Professor Arpad Emrick Elo heeft in 1960 toch iets heel fijns neergezet. ELO-punten liegen niet zegt men dan ook altijd. Ook in de 6e ronde van het 1e Charlois Open bleek dat weer een waarheid als een koe aan de topborden. Toch raad ik iedereen aan de partijen aan bord 1 en 2 even na te spelen. Met name Roger Meng was in grote problemen tegen Cees IJzermans en overleefde maar ternauwernood. Wit had steeds een stevige plus en druk over de a-lijn en leek dat uit te bouwen tot een vol punt. Maar in grote tijdnood gebeurde van alles, zoals het partijfragment op de partijenpagina laat zien, maar wel uiteindelijk ten gunste van de net even iets behendiger 2300 man. Ongetwijfeld een grote teleurstelling voor Cees.
Ook Hing Ting had het niet eenvoudig tegen Henk van der Velden, die met zwart zeer knap stand hield en even mocht hopen op wellicht een puntendeling. Maar ook hier gooide tijdnood roet in het eten voor de lagere ELO. Niet alleen tijdnood trouwens, ook heel fraai vluggerwerk van de tegenpartij. Knappe torenswitches van Hing Ting zorgden er voor dat de zwarte stelling, die er al aardig verdacht uit zag, uiteindelijk toch kraakte onder de aanhoudende druk. Weer een sterke speler teruggewezen.
En zo karren de beide heren maar door. 5,5 uit 6 maar liefst, en inmiddels een vol punt voor op de rest! Wie gaat nog voor de verrassing zorgen? In ronde 7 zal Cor de Wit (mag aantreden tegen Hing Ting) zijn partij tegen Roger Meng uit de 2e ronde ongetwijfeld in gedachten houden, tot een bepaald punt dan. Eens kijken of hij zijn score uit die partij nu kan verbeteren… En Roger wacht ook een zwaar taakje, met zwart tegen Daniel Zevenhuizen, die komende woensdag maar al te graag zijn nederlaag tegen Hing Ting met een klinkende overwinning op de achtergrond zou willen drukken. Daniel won in deze ronde vanuit iets mindere stelling vrij snel en simpel van Lendert van den Ouden, die weliswaar diep in de denktank verdween steeds, maar daar werd naar alle waarschijnlijkheid niet de partijstelling bekeken.
Ook Ricardo Klepke scoorde een vrij eenvoudig punt, tegen Eduard Smits. Bijna 400 ELO-punten verschil hier! Dat gaat nooit lukken zou de professor zeggen. En inderdaad greep Ricardo al vrij snel in de opening Eduard bij de strot en liet niet meer los. Maar nog steeds een meer dan keurige tpr voor Eduard en de kans om dit nog uit te bouwen, wellicht naar een ratingprijs.
Ook op het bord van Hans Uitenbroek en Cees van Oosterom kreeg de professor gelijk. Maar eigenlijk alleen maar omdat Cees verzuimde zijn gewonnen stelling te verzilveren en in plaats daarvan zelfs mat in 1 overzag, zonder in tijdnood te zijn. Het geluk van de sterkste? Erg jammer van een mooie pot van Cees. En over het geluk van de sterkste gesproken, Marc Schroeder speelde deze ronde met 238 elopunten meer tegen Richard Koopman en stuurde zijn winstpartij na afloop in met de woorden: “Kenmerkend daaraan is dat bijna alle zetten (aan weerszijde) blunders waren.” Nou, wie wil zo’n pot niet naspelen? Het is inderdaad pure wild-west!
Laatste voorbeeldje. Bijna 700 punten verschil tussen Dominggus Paays en Bart Dubbeldam. In no-time verscheen er een Konings-Indische variant op het bord met Lg5, dxe5 en Dxd8 gevolgd door Pd5. U kent het wel. Maar of Dominggus het helemaal kende ondanks zijn snelle spel is maar de vraag want op een gegeven moment verslond hij zeeen van tijd en verloor uiteindelijk ook snel. Hij moet nog even aan de bak in zijn ratinggroep maar blijft wel aan kop.
Woensdag ronde 7 al weer, met volgens de voorspellingen veel zonneschijn, een verademing na alle regen van de afgelopen tijd. Maar donkere wolkjes boven sommige borden blijven altijd mogelijk….
Peter Kemner
Geen opmerkingen:
Een reactie posten