Sliedrecht 2 - CE 2: 4-4

Voor de schaakliefhebber was het zaterdag een lastige keuze: Berlijn of Sliedrecht? Carlsen, die tijdens de kandidaten matches toch niet veel om het hand heeft, vond het een mooi moment voor een gast optreden op bord 5 bij Sliedrecht 2. Hij moest aantreden tegen Lendert. Na wat tactiek won hij een pion of twee. Maar zo’n eindspel tot winst brengen mag tegen de wereldtop een eitje zijn, tegen Lendert is dat een gans ander chapiter. Lendert wist op het laatst in een toren met ongelijke loper eindspel nog bijna een mat net te weven. Uiteindelijk werd het nog remise.

Maar hiermee verklap ik al de slot partij van de match. Voordat we zover waren kende de middag al vele emotionele hoogte en dieptepunten. Na twee uur spelen was geen enkele partij nog in een beslissende fase beland. Eén kwartier later bleek het bij Charlois Europoort helemaal mis te gaan. We leken op een treurige nederlaag af te stevenen. Maar toen de nood het hoogst was kwam de Rotterdamse stugheid naar boven en verloren stellingen werden miraculeus remise gehouden of zelfs gewonnen.

Over netten gesproken. Hans moest het in de arena opnemen tegen een vechter met net en drietand. Toen wij dachten dat Hans zijn tegenstander al aardig op de knieën had gekregen, raakte zijn dame op het midden van het bord in het net verstrikt. Was dat even een domper. 

Bij Filip groeide de complicaties hem boven het hoofd. Er moest een kwaliteit gegeven om nog even te overleven, maar ook dat mocht niet baten.

Kresna leek een heerlijke stelling op het bord te hebben met het smakelijk veld d5 voor zijn paarden. Hij dacht door veel stukken af te ruilen af te wikkelen naar een ragfijn eindspelletje, maar verloor daarin een pion en moest nog alle zeilen bij zetten om dat remise te houden.

Na een lange manoeuvreer partij wist Kees wist niet hoe hij de taaie stelling van zijn tegenstander kon open breken en berustte in remise.

Jelle offerde in de opening die wel erg saai dreigde te worden een pion voor een super loper en wat activiteit. Het bleek ruim voldoende tot Jelle met één grafzet zijn stelling om zeep hielp. Met twee pionnen meer vluchtte zijn tegenstander met een eeuwig schaak naar remise.

John begon met een avontuur in het openbaar vervoer dat 25 minuten langer duurde dan gepland. Met een reeks sjabloon zetten wist John de tijd weer aardig in te halen en schoof zijn tegenstander soepel van het bord. We zien dit seizoen niet anders bij John.

Marcel grabbelde als vanouds wat pionnetjes mee en verdedigde zich en passent nog even tegen een felle koningsaanval. Juist toen de kruitdampen waren opgetrokken liet hij op klaarlichte dag zijn paard slaan. Gelukkig was er nog een pionnetje over op b2 die zijn tegenstander dermate in paniek bracht dat deze en stuk terug offerde en een vervelend toreneindspel moest verdedigen. Dat lukte niet.

Daarmee werd het 4-4. We blijven nog steeds in de race.

Marcel Schröer

Derde team heeft pech en geluk

Door drukte en vakantie was ik nog niet aan een verslag toegekomen van de ontwikkelingen bij het derde. Allereerst was daar de uitwedstrijd tegen Moerkapelle: een wedstrijd aan de grenzen van ons RSB gebied. Ik had al eens eerder daar gespeeld. Nu zijn wij de laatste vereniging die mogen klagen over een clubgebouw, maar toch doe ik het maar even. Alle goede bedoelingen ten spijt, deze locatie is toch eigenlijk niet geschikt om RSB wedstrijden te spelen. Het gebouw is een vierkante bouwkeet waar je net genoeg plek hebt voor een RSB wedstrijd. Toen mijn tegenstander gewonnen kwam te staan, bewoog de hele keet door het zenuwachtige getrappel van zijn benen. Op zich is er niets met dat getrappel, maar in een normale situatie gaat dan niet de hele vloer bewegen. Ik was bij het verlaten van het gebouwtje al lang blij dat de keet niet ergens in een weiland was beland. Maar goed, met een beetje goede wil kun je  de locatie ook “knus”, “sfeervol” en “gezellig” noemen….

Dan de wedstrijd zelf. Deze verliep helaas niet naar wens. We verloren met 4,5-3,5, en met best aardig wat pech. Ik kwam voor mijn gevoel best aardig uit de opening, maar vergistte mij lelijk in het middenspel, en verloor 2 pionnen. Een prutpartij dus. Cor won wel overtuigend, evenals Wang Yang en Viktor. Invaller Eduard verloor in een lastig eindspel, en Marcel speelde ook een moeizame pot. Hij bleef knokken, maar gezegd moet worden dat zijn tegenstander toch wel behoorlijk sterk bleef spelen. Marcel verloor uiteindelijk. De sleutelwedstrijd was de wedstrijd van Henk. Henk speelde met wit zijn gebruikelijke spelletje, en bouwde een miniem plusje uit naar een dikke plus. Op gegeven moment stond Henk gewonnen, maar 1x lette hij niet goed op en kreeg zijn tegenstander een niet meer te stoppen vrijpion: ook een nederlaag dus. Nee, dit was niet bepaald onze avond!

In de volgende ronde mochten wij aantreden tegen Krimpen. In verband met vakantie had ik reeds vooruit gespeeld tegen Hans van Nieuwenhuizen: een bloedeloze remise. Van de wedstrijd kan ik dus verder niet zoveel meer vertellen dan dat we gewonnen hebben met 4,5-3,5, en met het nodige geluk.

Qua stand is er nog niet zoveel te zeggen. Onze broeders van het vierde moeten nog een wedstrijd inhalen. We staan nu derde met 2 matchpunten achter op de koplopers, maar er kan nog van alles gebeuren. In deze poule kan iedereen van iedereen winnen en verliezen.

Gijsbert