Onder leiding van non-playing team captain Gerard moest CE 3 nog een puntje halen om volstrekt zeker te zijn van handhaving. Volstrekte zekerheid van handhaving betekent een ronde voor het einde tevens een plekje in de subtop, want in deze poule liggen de ploegen vreselijk dicht bij elkaar.
Jesus kwam met zwart aan 1 naar mijn mening uiterst comfortabel uit de opening, maar 5 zetten later bleek dit toch tegen te vallen en vlak nadien kwamen beide spelers remise overeen.
Voorschoten 2 kwam met en tactische opstelling, waarbij ze hun sterkste 3 spelers op 2, 3 en 4 hadden gezet. Sterkste tussen aanhalingstekens, want de meesten van de overige spelers zijn jeugdig en dat houdt in dat tegen deze spelers (en dus ook deze ploeg) niets van tevoren zeker is.
Zelf had ik met wit aan 2 na 15 zetten een ongeveer gelijke stelling met meer ruimte, maar een kwetsbare pion op e4 die alleen gewonnen kon worden door ruil van de gefianchetteerde koningsloper tegen mijn paard op c3; de vraag was of dat niet een te hoge prijs zou zijn voor mijn tegenstander.
John kwam met zwart aan 3 uiterst comfortabel uit de opening; ik kreeg deze variant met wit onlangs zelf tegen hem op het brod en werd er toen een beetje harder afgezet dat zijn tegenstander van zaterdag, die na pionverlies uiterst sterk begon te spelen en het initiatief nam.
Angelique kwam naar mijn mening met wit aan 4 al tamelijk snel onder druk en had na 20 zetten een toren tegen 2 stukken, waarbij eerstgenoemde niet veel bewegingsvrijheid had.
Cor creëerde met zwart aan 5 een vrij onoverzichtelijke stelling met als ik het goed heb gezien initiatief tegen een pion. Zijn tegenstander offerde een stuk terug zonder dat hij voldoende compensatie leek te hebben. Ondanks vervolgens fantasierijke verdediging van zijn tegenstander, won Cor vervolgens vrij snel: 1,5-0,5 voor ons.
Matthieu hield vrij lang een gesloten stelling met wit aan 6, maar hij had meer ruimte en dit bord werd deze middag een belangrijke troef voor ons.
Andrzej bereikte met zwart aan 7 een eindspel dat zeer naar zijn zin geweest moest zijn, al is het alleen maar omdat hij sterk is in eindspelen. Hij stuitte echter op sterkere verdediging dan ikzelf Andrzej placht te bieden in het verleden en zijn tegenstander bereikte uiteindelijk veilig de remisehaven.
In de partij van Kresna (met wit aan 8) is de balans naar mijn mening niet echt verstoord geweest en hier werd vrij snel remise overeengekomen.
Vlak voordat Andrzej remise overeenkwam, was ikzelf in een onderstaande stelling terechtgekomen; de lezer mag uitmaken hoe dit te evalueren en wat hij zou spelen met wit. Analyse volgt later, waarbij ik ook zal proberen te reconstrueren hoe mijn hoofd er op dat moment zelf over dacht. Verwacht niet (overbodige opmerking; immers: dat doen jullie tóch niet) van Borst dat hij dit tegen een overigens koel spelende tegenstander tot een goed einde brengt; 2,5-2,5, waarbij de overgebleven borden er nog wel gunstig uitzagen.
Matthieu was inmiddels tot een ziedende aanval gekomen, waarbij hij de tegenaanval kon smoren door een kwaliteitsoffer tegen een aanvallend paard. Wat overbleef was een eenzijdige partij met enkel een aanval voor wit en uiteindelijke winst, waarna John direct remise aanbood om het laatste matchpunt veilig te stellen. Zijn tegenstander kon dit niet weigeren: John had zijn pluspion teruggegeven en net een pietsje meer initiatief dan zijn tegenstander.
Angelique tenslotte had in het eindspel een toren tegen paard, loper en pion. Torenoffer voor pion en zien of de tegenstander nog weet hoe hij mat moet zetten met loper en paard. Dit was een ontzettend geestige ontknoping van de middag, waarbij haar tegenstander (Schouten, 2100+), het inderdaad nog wist. Jammer natuurlijk dat het niet leidde tot een geestig halfje en dus matchwinst, maar alle waardering voor Schouten, die simpelweg niet verzaakte en langs deze weg een belangrijk punt voor zijn team veiligstelde.
Lees ook het verslagje van Voorschoten.
