Meedoen met de grote jongens... |
John van de Laar - Henk van der Wösten |
42.Da2 Dd3: en vier zetten later stond ik mat door een gepromoveerde pion op f1.
Vlak daarvoor had Gijsbert mij ingefluisterd: "Je mag remise aanbieden." De crux zat hem in het woordje "mag", want ik vond het gewoon te genant om het aan te bieden. Wit was net helemaal weggespeeld, dus een remiseaanbod leek mij ongepast.
42.Db5: ab5: 43. a6 en dan een remiseaanbod!? Dan had ik het allemaal nog moeten zien in de resterende twee minuten.
In 1992 was ik teamleider van CE4 en we speelden onze kampioenswedstrijd uit tegen Zwijndrecht. Gijsbert speelde als "jonkie" mee in dit team. Zijn moeder was die avond jarig, maar toch had ik in overleg met de familie Kamerman Gijsbert kunnen losweken van het feestgedruis.
Toen het vierde punt binnen was, moest Gijsbert van mij remise aanbieden. "Maar ik sta gewonnen." zei Gijsbert. "Ik wil doorspelen!" Bij ons was/is de afspraak dat je de opdrachten van de teamleider altijd opvolgt, dus Gijsbert MOEST remise aanbieden. Zo geschiedde, we vierden het kampioenschap, Zwijndrecht had zich gehandhaafd, en Gijsbert was nog op tijd terug voor wat restjes gebak.
Gijsbert stond inderdaad gewonnen, maar hij hield zich aan de mores van het CE-team. Klasse!
Nu, twintig jaar later verliezen we op deze manier de wedstrijd...
Toentertijd had teamleider John gelijk, afgelopen vrijdag had teamleider Gijsbert gelijk!
Oftewel: De teamleider zijn wil is wet!
Mea Culpa,
Mea Culpa...
1 opmerking:
Schaken is oorlog en in liefde en oorlog is alles toegestaan. Dus ook remise aanbieden in een beduidend mindere stelling.
Met fatsoenlijke jongens als John win je de oorlog dus niet :-)
Een reactie posten