Dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan bleek al weer op de eerste avond. Waarin de ambities hoger waren dan de uitvoering mogelijk maakte. Het begin was wel goed, iedereen werd gepresenteerd als wat ze zijn: grootmeester in het lid zijn van de club. En dus was er voor iedereen een naambordje. Met een mooie toren om te helpen herinneren dat een goede veste beter is dan een vluchtig paard.
Gijsbert had voor roomsoezen en saucijzen gezorgd. Wanneer de honger naar de winst niet gestild kon worden, kon de knorrende maag dat wel. Gijs heeft veel gedaan om het een geslaagde avond van te maken en met hulp van de 24 spelers is dat ook gelukt. Een gezellige, gemoedelijke en spannende avond waarop nog weleens het zwaard dodelijk bleek te zijn. Al was dat voor sommigen het eigen zwaard.
De eerste partij van het seizoen die eindigde was die in groep A tussen Ab Kamman en Kees van Oosterom. Er was een opening en een ontwikkeling die tot een vroegtijdige nul voor Kees leidde. Kees lijdde enorm onder zijn spel. Ab vond zijn spel ook al niet al te best, maar had minder te klagen nu de partij eerder was afgelopen dan zijn ontwikkeling. Het voornemen van Kees is om de volgende keer beter op te letten. Dit was gewoon een onfortuinlijke uitglijder.
De eerste partij in Groep B die eindigde was de wedstrijd tussen Melvin Holwijn en Marjolein Osinga. Nu heeft Melvin al vele jaren KNSB gespeeld en daar wel één of meer geintjes in de opening geleerd, waarmee Marjolein toch minder bekend was. Je kan dan spelen als een leeuw, maar de achterstand is dan toch minder goed weg te werken. Helaas voor Marjolein. Melvin geeft met zijn overwinning al zijn eerste visitekaartje af. Daar komen zeker meer punten bij.
In mijn eigen partij tegen Piet Verheij speelde ik met meerdere gedachten. Aanvallen of verdedigen? Het werd dus meer aanvallend verdedigen of verdedigend aanvallen. Dat hinken bracht voor zwart op zet 14 de mogelijkheid mee van Lc4. Ik zag de zet en realiseerde mij dat het dan meteen uit zou zijn. Uiteindelijk heeft Piet door een foutje mijnerzijds dat mijn laatste loper zou kosten gewonnen. Bij de analyse achteraf kwamen wij bij Lc4 steeds op remise of winst van wit uit. Zo zie je maar weer dat achter het bord de wereld er weleens donkerder er uit ziet dan het stralende weer dat er is. Toch jammer dat hij geen Lc4 speelde.
Ondertussen won Marco van der Heijden in groep A van Ed Lorwa. Toen ik vroeg hoe dat kwam antwoorde Ed dat Marco beter was. Een eerlijk antwoord, maar Ed leert steeds meer bij. Dus dat gaat zeker nog goed komen.
Vervolgens het gevecht tussen Gijsbert Kamerman van Jan Hendrik Leopold. Het pleidooi van Jan Hendrik zag er zo goed uit dat zelfs later op de avond mensen als John Leer en Arjen Kouwenhoven dachten dat Jan Hendrik zowel materieel als positioneel beter stond. Alleen had Gijsbert alles al voorbereid en wist hij wat de anderen niet wisten. Dat de stelling eigenlijk in zijn voordeel was. Jan Hendrik heeft dat uiteindelijk moeten beamen.
Ook Pearl Uyttenhove begon de interne met een goede winst tegen Adri Jumelet. Adri kan de sterren van de hemel spelen, maar ook niet helemaal blundervrij spelen. Gisteren sloeg hij enthousiast met zijn loper de pion op g2. Wel jammer dat die pion gedekt stond door wits dame. En zonder ruggesteun heeft zo´n loper natuurlijk geen kans. Volgende keer maar weer de bril poetsen voordat we gaan schaken.
Jesus Canedo en Cor de Wit hebben als enige de vrede getekend. Geen van beide waren tevreden omdat ze allebei meer wilden dan in de stelling zat. Maar zelfs bij worstelen komt het voor dat geen van de spelers maar wil gaan liggen. Beide staan dan ook nog fier overeind.
In groep A sloeg de twijfel bij Lendert van den Ouden toe. Weer lukte het hem niet om Tjerk Tinga op de knieën te krijgen. Lendert die dan gaat denken dat hij niet kan schaken vergeet dat Tjerk les geeft aan de jeugd. Ieder trucje ziet hij minstens één keer in de veertien dagen. Dan moet je én wakker zijn én van zeer goede huizen om van hem te kunnen winnen. Dat laatste is Lendert zeker. Alleen had Tjerk hem weer in slaap gesust.
Rond die tijd liet Marcel den Bleeker zien waarom hij de clubkampioen is. Hij bleef maar probleemstellingen voorleggen aan Hans Uittenbroek. Nu is Hans een geweldige probleemschaker, maar het laatste probleem waar hij zich voor zich geplaatst zag had geen andere oplossing dan het gooien van de handdoek. (zie foto hierboven, klik voor grotere versie: zwart speelde als laatste zet...h6! Na gxh6,Kf6 gevolgd door Ta8 gaat de toren op e5 verloren.)
Er waren nog twee partijen in de B groep bezig. Ton Dulk tegen Ben Boog en John Leer tegen Arjen Kouwenhoven. Natuurlijk zijn dat wedstrijden waar de eenvoudige schaker zoals ik geen kaas van heeft gegeten. Hoe moet je dan nog aangeven wat er gebeurd is?
Welnu wij kennen Ton en Ben als rustige spelers die het van hun positionele spel moeten hebben. En dan gaat zo’n spel in het middenspel heen en weer. En met de opkomende krachten gaat het heen en weer steeds meer naar één zijde toe. Jawel, beste lezers. Ben blies Ton uiteindelijk van het bord.
John Leer speelde tegen Arjen Kouwenhoven een geweldige partij waarin veelal de meest natuurlijk goede zetten die in de stelling zaten werden gedaan. Met een enkele uitzondering. Zwart verzuimde bijvoorbeeld op een gegeven moment Ta5 te spelen. En later Dh5 werd wel overwogen maar niet uitgevoerd. Ja, en John maakt daar natuurlijk gebruik van. En won zo uiteindelijk alsnog. Hoewel het net zo goed anders had kunnen zijn. Maar geldt dat niet voor iedere partij?
Ruud Kok
Speel enkele partijen na!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten