Volle winst voor 3 KNSB-teams

Een volle winst voor de gezamenlijke KNSB-teams zaterdag jl., dat was boven verwachting. Niet alleen was er een zware tegenstander voor CE 2, ook moesten zij met 2 invallers spelen. Hoe dat afliep, heeft u reeds in het verslag van Marcel hieronder kunnen lezen.


CE 1 had in RSR 1 een op papier mindere tegenstander, maar het is en blijft competitie, zoals onder andere bleek uit de winst van Joost Ruitenburg op Erik van den Doel; niet de enige verrassende uitslag van deze middag. Beide teams hadden 2 invallers nodig en dit had de nodige repercussies voor zowel CE 3, dat in totaal 4 basisspelers afdroeg, als diens tegenstander RSR 2.


Het probleem van RSR in deze fase van de competitie is dat niet alleen het eerste in haar zware poule in de onderste regionen verkeert, maar dat ook het tweede, en wel zeer verrassend, beneden de streep staat. Het feit dat RSR 1 twee invallers nodig had, zal de nodige hoofdbrekens hebben gekost en uiteindelijk is besloten om geen invallers uit RSR 2 te vragen. Peter Torczynski heeft wel het niveau van RSR 2, maar heeft daar slechts één keer meegespeeld. Hij verloor op bord 9 met wit van Jan jr., die een zwak veldencomplex op wits koningsvleugel probleemloos uitbuitte.


Zelf (ook invaller) was ik teveel in beslag genomen door mijn partij tegen die andere invaller, Mark Beijen, op het eerste oog misschien een verrassende keus, maar hij was ondanks zijn rating zonder meer de sterkste tegenstander die ik dit seizoen in de externe ben tegengekomen. Nadat ik na ongeveer 15 zetten een giftige pion in nota bene het centrum sloeg, kreeg ik het deksel op de neus. Hij had het allemaal beter gezien dan ik en de pion dus niet per ongeluk in laten staan, waar ik naïef dacht dat ik het allemaal afgedwongen had. Nadien moest ik alle zeilen bijzetten om niet weggeblazen te worden; ik had de keus tussen veel initiatief toelaten of de kwaliteit verliezen zonder compensatie, koos voor het eerste, waarna hij me de kans gaf de kwaliteit terug te geven mét compensatie, waarna de balans herstelde. Uiteindelijk werd dit remise.


Intussen had Stephan Docx, die afstevent op een monsterscore dit seizoen, al gewonnen. Van deze partij heb ik niet veel meegekregen, maar misschien kan een andere verslagschrijver hier nog iets over zeggen. Erik verloor dus helaas en Michel was een snelle remise overeengekomen met Nathanaël Spaan, waarna hij zich op het coachen van de teams kon richten.


De middenborden Roger en Valery speelden beiden remise, eerstgenoemde net als ondergetekende in de rol van ruime ratingfavoriet. Nadien was het de taak van Julian, Arben en tweede invaller John Leer om 1,5 uit 3 te scoren. Juul stond met zwart zéker beter tegen Dolf Meijer, maar het was gezien de soliditeit van wits stelling nog onduidelijk of het genoeg zou zijn om te winnen. Arben had met wit een moeilijk toreneindspel met een pion minder en ik dacht dat we hoop mochten hebben dat hij het remise zou houden, maar ik zal dat ongetwijfeld verleerd hebben gezien, want zwarts plannen ontvouwden zich probleemloos en helaas moest Arben nog vrij spoedig de vlag strijken. John had een moeilijke stelling tegen Leo Kranenburg omgebogen in een dikke plus nadat Leo naar verluidt een stuk had weggeblunderd. Het werd echter nog een zeer onduidelijk eindspel, dat na een lange middag verzandde in remise. Vlak voordien had Julian echter de psychologische en tijdsdruk dusdanig opgevoerd, dat Dolf door zijn vlag was gegaan. 5,5-4,5 winst dus.


CE 3 had een vlotte start met winst voor Kresna en Matthieu. Matthieu vond traditiegetrouw dat het allemaal niet zo heel veel voorstelde en dat hij de winst in de schoot geworpen had gekregen. Van het begin van de middag heb ik nogmaals niet veel meegekregen door mijn eigen bezigheden; misschien is er iemand die nog wat technische informatie kan toevoegen. Sascha moest het hoofd buigen voor Paul Tromp, geen schande dus en de tweede invaller Ab delfde het onderspit tegen Arno Beljaars, evenmin de eerste de beste natuurlijk. De derde invaller was Jaap, die na lang in de luwte te hebben verkeerd mijn uitnodiging om te spelen gaarne aanvaardde. Zeer tot mijn vreugd: Paul Batenburg werd na een relatief korte partij verslagen. Bij de stand 3-2 kwam ik weer in de picture als toeschouwer, waarbij Gerard waarnemend teamleider was.


Een verrassende tussenstand dus, want CE 3 speelde als gezegd met 4 invallers en RSR 2 is en blijft een heel stevig en ervaren team, dat deze ronde echt een resultaat neer moest zetten. Eduard speelde met zwart tegen Tim Benning en leek een beetje gedrongen te staan, maar wél in een stelling waarin veel dynamiek school en na een magneetcombinatie werd wits koning in een penning gelokt, wat resulteerde in stukwinst voor zwart en niet lang nadien de overwinning.


Cor had de ondankbare taak plaats te nemen aan bord 1 nadat ik hem eindelijk weer een keer gepland had aan een wit bord, maar toen ik nodig bleek als invaller bij CE 1, schikte hij zich probleemloos in zijn lot. Het eindspel was wat minder voor hem, maar zoals hij zelf meldde misschien nog houdbaar, tot hij kwam melden dat uiteindelijk alle hoop was verkeken.


Andrzej uiteindelijk had met wit aan 2 een moeilijk toreneindspel met de betere kansen. In een van de langste partijen van de middag was er geen winst te vinden, maar wél was al vroeg duidelijk dat hij in ieder geval niet zou gaan verliezen, wat inhield dat de wedstrijd bij een 4-3 tussenstand gewonnen zou gaan worden.


Aldus geschiedde, wat het feest die middag compleet maakte: CE 2 won 2 kostbare punten en is goeddeels veilig, al doet het wrange feit zich voor dat alle ploegen in deze loodzware poule erg dicht bij elkaar staan; CE 3 is echt helemaal veilig en kan sowieso vrijuit spelen, al is het nu aan zijn stand verplicht de nummers 1 en 2 in de poule pijn te willen doen -en als de mensen in vorm hun vorm vasthouden, dan zie ik niet in waarom dat niet zou kunnen- en CE 1 ontsnapt aan puntverlies in de race om het kampioenschap.


Een middag ook met vele individuele verrassingen, tenminste voor wie enige waarde hecht aan rating. Het toont maar weer dat competitie competitie blijft en dat het altijd zin heeft om met zelfvertrouwen aan de start te verschijnen.