Vrijdag wordt het feest!

Het tweede verliest in Bennekom

Half tien deze morgen gaat de wekker, toch maar even gezet ,want al om 12 uur moeten we in Bennekom zijn. Aangekomen in Bennekom is iedereen er al. Alleen Jelle ontbreekt nog, zou hij zich vergist hebben in het ongebruikelijke aanvangstijdstip? Nee, vlak na aanvang stapt hij het denksportcentrum binnen. Waarschijnlijk had zijn verlate aankomst te maken met die lange blonde haar die ik even later uit zijn trui trek... In ieder geval zijn spel lijdt er niet onder in tegendeel met zwart komt hij goed uit de opening.

De strijd brandt los in Arjen zijn partij. In een vreemde opening, waar zijn tegenstander niet meer kan rokeren en zijn pionnen structuur ietwat apart oogt, krijgt hij wel wat stukken tot ontwikkeling, daar in tegen zweeft Arjen zijn paard wat over het bord. De stelling trekt bij en lijkt wat normaler te worden totdat wit de h-pion lanceert en een gevaarlijke aanval ontstaat op Arjen's koning. De complicaties blijken te groot en uiteindelijk moet Arjen zijn dame doneren, de partij duurt daarna niet lang meer 1-0 voor de thuisploeg.

John deze keer niet in tijdnood, maar zijn tegenstander juist in deze situatie. Gezien de weinige tijd die zijn tegenstander heeft besluit hij risico te nemen, maar dit werkt averechts en wordt direct snoeihard afgestraft 2-0.

Hans, lijkt me eerst iets minder te staan en dan weer wat beter, vervolgens slaat de vlam in de pan en zie ik Hans een toren winnen, echter is dit van korte duur en moet hij even later een stuk in leveren. In combinatie met de onveilige koningstoestand en wat pionnen achterstand wordt het 3-0.

Jelle heeft zijn tegenstander nog steeds van rokeren weten af te houden en als deze op pionnenjacht gaat op de damevleugel, slaat Jelle hard toe door het midden, dit levert een stuk op en de partij 3-1.

En dan Matthieu op bord 1, ja het was weer genieten om hem te zien schaken tegenstander John Riksen, voor de oudgedienden onder u  een bekende. Een voormalig Charlois clubkampioen en deel uitmakend van het Charlois team dat landskampioen werd in de jaren zeventig. Riksen werd door onze Matthieu helemaal weggespeeld. Matthieu had nog wat moeite het dame eindspel te verzilveren maar kreeg deze uiteindelijk toch op het droge 3-2. En toen werd het opeens spannend. Kees, Marcel en ondergetekende hadden alle drie een goede stelling. Kees was als eerste klaar, in een complexe stonewall achtige partij verdedigde zijn tegenstander inventief tegen. Hier kwam Kees al even inventief met een kwaliteits offer op de proppen. Helaas was het allemaal net niet voldoende en kon zijn tegenstander die in de competitie nog 100% stond met eeuwig schaak de remise haven bereiken.

Ondergetekende had een pion buit weten te maken in een toren eindspel, maar bij correct verdedigen van zwart moest dit niet meer dan remise zijn. Uiteraard werd er nog lang geprobeerd, maar uiteindelijk werd het dan toch remise.

Alle ogen waren nu gericht op Marcel die na een complexe partij met ongelijke materiaal verhoudingen in een winnend eindspel terecht was gekomen. P+L+pi voor Marcel tegen T van zijn tegenstander. Zijn tegenstander verdedigde uiterst hardnekkig en secuur in tijdnood. Net toen het leek of Marcel beslissend toe kon slaan, bleek er een soort van patdreiging in de stelling.

Eindstand nipt verlies 4,5-3,5.
Proficiat aan Bennekom die met deze overwinning aan de leiding blijft. Wij moeten echter vol aan de bak in het nieuwe jaar om erin te blijven. Te beginnen 9 januari tegen die andere stadgenoot RSR die het dit seizoen ook moeilijk heeft.

Lees hier het verslag van SV Bennekom.

Het Vijfde redt het niet tegen 3 Torens 1

Het Vijfde heeft het niet kunnen bolwerken tegen het eerste team van 3 Torens.
In Bergschenhoek haalden Hen en Zhi Yang het volle punt binnen en Piet en Eduard een half punt. Cees, Menno, Gerrit en Lennart moesten het onderspit delven.

Waar is dat schaakformulier?

Het is met mij altijd wat, is het niet schaaktechnisch dan zijn het de randverschijnselen die als een steen in het water plonst. Gisteren tijdens de wedstrijd van het 6e tegen Shah Mata 3, die we met 4½ -3½ verloren, gebeurde er iets bijzonders. ik zat aan bord 5 terwijl mijn tegenstander Bert Bonnet zat te denken moest ik hoognodig en toen ik terugkwam om zijn zet te noteren was mijn schaakformulier op onverklaarbare wijze verdwenen. Dan krijg je daarna onbewust onzinnige adviezen, “heb je het niet in je zak gedaan” “of toen je naar de bar ging dat onbewust hebt meegenomen.” “kijk eens in je jas” mijn jas!? maar die hangt over de stoel daar stop ik nooit een schaakformulier in. Maar toch ga je uiteraard die onzinnige adviezen uitvoeren terwijl ik nooit een schaakformulier van de tafel meeneem tijdens het spelen. Ha, ha, ha waarom zou ik?; komt gewoon niet in me op! Nergens te vinden maar mijn klok bleef wel lopen. Ik was het zat en zei geef me een formulier, Ruud Kok snelde naar mij om een nieuw formulier te overhandigen zodoende kon ik de laatste 4 zetten noteren. Na afloop werd de suggestie gedaan om de notatie van de tegenstander over te nemen en daar had ik geen zin in. Dat doe ik wel als ik de partij had verloren. Interessant is de vraag wat het wedstrijdreglement daarover zegt. Had ik tijdens de partij de zetten van mijn tegenstander moeten overnemen in mijn eigen tijd? om daarna gewoon verder te noteren. Of had ik de wedstrijdleider moeten inschakelen? Of had de wedstrijdleider moeten ingrijpen? Door alle consternatie stond de wedstrijdleider daar maar en zei verder niets. Ik ben benieuwd naar het antwoord. Hoe dan ook het blijft voorlopig een mysterie.

P.S. Dat achteraf werd gezegd dat Rinus van de Wetering, die naast mij zat, weg moest en per abuis mijn schaakformulier mogelijk heeft meegenomen is in dit verband niet ter zake. Ik zal het t.z.t. wel aan hem vragen uit nieuwsgierigheid. Naast een pen moet ik dus voortaan ook plakband meenemen. en in de toekomst een rugzak met allerlei vreemde niet terzake doende hulpmiddelen om het schaakverloop zonder oponthoud te laten voortduren tot het einde. T’sja een simpele pen is voor mij blijkbaar niet meer voldoende.

Adri

Heerlijk avondje voor het vierde!

Afgelopen vrijdag speelde het vierde team thuis tegen Moerkapelle 1, maar toch uit door problemen met de speelzaal. Omdat deze avond toch al anders liep dan gewoon, besloot ik ook maar de opstelling om te gooien. Als we toch gek doen, dan doen we het goed gek! Er zat wel een idee achter: onze jeugdtalenten Wang Yang en Joris Geene doen het steeds beter en kunnen voor een verrassing zorgen. Dit geldt ook voor Viktor: misschien geen jeugdtalent meer maar ook iemand die een bord-1 speler er genadeloos af kan beuken maar zich ook wel eens kan verslikken in een lager bord. Daar tussenin had ik Ab op bord 3 gezet in de hoop dat hij met zwart stand zou houden tegen een 1900-speler. De jongens onderin moesten vervolgens de klus klaren.

Welnu, het verliep toch anders dan gepland, maar gelukkig wel op een prettige manier! Aan de eerste drie borden behaalden we een verbazingwekkende 3,5 uit 4 met overwinningen van Joris, Viktor en Ab, en een remise voor Wang. Viktor ging er ouderwets weer dwars doorheen en hoewel het objectief misschien niet allemaal goed was, kreeg zijn sterke tegenstander Wouter Vroegindeweij de problemen niet opgelost. Wang speelde een oerdegelijke remise: er was geen doorkomen aan voor zijn tegenstander. Ab kreeg een klassiek stukoffer in een Siciliaan voor zijn kiezen en leek ergens wel mat te gaan. Maar het klopte toch allemaal net niet en Ab counterde dit keer genadeloos! Op 1 speelde Joris een mooie partij tegen de sterke en ervaren Gerard van Ommeren (2028). Lang stond hij iets onder druk, maar werd het evenwicht volgens mij niet echt verbroken. Door een enorme bok verloor Gerard door een paardenschaakje een toren, en later nog een stuk. Maar ineens bleek het toch nog vrij lastig omdat vooral het paard ver weg stond van de 2 ver opgerukte verbonden vrijpionnen van Gerard. Joris ging er nog eens goed voor zitten en bleef ijzig kalm gewoon noteren ondanks zijn minuutje die hij nog maar op de klok had. Hij vond de oplossing, maakte de pionnen onschadelijk en wikkelde af naar winst. Voor het publiek deed hij nog een rondo met zijn paard voordat Gerard opgaf. Dit was meteen het beslissende punt, want daarvoor had ik zelf een hele benauwde remise gespeeld tegen Maarten Vroegindeweij, gaf de tegenstander van Peter op in gelijke stelling en bezweek Ton langzaam onder de druk van de stelling en de klok en had invaller Cees kansloos verloren van Andre Niewlaat.

De jeugd was vanavond de grote winnaar en door deze fraaie 3-5 (of 5-3?) overwinning verkeren we in de bovenste regionen van de promotieklasse. Wie weet wat er voor ons nog in het vat zit. We bedanken Moerkapelle voor het beschikbaar stellen van hun zaal.

Gijsbert

Ab Scheel overleden: ‘Kleine grote vriend’ is niet meer

Ab Scheel

1941-2015

Verslingerd als hij was aan het schaakspel en aan zijn ‘cluppie’ bezocht hij tot enkele weken geleden de speelavonden van Messemaker 1847. Daarna was zelfs dat hem te veel. Voor wie hem ook maar een beetje kende, was het duidelijk: de laatste dagen van Ab Scheel waren echt geteld. Iedereen wist inmiddels dat hij ernstig ziek was, maar toch…. We misten hem, de sfeermaker die zich jarenlang met veel energie inzette voor de belangen van de club. Als bestuurder, webmaster, organisator, fotograaf en vooral ook smaakmaker die niet voor niets in 2005 door de KNSB werd uitgeroepen tot Vrijwilliger van het jaar.

Wie kende hem niet in de schaakwereld? Binnen de Rotterdamse Schaakbond, de nationale schaakbond, bij de organisatoren van alle grote schaakevenementen, bij vele honderden schaakliefhebbers, inclusief de vijf chess queens met wie hij zich onlangs nog op de foto liet vereeuwigen tijdens het Open Schaakkampioenschap van Gouda – een evenement waarvan hij jarenlang de drijvende kracht is geweest. Op dat moment was al bekend dat de dagen letterlijk voor hem waren geteld. Enkele maanden geleden was asbestkanker bij hem vastgesteld, een gruwelijke ‘erfenis’ van zijn werk – lang geleden – in de koelkastenbouw. Als twintiger had hij daar naar eigen zeggen ‘de mooiste jaren van zijn werkzame leven’ gehad. De risico’s van het op maat zagen van eternit werden toen nog niet onderkend. Het gruwelijke gevolg openbaarde zich een halve eeuw later.

Ab maakte pas laat serieus kennis met het schaken. In 1987 introduceerde Dries Heuperman hem bij Messemaker 1847. Zijn liefde voor het spel ontstak snel en hoewel hij niet tot de allersterkste spelers van de oudste vereniging van Nederland uitgroeide, ontwikkelde hij zich snel als bestuurder. Hij had een enorme afkeer van vergaderen en opereerde het liefst náást het officiële bestuur. Als jeugdleider, als arbiter, als wedstrijdleider, als webmaster, als pr-man en als captain van het ‘Vlaggenschip’, het eerste team. Zijn benoeming tot lid van verdienste was een logische zaak.

Ik heb het voorrecht gehad om lang met Ab te mogen optrekken. Hij werd zelfs een van mijn beste vrienden. Samen bezochten we, vaak als kijker en ook regelmatig als speler, toernooien. ‘Hoogovens’, later omgedoopt tot ‘Corus’ en inmiddels tot ‘Tata’ vormde een jaarlijks hoogtepunt. Ab speelde daar in Wijk aan Zee serieus en supergeconcentreerd, manifesteerde zich meer en meer als fotograaf (hij bouwde een bestand van zo’n 60.000 foto’s op), verzorgde de dagelijkse verslaggeving op de website en genoot met volle teugen. Van de vriendschap met veel medeschakers, van het spel zelf en vooral van de etentjes na afloop van elke ronde. In café De Zon verorberde hij in het gezelschap van clubgenoten menig sateetje, steevast vergezeld van cola-zonder-ijs. Culinair hoogtepunt was de ‘pondstong’ die hij bij het plaatselijke visrestaurant bestelde.

Een markante man. Klein van stuk, goed verzorgd en altijd keurig in het pak gestoken. Met een bijna kinderlijke geestdrift genoot hij intens van alles wat het leven hem bood. Van zijn vele hobbies naast het schaken, van zijn vrouw, zijn kinderen en kleinkinderen. In alles gedreven. Charmant, veelal goedgemutst en gezegend met een gezond gevoel voor humor. Overigens was hij niet altijd even gemakkelijk in de omgang. Een zekere eigenzinnigheid en koppigheid waren hem niet vreemd als het om voor hem principiële zaken ging. Hij was, gevormd door zijn jeugd, zuinig. Een fooi geven in een restaurant vond hij maar onzin en ‘een rondje van Ab’ kan ik me niet herinneren. Toch was hij verre van een egoïst. Altijd in anderen geïnteresseerd en ook als onbezoldigd vrijwilliger bij welzijnsorganisaties actief. Zo zette hij in een verzorgingshuis een ‘soos’ en een internetcafé op, schaakte op dinsdagmiddagen met een man die verlamd op bed lag en was hij maker van passe-partouts bij een tekenclub in een buurthuis. In 2004 werd hij voor zijn vele vrijwilligerswerk benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Daar was hij begrijpelijk trots op en bij voorkomende gelegenheden droeg hij het bijbehorende lintje op de revers.

Veelzijdig en warm zijn andere begrippen die hem passen. Hij was, zeker in de schaakwereld tot over de landsgrenzen heen, al bij leven een legende. Het is een stuk stiller geworden op de schaakvereniging. ‘Tata’ zonder zijn aanwezigheid is moeilijk voorstelbaar. De slopende ziekte ondergroef zelfs zijn ijzeren wilskracht. Perfectionist als hij was, liet hij zich de gelegenheid niet ontnemen om zijn eigen uitvaart te regisseren. Tijdens een (afscheids)etentje bij zijn favoriete Chinese restaurant vroeg hij Gert-Jan Ludden, eveneens een boezemvriend, of hij de plechtigheid wil leiden en er het woord wil voeren. Bij die gelegenheid bedeelde hij mij het schrijven van dit in memoriam toe. Een verzoek dat ik vanzelfsprekend niet kon weigeren. Het was wel het minste wat ik nog voor hem kon doen.

Mijn ‘kleine grote vriend’ is niet meer. Een leegte blijft achter. Ik wens in het bijzonder Alie, zijn dochters Ingrid en Claudia en zijn kleinkinderen heel veel sterkte toe bij het verwerken van dit verlies.

Vaarwel, Ab.

(Henk de Kleijnen)

Integraal overgenomen van de website van Messemaker 1847. Wij wensen de familie, en alle vrienden van Ab veel sterkte in deze moeilijke tijd. De uitvaartplechtigheid op Crematorium IJsselhof (Goejanverwelledijk 6 in Gouda) zal zijn a.s. maandag, 7 december, vanaf 16.30 uur.
(Foto: Ab tijdens het NK Snelschaken in Dordrecht, 2002. Foto: P.Kemner)

Zie ook: Bijzondere schaakactiviteit ter nagedachtenis aan Ab Scheel