CE 3 verzaakt niet

CE 3 heeft gisteravond opnieuw 2 punten aan zijn totaal toegevoegd. Tegen Spijkenisse 2, dat nog puntloos vrijwel onderaan staat, maar dat op papier ongeveer even sterk is als CE 3, had het net zo goed anders kunnen aflopen, maar wij hadden net dat beetje meer taaiheid, veerkracht en mazzel. De verschillen zijn absurd klein in deze promotieklasse; het kan zomaar gebeuren dat een vrijwel KNSB-waardig team straks naar de 1e klasse van de RSB degradeert. Het is onvoorstelbaar dat een team als Spijkenisse met 0 uit 4 onderaan staat, maar het toont hoe gewaagd de teams in deze klasse aan elkaar zijn. De verschillen zijn extreem klein.

Het verklaart ook hoe het kan dat één van de gedoodverfde favorieten, Erasmus 1, na 5 ronden slechts 50% heeft gescoord en nog nauwelijks promotiekansen heeft. Maar goed, het bord is vierkant en er kan nog van alles gebeuren. Als wij echter 3 punten halen uit de laatste 3 ronden, dan kan promotie ons bijna niet meer ontgaan (zéker niet als de overige teams elkaar blijven afslachten) en als ik de wilskracht en gedrevenheid van de teamgenoten zie, dan zie ik niet waarom dat geen 6 punten uit 3 ronden zou kunnen gaan worden.

Beter stonden na een uurtje Jesus (zwart aan 2) en Melvin (wit aan 5); wat spelen deze mannen hun openingen toch goed. Gelijk was het bij Henk (wit aan 1), Marcel (zwart aan 4), die zijn partij voor de verandering eens solide had opgezet met een Fort Knox-achtige constructie in een opening die niet uit het Frans was ontstaan, en Drijver Schezes (zwart aan 6), die een bekende maar iets inferieure zijvariant had gekozen met als voordeel dat hij de weg goed kent. Minder stonden Viktor (wit aan 3), die druk kreeg op e4, Eduard (zwart aan 8), die zelf underrated is maar ditmaal tegen de eveneens underrate Kalkman moest, en Joris (wit aan 7), die een risico nam door ...cxd4 met pionverlies én ruimteverlies in het centrum op de kop toe te nemen voor een ontwikkelingsvoorsprong en kansen zwarts rokade te ontmoedigen of zelfs te verhinderen.

Toen ook Henk in de problemen kwam, Marcels stelling zorgelijk werd omdat hij het loperpaar bemachtigde, Eduard verder afgleed en Schrever Dijzes' tegenstander zijn opening vlekkeloos wist te behandelen, pakten wonkere dolken zich samen boven het heldenteam van CE3, maar Jesus gaf het goede voorbeeld door anderhalve pion te winnen en het loperpaar te bemachtigen en Joris toonde moed en inzicht door met allerlei paarden en dames g7 en f7 te bestoken en zwarts koning te ontmoedigen kort te rokeren.

Viktor verloor echter inderdaad zijn e4-pion voor onduidelijke compensatie en bij Melvin tekenden zich geen duidelijke winstwegen af. Toen Eduard verloor en Marcel moest berusten in remise, hadden we met de problemborden van Henk en Viktor tegen slechts één plusbord (Jesus) een nauwelijks haalbare kaart.

Jesus toonde meteen zijn klasse door zijn loperpaar op te geven omdat hij zag dat niet wat je hébt het belangrijkste is, maar wat na ruil op het bord overblijft. Het was meteen troosteloos voor zijn tegenstander: paard tegen loper plus pion en ook nog eens pionnen op beide vleugels. Hij kon opgeven. Joris had intussen g7 weggebikt en bracht, na ook meteen f7 geslagen te hebben, in plaats van kwaliteitswinst gewoon een paardoffer op e6: briljant en meteen gewonnen. Zijn avontuurlijke openingen passen gewoon bij zijn speelstijl en zijn inzicht is groter geworden dan dat van bijvoorbeeld het -toegegeven bescheiden- inzicht van Drever Schijzes c.s.; tijdens de analyse van de pot van laatstgenoemde toonde Joris overigens nogmals zijn gegroeide capaciteiten. Het is het beste voor ons allen dat we hem op deze manier laten begaan: het is avontuurlijk; even het hart vasthouden en later nagenieten. Zijn tegenstander was overigens nauwelijks een beginneling te noemen: Paul de Freytas (1921).

Met de winst van Joris kantelde de wedstrijd: 2,5-1,5 met remisekansen voor Viktor en gelijke stellingen bij Vrezer Schijdes en inmiddels ook Melvin. Bij Henk werd echter duidelijk dat hij het niet droog zou kunnen houden tegen de sterk spelende Wilmar Meijer. Meer dan 4-4 leek er dus niet in te zitten en dan nog hadden we het geluk nodig dat Viktor de stelling inderdaad remise zou houden.

Vrijzer Schedes belandde in een eindspel met paard tegen loper, maar tegen zijn oude gewoonte in lukt het hem steeds vaker dit te doen met meer tijd op de klok dan de tegenstander, dit dankzij het loslaten van de gewoonte om alsmaar alles obsessief uit te rekenen en in plaats daarvan af en toe gewoon wat meer te vertrouwen op intuïtie. Ditmaal resulteerde dat in een comfortabele tijdsvoorsprong van 8 vs 4 minuten, waarbij de stelling objectief gelijk leek of misschien wel iets beter voor wit dankzij een op vallen staande zwarte pion op de a-lijn, maar wél met een scala aan velden en dreigmogelijkheden voor zwarts paard en niet of nauwelijks te vermijden directe pionterugwinst. In tijdnood werd dat wit teveel, resulterend in een torenblunder: een anticlimax van een sterk gespeelde partij. Opeens was het 3,5-1,5 en hing alles af van de vraag of het 4-4 zou worden of winst voor ons.

Henk moest de vlag strijken en Melvin kwam inderdaad niet verder dan remise, waardoor Viktors tegenstander moest winnen om een 4-4 uit het vuur te slepen. Viktor verdedigde echter vaardig en niemand zag nog hoe zijn tegenstander dit moest winnen, maar belangrijker was nog dat hij het zelf ook niet zag. 4,5-3,5 Winst dus; we staan bovenaan, maar we zijn gewaarschuwd over de sterke van de promotieklasse. Als we onze strijdige attitude handhaven echter, zou het nog wel eens een heel mooi seizoensslot kunnen worden.