Vierde team weer met beide benen op de grond

Afgelopen vrijdag speelde het vierde team uit tegen het tweede team van Spijkenisse. Een belangrijke wedstrijd: winst zou een plek in de middenmoot betekenen, terwijl een nederlaag ervoor zou zorgen dat we opnieuw in degradatiegevaar zouden komen.

Helaas is het laatste gebeurd, en redelijk terecht ook hoewel er kansen waren op 4-4. Om als eerste zelf maar de kar met pek en veren te beklimmen: mijn schaak was deze avond van een treurig niveau. Mijn tegenstander speelde een vervelend soort afbraakschaak en was er alleen maar op uit om zoveel mogelijk stukken te ruilen en de stelling naar remise te vervlakken. Een succesvolle strategie: toen hij ook nog dames wilde ruilen werd het mij te gortig. Dat was niet slim: met een vervelende doorbraak kwam ik plotseling klem te staan en niet veel later moest ik opgeven. Een treurig dieptepunt in mijn nog prille carriere. 

Aan de andere kant van de tafel ging het al niet veel beter met Joris Geene: ook hij moest snel berusten in een nederlaag. En ook Ab verloor kansloos waardoor we snel op 3-0 achterstand kwamen. Gelukkig waren er duidelijke lichtpunten: op bord 3 speelde Viktor wederom een schitterende aanvalspartij waar zijn tegenstander geen raad mee wist: een keiharde, mooie overwinning van Viktor! Plotseling ging het ook heel goed met Marcel den Bleker, die hele tijd wat gedrongen kwam te staan maar ineens met zijn vrijpion kwam opzetten vanaf d5 en het was meteen uit: 3-2! Volgende lichtpunt was Kees van Oosterom die op bord 7 met wit een klinkende overwinning boekte: mooi werk Kees! Op bord 2 moest Sasha forceren tegen Ruud van de Beek, maar helaas ging hij te ver en moest hij opgeven. Zo stonden we 4-3 achter en speelde alleen Ton nog. Hij had een ingewikkelde maar wel betere stelling met steeds iets minder tijd. Logisch dat Ton koos voor dameruil, maar achteraf had hij de dames beter op bord kunnen laten. Het eindspel was ingewikkelder dan met dames op bord, en helaas ging het mis: een 5-3 nederlaag. 

Nu zullen we alles op alles moeten zetten om degradatie te voorkomen. Maar kansen genoeg: we spelen alleen nog tegen mede-degradatiekandidaten.

Nog een compliment aan het adres van Spijkenisse: ze hebben een prachtige speelzaal met een eigen ingang en dit is werkelijk de stilste speelzaal die ik ooit gezien (gehoord) heb: je hoort jezelf zelfs niet lopen en de concentratie was optimaal. Ook was het voor mij een hele goedkope avond: parkeren was gratis, we kregen een consumptiebon en ik had slechts 1x de gelegenheid om mijn tegenstander een drankje aan te bieden aangezien ik lekker snel koppie onder ging. Totale kosten: 30 cent, mijn tegenstander koos als drank “siroop”.

Gijsbert Kamerman