CE 3 toont eindelijk ballen

Na wat vlakke prestaties in de eerste 2 ronden van de KNSB-competitie heeft CE 3 eindelijk zijn tanden laten zien. Ik heb al vaker gezegd dat we een sterk team hebben, in ieder geval beduidend sterker dan op papier, maar tegen Saende en HWP hebben we het half laten liggen en we kunnen pas echt tevreden zijn over beloften als zij ook daadwerkelijk worden ingelost.

Dit gebeurde dan eindelijk in ronde 3, waar Bergen-op-Zoom tot onze verrassing in bijna vol ornaat kwam opdagen. Voor de enkeling die deze opmerking niet begrijpt: B-O-Z heeft de beschikking over een sterk team, maar onder hen zijn enkele Belgen die alleen met thuiswedstrijden meedoen. Zo kon het zijn dat ze in de eerste ronde bij een uitwedstrijd met 1600-spelers aan de staartborden zaten, terwijl ze in de tweede ronde thuis met een voltallig team op rating (gemiddeld 2100+) duidelijk het sterkst waren in deze klasse.

Maar met een uitwedstijd in Rotterdam weet je het nooit helemaal: het is maar 40 km rijden vanuit Bergen-op-Zoom; een kleine investering dus voor een goed (voorspeld) resultaat en bovendien: je speelt in een uitstekende speelzaal met 2 andere KNSB-wedstrijden, waarbij je met een beetje geluk in één ruimte speelt met mensen van Van Wely, Van der Wiel en (de afgelopen 2 jaar dan) Timman. Je zou zeggen: wie heeft die 40 km er niet voor over?

Alleen Werner vd Brande (met 2250 en FM-titel wél uitgerekend de sterkste speler van B-O-Z) en Erwin Plomp (2050) waren niet van de partij; de aanwezigen waren gemiddeld ruimschoots de meerderen van ons in rating. Alleen non-playing teamleider en nu dus invaller Oliver de Hert was beneden de 2000; bij de aanwezigen verder drie 2100-spelers. Met één kanttekening.

Mijn tegenstander John Havermans (2000) zou mogelijk niet op tijd komen. Een domper voor mij, (want ik had immers graag gespeeld, zéker tegen deze tegenstander en gezien het feit dat het lekker gaat de laatste tijd, maar vooral omdat ik heden ten dage niet veel kansen meer heb om vaak te spelen), maar natuurlijk ook voor hen. Niettemin zou je zeggen dat ze met een team van op één uitzondering na louter 2050-plussers ruimschoots in staat zouden moeten zijn de reglementaire nul te compenseren.

Die compensatie leek zich ook af te tekenen op het moment dat ik (een uur na aanvang) dus het reglementaire punt mocht claimen: Cor kwam me vertellen dat hij een pionverlies over het hoofd had gezien. Ik zag het ook niet direct, maar een nauwkeuriger blik toonde een schijnoffer met Lxh6 (overbelaste pion op g7), gevolgd door DxPf6. Cor besloot tot een desperado terugoffer van zijn paard op e4, gevolgd door enige compensatie middels het plaatsen van zijn zware stukken op de ter beschikking gekomen open lijnen op de witte koningsstelling. Wit moest daarom nog wél nauwkeurig spelen, maar dat was een speler van het niveau van Thomas Beuman (2150) wel toevertrouwd en hij bracht de vis dus vaardig op het droge.

Intussen speelde supersub Tjerk echter buitengewoon sterk met wit aan bord 4. Hij liet Freek Schouten (2081) danig zweten. Alleen varkens op de tweede rij zouden laatstgenoemde nog kunnen redden.

Gerard, die mij een week eerder had gebeld met de mededeling dat hij zich goed genoeg voelde om in te vallen voor Matthieu, speelde bovendien een partij uit één stuk, waarbij hij met wit een gigantische druk had op zwarts matig ontwikkelde damevleugel, mede dankzij een ijzersterke witveldige loper op de lange diagonaal.

Johns tegenstander Toni Peeleman tenslotte had geen goede dag: na een weinig ambitieuze opening kreeg hij toch een sterk paard op d5, maar speelde vervolgens c3-c4, waardoor John met gelijke munt kon terugbetalen: Pd4. Dat is allemaal nog niet zo erg, want het betreft hier strategische factoren met consequenties pas op lange termijn, maar vervolgens zag hij een vrij eenvoudige tactische manoeuvre over het hoofd, wat leidde tot pionverlies, waarna hij in weliswaar slechte stelling ook nog eens een paard liet instaan. 2-1 Voor ons dus en een vol punt voor John; ditmaal kunnen we nog zeggen dat zijn tegenstander een handje meehielp, maar iedereen weet dat John helemaal geen hulp van tegenstanders nodig heeft om monsterscores te halen, getuige zijn megaprestaties van 2 tot 5 jaar geleden, waarmee hij op 2100+ kwam, wat nog altijd een onderschatting was van zijn werkelijke sterkte. Als hij weer op de weg terug is naar dat niveau, dan kunnen er nog heel mooie dingen gebeuren dit seizoen.

Tjerk moest nadien voelen dat goed staan tegen een 2080-speler één is, maar dat vervolgens ook daadwerkelijk winnen echt iets anders is: de varkens op de tweede rij bleken genoeg voor remise. Ik weet niet of Tjerk echt gewonnen heeft gestaan, maar duidelijk is wél dat hij genoeg body heeft om een 2080-speler niet alleen partij te bieden, maar ook nog te laten zweten. Zelf was hij teleurgesteld met de remise en allerlei andere recente losgelaten vangsten spookten na afloop door zijn hoofd, maar voor mij en de rest van het team golden vooral zijn sterke spel en ook zijn gretigheid om altijd te spelen (lees: bereidheid om altijd in te vallen). Jesus fluisterde me nog toe: wát een invaller!

Andrzej speelde aan bord 1 met zwart tegen de sterke Minyeyevtsev intussen tegen een geïsoleerde pion op d4, waarbij het thema het opspelen van de geïsoleerde pion naar d5 was. De stelling bood ongeveer gelijke kansen en een half punt aan dit bord zou ons uiteraard goed uitkomen, maar Andrzej was door recente drukte op het werk vermoeid, wat ertoe leidde dat hij in een aftrekmanoeuvre pardoes zijn dame kon laten instaan.

Tegelijkertijd echter was Angelique bezig met haar beslissende koningsaanval: 3,5-2,5. Ze had haar partij met wit tegen haar 200 punten sterkere tegenstander Marcel van Herck aanvankelijk kalm opgezet, maar vervolgens een pionoffer gebracht in ruil voor een onzekere zwarte koningsstelling. Een goede beslissing, omdat het zelfs voor een speler van het niveau van Van Herck verre van eenvoudig bleek om zijn weg te vinden in de chaos om vervolgend de pluspion te verzilveren. Een partijfragment wordt nog bijgeplaatst.

Jesus was intussen bezig om zich met zwart Arjon Severijnen van het lijf te houden aan bord 3. Geen eenvoudige taak, zoals ook ikzelf de afgelopen jaren 2x heb mogen ondervinden: Severijnen speelt denk ik niet meer zo vaak, maar is in potentie veel sterker dan hij met zijn 2150 nu al is: hij speelt altijd ziekelijk nauwkeurig en koppelt dit aan een creatieve benadering van het spel. Met zwart tegen hem spelen is alleen een feest als je probeert de genieten van de schoonheid van het spel, want als je probeert te genieten van het resultaat, zijn de kansen op een plezierige middag klein. Toch kwam Jesus een heel eind: pas in het eindspel moest hij het loodje leggen door een ver opgerukte vrijpion van wit.

Intussen was Gerard echter ver gevorderd met zijn uit één stuk gespeelde partij, waarbij de remisekansen voor zijn tegenstander gestaag slonken. Oliver legde nog wel de nodige creativiteit aan de dag, maar Gerard hield het hoofd koel en behield steeds handig het voordeel, waarmee hij uiteindelijk matchwinner werd: 4,5-3,5.

Een belangrijke overwinning, waarmee de wat slappige prestaties uit de eerste 2 ronden in één klap zijn vergeten. De volgende ronde wacht echter Doetinchem, een voor ons onbekend team dat grillig presteert. Wat tegen hen nodig is, is dezelfde strijdlust als tegen B-O-Z!

Angelique Osinga (1845) - M.vanHerck (2040)

Zwart heeft zojuist 24...Kd7-e7 gespeeld, terwijl hij op een gelijke stelling had moeten aansturen met 24...Dc6 of 25...Kc8. Klaarblijkelijk vond hij het onaantrekkelijk dat wit hierna meteen remise kan afdwingen als zij dat wenst, maar met de tekstzet ziet hij één belangrijke factor over het hoofd: eindspelen met ongelijke lopers hebben weliswaar een grote remisemarge, maar koningsaanvallen met ongelijke lopers hebben dat niet! Zwart heeft niets te zeggen op de zwarte velden. Angelique zet hem dat duur betaald.
25.Lg3! Ld7??
Maakt korte metten met zichzelf, maar het was al verloren: 25....Dd7 26.Lh4+ Ke8 27.Da8+ Dc8 28.Da7 Dd7 29.Dxb6 +-
26.Lh4+ Ke8 27.Da8+ Dc8 28.Dxd5 Lc6 29.Dd6
En zwart gaf op.