maar waar is in ieder geval dat een favorietenrol geenszins een garantie is voor een gunstige uitslag, getuige onder andere de uitslagen van de andere teams deze ronde in deze klasse, maar ook onze eigen ervaringen in het verleden, waarbij we heel wat verrassende overwinningen hebben behaald (o.a. een monsteroverwinning tegen het sterkere Bergen-op-Zoom en een makkelijke winst tegen het toen veel sterkere De Giessen en Linge) en bij herhaling verloren van op papier zwakkere (maar in werkelijkheid tamelijk sterke) teams als Haarlem en Bennekom.

Enfin, waar ik naartoe wil, is dat we moeten zorgen dat we punten gaan pakken tegen op papier sterke teams (en als we blijven spelen als zaterdag jl., dan zal dat zéker gaan lukken!) en netjes onze plicht blijven doen tegen de op papier zwakkere teams. Dit laatste geschiedde dit keer tegen Landau Axel, al ben ik zeker dat dit team geen walkover zal gaan worden in deze klasse: het is een gezonde mix van ervaring en enkele jongere talenten.

Aan mijn eigen bord kwam die middag het snelst enige tekening: ik kwam met zwart aan 7 in het voordeel, althans dat dacht ik, maar mijn jeugdige tegenstander wist direct de stelling te compliceren (zie partijfragment onderaan dit artikel), waarna er een onoverzichtelijke stelling ontstond, weliswaar nog altijd met de beste kansen voor zwart, maar wél een waarin er nog van alles kon gebeuren en ik denk dat er diverse kansen zijn geweest de kansen gelijk te trekken (bijvoorbeeld in een eindspel met 4 torens, waarin zwarts pluspion niet makkelijk te verzilveren was). Uiteindelijk mocht het niet lukken en won ik, maar dat was pas toen de wedstrijd allang beslist was.

Joris zat naast mij met wit aan 8 tegen een van de jeugdige talenten van Landau Axel en hij speelde onberispelijk. Ik zag een klassieke …Dxb2 in een stelling waarin dat inderdaad ook gewoon kon, maar waarin wit de gebruikelijke compensatie kreeg. Dit buitte hij uit nadat zwart een begrijpelijke, maar tactisch minder handige ontwikkelingszet maakte (zie partijfragment onderaan dit artikel) en hoewel hij zelf nog dacht dat zwart het zoveel beter had kunnen doen en duidelijk in het voordeel had kunnen komen, ziet Fritz 12 het niet en geeft die alleen maar aan dat het maximaal ongeveer gelijk had kunnen komen. Goede progressie dus van het spel van Joris, die weliswaar in rating niet veel is gestegen de afgelopen 2 jaar, maar wél blijk gaf van een gezonde spelopvatting én zelfkritiek. De enige echt onberispelijke partij van onze kant deze dag.

Melvin blijkt inderdaad een welkome aanwinst voor ons team en hij was intussen ook in het voordeel gekomen met zwart: in een wat onoverzichtelijke stelling nam wit teveel risico´s en had zwart het beter gezien (zie partijfragment onderaan dit artikel). Nadien zijn er nog wel wat kansen geweest om het bijna gelijk te trekken, maar makkelijk was het allemaal niet en Melvin had duidelijk de makkelijkere stelling. Niet veel later trok hij dan ook de vis op het droge.

Cor speelde een partij uit één stuk met wit aan 2; hij is de hele middag in het voordeel geweest, beginnend met een klein comfortabel plusje, waarna zwart en dynamische stelling toestond waarin wit met beide lopers op de koningsvlegel mocht profiteren van een duidelijk ruimtevoordeel en een ongemakkelijke positie van zwarts dame aldaar. Ook hij bracht tamelijk vlot het punt binnen.

Jesus kreeg met zwart aan 1 een volstrekt onoverzichtelijke stelling, waarin hij heel veel initiatief kreeg voor 2 pionnen. Ik ken dit soort stellingen met wit en de computer geeft ook altijd duidelijk voordeel aan voor wit, maar het probleem is altijd om de juiste zetten te vinden in deze chaos; volstrekt logische zetten leiden soms tot de grootste rampen. Ook hier vond wit (Tibo Maes is  overigens een getalenteerde jongen uit België die al veel sterker is dan zijn Nederlandse rating; zie ook zijn Fiderating) zijn weg niet en kwam inderdaad in groot nadeel na het spelen van enkele in mijn ogen zeer begrijpelijke zetten. Jesus toonde (wederom) een gecombineerd neusje voor positionele factoren en tactische mogelijkheden en tikte snel het punt binnen.

Kresna Kreeg met wit aan 4 na een zet of 15 een onoverzichtelijke tactische stelling op het bord de ik tijdens de wedstrijd niet goed kon taxeren. Het leek me dat hij goed moest opletten om gelijk spel te houden, maar Fritz 12 ziet op dat moment nog duidelijk voordeel voor wit. Kresna tastte echter mis en moest toen inderdaad écht alle zeilen bijzetten, maar het karakter van de stelling was dusdanig dat het vrijwel onmogelijk is voor spelers op ons niveau om het foutloos (of laten we zeggen foutarm) uit te spelen. Na een scrummage of wat eindigde dit in remise.

Tjerk had deze middag de pech dat hij grieperig was en op mijn specifieke verzoek toch speelde. Normaliter zou het nog wel zijn meegevallen, maar uitgerekend nu bleek hij plaats te moeten nemen tegen de sterkste speler van onze tegenstander (Schalkx heeft ongeveer 2150). Deze speelde prachtig en toverde een vlijmscherpe stelling op het bord waarin Tjerk in no time kopje onder ging. Weliswaar een 0 voor ons dus, maar veel belangrijker vind ik de wedstrijdmentaliteit van Tjerk, die het teambelang stelde boven persoonlijke belangen.

Peter tenslotte werd met wit aan bord zes door zijn tegenstander getreiterd met een Stonewall. Peter treiterde rustig terug met b2-b3, Lb2 en e2-e3 (dit allemaal nadat hij zijn witveldige loper had gefianchetteerd. Door een onnauwkeurigheid moest hij e6-e5 toelaten, waarna hij langdurig ruimtenadeel had, maar zonder dat er een concrete dreiging van zwart ontstond. Uiteindelijk overzagen beide spelers een direct winnende tussenzet van wit over het hoofd (zie partij onderaan dit artikel), waarna het verzandde in remise.

Filip Borst