Heel contingent CE´ers in de plus op LCT

Verleden week kon u een tussenverslag lezen betreffende de prestaties van onze clubgenoten op het LCT. Inmiddels is het toernooi beëindigd en daarom nu een korte interpretatie van de eindscore.
De hoogst geëindigde clubgenoot is Roger Meng, die met 6 uit 9 en een TPR van 2314 gedeeld 8ste werd. Hij was hiermee samen met Arthur Pijpers de hoogst eindigende ongetitelde speler. Helaas had hij na zijn nederlaag tegen de sterke grootmeester Howell een reeks relatief ´zwakke´ tegenstanders (zie opmerking onderaan), maar in de voorlaatste ronde lootte hij eindelijk weer een tegenstander van formaat: FM Rudy van Wessel (2371); deze wist hij op remise te houden en in de laatste ronde speelde hij zelfs remise tegen een jonge Indiase grootmeester.
Met 5,5 uit 9 volgen Julian (TPR 2348) en Marco (TPR 2344). Julian had in de laatste 5 ronden steeds een titelhouder tegen en verloor alleen van de laatste (een Tsjechische IM). Hij versloeg Wantola en speelde de rest remise. Marco speelde ook louter tegen titelhouders, op één na, maar dat was Cor van Dongen, die ruimschoots op FM-sterkte speelt. Cor wist hij te verslaan en verder verloor hij in de tweede helft van het toernooi geen enkele partij. Zijn enige nederlaag bleef derhalve die tegen John van der Wiel. Ook Quinten Ducarmon eindigde trouwens op 5,5 uit 9, maar met een relatief lage TPR, dus hij zal niet helemaal tevreden zijn.
Met 5 uit 9 Jan jr; hij had een TPR van 2116. Hij herstelde zich van een matige start en heeft dus eigenlijk een Zwitsers gambiet gespeeld, al zou het natuurlijk beter zijn geweest voor zijn ontwikkeling als hij in de laatste ronde niet dientengevolge relatief zwakke tegenstand had gehad.
Met 4,5 uit 9 Volgen Cor de Wit (TPR 2062) en Filip Borst (TPR 2130). Cor had door zijn matige start (met overigens ook 2 noodzakelijke byes) ook een reeks relatief zwakke tegenstanders en daardoor een relatief lage TPR, maar hij verliest hiermee nauwelijks ratingpunten. In de laatste ronde trof hij eindelijk een sterkere tegenstander: FM Raoul van Ketel; deze partij wist hij helaas niet te winnen. Filip trof relatief sterke tegenstanders en wist eerst remise te houden tegen Quinten Ducarmon. Nadien trof hij een creatieve Brit (2251) die erg veel risico's nam, waardoor er genoeg kansen waren op een goed resultaat, maar zijn tegenstander bleek tijdens de partij simpelweg meer te hebben gezien, waardoor het een terechte nederlaag werd voor de CE'er. Nadien verloren van een Oekraiense Israeliër en vervolgens gemakkelijk gewonnen in de laatste ronde tegen een 1800-speler. (Al met al nu een TPR van 2100 gescoord uit de laatste 20 partijen, dus de vorm is weer helemaal terug, maar ik zie jullie denken: "wanneer gaat hij dat een keer doen voor de externe competitie?" en gelijk hebben jullie! Mijn prestaties in de externe, in België en bij uitzondering dit jaar ook bij Corus waren zo matig, dat ik met de prestaties van de laatste 2 maanden alleen nog maar het verlies uit die competities heb goedgemaakt. Maar goed: het gaat weer beter; ik heb geëxperimenteerd met mijn stijl: ik speel sneller, kom daardoor minder vaak in tijdnood en durf steeds makkelijker buiten mijn gebruikelijke repertoire te spelen. Bij het LCT speelde ik bijvoorbeeld 5x een voor mij nieuwe opening en kreeg daarbovenop nog een keer een voor mij onbekende subvariant voorgeschoteld uit een opening die ik nog maar enkele keren heb gespeeld. Hopelijk komt het er komend seizoen eindelijk een keer uit in de externe).
Met 4 uit 9 volgen Maurice Manoch (TPR 2046) en Arjen Kouwenhoven (TPR 2078). Maurice verloor nog van Jan jr., maar versloeg een 2000-speler en een 2100-speler. Arjen speelde een heel regelmatig toernooi met winst of remise tegen iets zwakkeren, verlies tegen duidelijk sterkeren en één kleine uitschieter in de vorm van remise tegen Wilschut (2206). Ook met 4 uit 9 eindigde trouwens Quintens broertje Renzo Ducarmon (TPR 2027) en het valt op dat hij nauwelijks verliest: hij moest alleen zijn meerdere erkennen in een IM en een 2100-speler.
Met 2,5 scoorde Nancy Kirana tenslotte precies volgens verwachting: TPR 1853. Zij komt vaak in goede stellingen terecht en verliest weinig, maar ik voorspel dat ze heel lekkere progressie gaat boeken als ze gaat leren haar voordelige stellingen uit te bouwen tot de volle winst. In ieder geval een mooi debuut voor haar in de A-groep. Geen kinderachtige groep als men zich realiseert dat mensen als RAG de Graaff, Hans Segers en Wil Sparreboom op 3 punten eindigden en iemand als Harro Weiland, die verleden jaar voor de externe competitie nog remise speelde tegen Julian, nu eindigde op 2 punten.
Al met al een geslaagd toernooi met opnieuw progressie voor bijna al onze clubgenoten. Vooral de jeugd gaat verschrikkelijk hard en een ander groot pluspunt is dat we met dergelijke grote delegaties op belangrijke toernooien élan uitstralen! Ik kan één minpuntje bedenken: omdat steeds ingedeeld werd op rating, ontstond er een soort Zwitsers jojo-effect, waarbij men eerst tegen een heel sterke tegenstander lootte en bij een nederlaag vervolgens een heel zwakke, et cetera. Men zou verwachten dat dit effect na een ronde of 4 uitdooft, maar dit bleek niet altijd het geval. Ook in de latere ronden werd ingedeeld op rating en niet op weerstandspunten. Dit fenomeen leidde ertoe dat Filip na een overwinning tegen een sterkere tegenstander vervolgens een hele reeks sterkere tegenstanders trof. Dat is niet erg, want persoonlijk vind ik het heel plezierig om tegen sterkere tegenstanders te spelen (al heb je aan het eind een gekke hoge TPR in verhouding tot het aantal punten, maar goed: dat maakt niets uit), maar omgekeerd had Roger Meng wél last van het effect: hij trof na zijn nederlaag tegen Howell (kan gebeuren, nietwaar?) een hele reeks zwakke tegenstanders en mensen in zijn stadium van ontwikkeling hebben er juist baat bij om tegen sterkere tegenstanders te spelen. Roger moest dus eerst als het ware een aantal verplichte nummertjes afwerken om pas in de laatste twee ronden weer echt aan de bak te moeten.